Darkness: Soldaat

Dark kijkt nog steeds glunsterend: 'Voorste soldaat! Wat een eer!' Hij was meteen naar buiten gerend en begon een tocht lange naar het fort. Nog steeds is verwonderd en vol trots loopt hij er naar toe. Hij had altijd al veel willen betekenen voor de wereld, hij had een held willen zijn en dit is als een droom die uitkomt.

Zijn moeder was toen hij jong was spoorloos verdwenen en zijn vader had altijd gezegd dat ze terug kwam. Dark had als klein vosje de droom om zijn moeder te redden en ging regelmatig op pad. Maar toen hij net het nest verliet en een terretorium probeerde te vinden vond hij haar: Dood. Dood bij een boederij toen ze kippen wou stelen. Ze kon misschien beter gewoon op jacht gaan, maar dit had ze niet verdiend. En het was voor hem, omdat hij eten wou hebben en dan gaat ze dood. Hij had uren gehuild en was kwaad geworden op die wezens die het deden: mensen.

Vanaf toen had hij zich bij de Heathers toegevoegd en de Hearts watjes gevonden. De Heathers waren ook gewoon sterker dan de Hearts en hij zal het laatste stapje zetten: als voorste soldaat. Langzaam doemde het fort op verast als hij was begon hij harder te lopen. Steeds harder tot hij sprintte nog honderd meter van het fort was. De beren had hem moeten laten stoppen, omdat hij te vaart had. 'Ho! Waar kom je vandaan?' Vraagt de linkse grotere beer die de weg voor Dark blokeerd. 'Van Onze leider Darkness.' De beren kniken. 'Waarvoor kom je?' Vraagt de rechtse beer die wat kleiner, lichter en duidelijk jonger is dan de linkse beer. 'Ik moet naar het leger, omdat ik een nieuwe positie heb ingenomen.' Zegt Dark trots. ' Gefeliciteerd! Je was wel erg sportief als hulpsoldaat.' Zegt de rechtse beer . 'De meeste zijn watjes.' Fluisterde de linkse in Darks oor. Achter Dark komt een konikpaard aangelopen. 'Ooh we hebben nog meer bezoek! Dark ga maar door!' Zegt de rechtse beer en hij maakt ruimte voor Dark zodat hij de poort binnen kan lopen.