Season 6 Chapter 4

Fabian

Ik liep door de reusachtige tuin die achter mijn paleis lag en genoot van de zon die op mijn gezicht scheen.
Hier en daar kwam ik wolven van Sergio tegen, die even snuffelde aan mijn voeten en vervolgens weer doorliepen.
Op een gegeven moment zag ik Tanja op een bankje zitten die diep in gedachte leek.
Ik liep zwijgend naar haar toe en ging vervolgens naast haar zitten.
Ik zag dat ze een foto vast had, die inmiddels doorweekt was van de tranen die erop waren gevallen.
Op de foto stonden Melodie, Lilly en zijzelf lachend en ze hielden elkaar stevig vast.
‘Tanja’ zuchtte ik terwijl ik haar hand vast pakte. ‘Waar is het fout gegaan?’
Tanja keek mij met betraande ogen aan en zuchtte diep uit.
‘Bij een vreselijk hersenspinsel die in mijn hoofd zat toen ik gevangen zat in de cellen van Christopher’.
‘Waar is je zoon?’ vroeg ik.
‘Die slaapt’ antwoordde ze. ‘Hij was moe van de reis. Ik daar in tegen kan geen oog dicht doen’.
Ik bleef stil en staarde voor me uit.
‘Fabian’ zei Tanja licht in paniek. ‘Het spijt me zó erg. Ik heb geen idee wat me die ene dag ertoe heeft geleid om mijn familie te verraden. En niet alleen de familie maar ik heb iedereen verraden. Ik had bij jullie moeten zijn toen het eerste district overgenomen werd. Ik had bij jullie moeten zijn toen jullie steeds meer aanhangers kregen. Jullie waren zo moedig en zo dapper en jullie gingen door, zelfs na alle tegenslagen die jullie voor je kiezen kregen. Ik had bij mijn familie moeten zijn. Fabian, hoe maak ik het ooit goed met mijn zussen en nichtje’.
‘Tanja, we kunnen de fouten die we hebben gemaakt niet weghalen of verbeteren, we kunnen er alleen van leren. Ik zie hoeveel spijt je hebt van je daden en soms doe je gewoon bizarre dingen. Maar Melodie, Lilly en Vera houden jou als verantwoordelijk voor de dood van Liam, ook al was het Cheddar die Liam daadwerkelijk vermoordde. Het enige wat je nu kunt doen, is ze ruimte geven en ze laten realiseren dat jij daadwerkelijk spijt hebt van je daden. Je bent 14 jaar lang weg geweest, als je eerlijk bent tegen jezelf weet je gewoon dat het niet gek is dat ze boos op je zijn. Geef ze tijd en geloof me, er zal een dag komen waarop dingen goed zullen komen, ook al is het misschien niet het soort goed komen waar jij op hoopt’.
Tanja bleef stil en wiebelde met haar voeten.
‘Je hebt gelijk’ zei ze. ‘En dat ik van jou hier mag blijven, is al een geweldig begin’.
‘Tanja, dit zijn de verenigde elementen’ zei ik. ‘Iedereen is hier welkom’.

‘Jij bent nog druk bezig’ zei Nivada terwijl ik aan het werken was in mijn kamer.
‘Morgen is de jaarlijkse bijeenkomst’ zei ik. ‘Dat vraagt om veel voorbereiding’.
‘Als dat maar goed gaat gaan’ zei Nivada. ‘Als Ferdinand en Sabrina ineens met Amira aankomen, kan het zomaar zijn dat er nogal gechoqueerd gereageerd wordt, om maar niet te beginnen over Tanja’.
‘Dit zal ook het hoofdonderwerp worden’ zei ik. ‘Vuurkoningin Sandra en vuurprinses Sarah zullen vast niet te snel oordelen trekken. En dat verwacht ik ook niet van de andere leiders van de districten’.
‘Fabian, als ik eerlijk ben, vrees ik dat hun reactie niet veel anders zal zijn dan de reactie van Vera, Melodie en Tanja’.
‘Verdomme!’ zei ik en ik stond op en liep naar het raam.
‘Nivada’ zei ik. ‘Al die herinneringen, al die gebeurtenissen, dezelfde droom 14 jaar lang. 14 jaar lang hebben wij de tijd gehad om alles te verwerken en dat is ons nog steeds niet gelukt! Ik heb echt geen idee wat ik moet doen’.
‘Fabian, het zijn je vrienden die rondom de tafel zullen zitten, geen vijanden. Je hoeft niet alles alleen te doen. We zullen samen een oplossing moeten bedenken hoe we alles het beste kunnen oppakken. We hebben met z’n allen de planeet opnieuw opgebouwd. De irritaties tussen Amira en Tanja en de rest van de planeet zullen we ook wel aan kunnen’.
‘Je hebt ook gelijk’ zei ik. ‘Ik hoef dit niet alleen te doen’.
‘Vandaar ook een vergadering’ zei Nivada lachend. ‘En geen presentatie die jij moet gaan houden’.
Nivada gaf mij een por en ik schoot in de lach.
‘Fijn dat jij af en toe als rem op mijn gedachtes werkt’ zei ik. ‘Af en toe draai ik misschien een beetje door’.
‘Een beetje maar’ zei Nivada lachend. ‘Nou en nu snel die vergadering voorbereiden, dan zorg ik dat alles beneden in de zaal gereed staat voor het overleg van morgen’.
Nivada liep mijn kamer uit en ik staarde weer naar de kaart van Adrastea, om de vergadering verder voor te bereiden.