Chapter Four.

De warme chocolade melk glijd door mijn keel en een warme gloed komt over mijn wangen. ‘Hoe ging het vandaag?,’vraagt Elijah die de woonkamer binnen komt lopen. ‘Wel aardig goed, ik heb veel gehad aan haar advies en aan de trucjes die ze mij heeft geleerd. Er zijn alleen dingen waar ze me aan heeft herinnerd, waar ik liever niet aan denk,’zeg ik treurig, Elijah komt bij me op de bank zitten en zet een glas whisky op tafel neer. ‘Het is begrijpend als je er niet over wil praten, maar je moet weten dat je mij alles kan vertellen,’zegt hij, dat weet ik ook wel. Met Elijah kan iedereen altijd praten. Hij is eerlijk en als hij je iets beloofd, breekt hij zijn belofte nooit. ‘Dat weet ik, alleen zijn er soms dingen waar ik liever niet over praat. Met niemand,’zeg ik, hij knikt als een teken van begrip. ‘Ik ben blij dat je in ieder geval iets kan leren over je magie,’zegt hij en neemt een slok uit zijn glas. ‘Wanneer heb je weer een les?,’vraagt hij daarna,’Volgende week weer, Devina vind het niet slim om te vaak met mijn magie bezig te gaan. Ze is bang dat het me te veel word,’zeg ik, Elijah kijkt begrijpend en ik begrijp haar ook heel goed. Ergens vind ik het ook wel jammer, want ik vind het leren van magie wel heel erg leuk. Niklaus had gelijk. Na dat ik mijn glas drinken op heb, loop ik naar mijn slaapkamer. Elijah, Niklaus en Hayley zullen wel weer vinden dat ik me op sluit. Gelukkig, kan het mij niets schelen.

Het is muisstil, het lijkt er op dat iedereen slaapt. Rustig loop ik door de gangen en bekijk alle schilderijen voor de zoveelste keer. Er hangen veel portretten van bekende mensen die vroeger in New Orleans hebben gewoond, maar ook van Elijah, Niklaus en een blond meisje. Elijah vertelde me dat het het zusje is van Niklaus en hemzelf, ze heet Rebekah. Gestommel in het atelier van Niklaus trekt mijn aandacht. Voorzicht kijk ik het atelier in, hopend dat Niklaus mij niet hoort kijk ik naar hem. Hij is aan het schilderen, het lijkt op een stad. Het ziet er prachtig uit, hij heeft echt talent. Niklaus draait zich naar de deur en meteen kleuren mijn wangen rood. ‘Bespied je mij?,’vraagt hij beledigd. ‘Nee hoor, het was meer nieuwsgierigheid naar wat je aan het doen bent,’antwoord ik zijn vraag, meteen verandert zijn blik. Lachend geeft hij een teken dat ik binnen moet komen. ‘Je hebt echt talent,’zeg ik tegen hem en ga op een van de stoelen zitten in de aardig grote ruimte. ‘Dankje, een aantal maanden geleden heb ik al mijn werk vernietigd uit woede,’zegt hij,’Daar had ik meteen spijt van, al mijn harde werk weg,’. ‘Dat begrijp ik, wat een zonde. Waar was je zo boos om?,’vraag ik, Niklaus kijkt me doordringend aan. Het maakt me bijna bang. ‘Als je er niet over wil praten, dan begrijp ik dat,’zeg ik snel. Even verandert zijn blik, welke emotie dit is weet ik niet. Zijn ogen staan verward en het lijkt of hij niet weet wat hij zeggen moet. ‘Het spijt me, ik wilde je niet overstuur maken,’zeg ik en sta op, langzaam loop ik naar de gang. Een hand pakt de mijne, mijn hoofd word wazig en licht. Mijn benen zakken in elkaar en meteen houd Niklaus me vast. Beelden flitsen door mijn hoofd en mijn adem versneld. Mijn hart gaat tekeer en mijn zicht word donker. Pijn, verdriet, liefde en haat. Alle gevoelens stromen door mijn lichaam, wat overkomt mij? Langzaam komt mijn zicht terug en de kracht in mijn benen. Ondertussen had Niklaus mij naar mijn kamer gebracht en op bed gelegd. Hij zit op de bedrand en houd mijn hand vast. Mijn ademhaling word rustig en ik draai me naar Niklaus toe. ‘Wat gebeurde er?,’vraagt hij, even twijfel ik over wat ik ga zeggen. ‘Het was raar, het was alsof ik alles door de ogen van iemand anders zag,’zeg ik, verward kijkt Niklaus me aan. ‘Wat zag je?,’vraagt hij dan. ‘Een leven, ik zag iemand zijn leven voorbij flitsten,’antwoord ik hem. ‘Wie zijn leven?, ‘vraagt hij, de angst is in zijn stem te horen en ik voel het na in mijn lichaam. ‘Die van jou,’zeg ik, de kamer is stil. Je kunt een naald horen vallen.