Hoofdstuk 9

Ik bleef nog een paar dagen in die kamer. Vaak - en daarmee bedoel ik dat ik bijna nooit alleen was - kwamen de mannen langs. Soms met voedsel. Andere keren om me vragen te stellen en nog eens na te kijken.
'Ongelofelijk,' zei een onbekende man na een paar dagen. Ik had hem nooit eerder gezien, maar hij zag er machtig uit. Hij was iets jonger dan Rho en hoewel hij vrij klein was en vooral veel jonger was dan de andere mannen, leek hij toch boven hen te staan.
'Jij bent het echt, hè?' vroeg hij. 'O, Dave, ik dacht dat ik je voor altijd kwijt was!'
Hij wilde me omhelzen, maar voordat hij dat kon doen, duwde ik hem van me af en vroeg ik droog: 'Wie is Dave?'
'Wie is Dave?... Gekkie... Jij bent Dave'
'Ik ben Dave niet... Ik kan mijzelf ook geen naam herinneren.' Ik was aan het denken of ik eigenlijk wel een naam had. Maar ik kwam er niet zo gouw op.
'Wat is er met hem?' Vroeg hij tegen de andere mannen.
'Wat er vroeger is gebeurd heeft mogelijk zijn geheugen gereset. Waardoor hij niet tot amper er iets van kan herinneren.'
'Hallo... Vertelt er nog iemand wat er aan de hand is...'
'Wat er aan de hand is. Is dat jouw DNA versmolten is met wat je nu bent. En je bent je geheugen kwijt geraakt tijdens de versmelting. Het erge is nog dat het komt door jouw zelf... Waarschijnlijk om de wereld te redden. En wist blijkbaar niet eens dat je het wel ging overleven. Of het komt omdat je de verlosser bent en daardoor een nieuwe kans kreeg om te leven omdat je een wijze daad hebt gedaan.'
'Gekken,' dacht ik luidop.
'Gekken?' Zei een man terug.
'Ja gekken. Ik ben niks anders dan mijzelf geweest. Jullie zijn gestoord te denken dat ik iets goeds heb gedaan.'
'Nee, dat zijn we niet.' Zei een man terug.
'Laat hem dat zelf uitmaken... Als hij niks kan herinneren dan moet hij zijn eigen leven lijden. Niemand word blij als we het zomaar forceren. Aangezien hij ons als onbekenden zien kan hij uiterst gevaarlijk zijn.'
Gevaarlijk. Dacht ik bij mijzelf. Ik heb nog geen vlieg kwaad gedaan.
'Laten we hem gewoon goed verzorgen en observeren. Zodat hij gezond is en blijft. Hij is veel te lang slecht behandeld geweest en is daardoor ondervoed. Maar aangezien ik niet weet hoe zwaar hij moet wegen moeten we gewoon zijn botten goed voelen.'
'Of je laat hem gewoon wegen...'
'Een weegschaal dat zijn gewicht aan kan. Bestaat dat?'
Ik hoorde een hele discussie over mij gaan terwijl ik de helft niet kon volgen... Mij wegen? Wat is dat?
'Eh...' onderbrak ik de ruzie makende mannen. 'Heb ik hier ook niet iets over te zeggen?'
Maar ze hoorde me niet en gingen gewoon verder met een nutteloze discussie.
Dan maar niet, dacht ik en ik maakte het me gemakkelijk waarna ik m'n ogen sloot en even afdwaalde in een diepe slaap. Ik had geen idee gehad hoe moe ik eigenlijk was...