128.
Daar zat ik dan met Conejita op mijn schoot. Uiteindelijk zat ik wel in de bus, met iedereen er bij. Hij is nog een paar keer naar mij toegekomen, maar ik praat niet meer met hem. Inmiddels al een aantal weken verder, is dit het laatste concert. Hij is inmiddels zo ver dat ik voor concerten met rust gelaten word. Om 7 uur moest ik optreden, dan kon ik daarna fijn eten.
Christina point of view
Al het drama heb ik mee kunnen maken, ze hield mij op de hoogte, ik moest gewoon werken, ik kon helaas niet mee. ‘Vanavond haar laatste concert’ Ik besloot om naar het laatste concert te gaan. Al snel kwam ze aan lopen en begon te gillen toen ze mij zag. ‘Chris!’ Ik werd meegesleurd en ze knuffelde mij. Zo vrolijk had ik haar nog nooit gezien. ‘Ik kleed mij even om en dan kunnen we zo gaan eten!’
Tom point of view
Ze liep mij straal voorbij naar Christina. Ze sleurde haar mee en ik wilde achter haar aan, Bill hield mij tegen. ‘Laat ze even.’ Toch ging ik om het hoekje staan. ‘zo gaan eten!’ Dat was het enige wat ik hoorde. ‘Chris, wil jij even Conejita pakken uit de bus?’ Christina liep weg, ik greep mijn kans. Daar stond ik tegenover haar neus. ‘Waarschijnlijk zie je mij nooit meer, maar ik wilde zeggen dat het concert goed ging!’ Vrolijk keek ze mij aan.
Audrey point of view
‘Dank je, Tom!’ Christina kwam aangelopen met Conejita, ik pakte haar vast en gaf een kus op haar kopje. De jongens stonden lachend om mij heen. ‘Ga allemaal maar alvast, ik heb even tijd nodig met omkleden enzo. Iedereen ging weg behalve hij. ‘Wat is er aan de hand met Tom? Hij is zo afwezig.’ Zijn broer stond voor mijn neus. ‘Hij zei: Waarschijnlijk zie je mij nooit meer.’
Reageer (1)
Spannend... ga snel verder lezen
9 jaar geleden