135.
‘Christina waar is Audrey? Zou ze er niet aankomen?’ Samen met Christina liep ik naar boven, waar niemand was. Toen we beneden kwamen hoorde we gelach van buiten komen. Ik liep naar de deur en zag Audrey en Tom naast elkaar met een glimlach. Ze ging wat dichterbij zitten en begon uitbundig verder te vertellen wat ze de afgelopen maanden had meegemaakt. Ik voelde een hand op mijn schouder. Daar stond Christina met een glimlach. ‘Ik hoop dat dit de laatste keer is.’ Ik pakte Christina haar hand vast. ‘Dat is het, ik beloof het je.’
Audrey point of view
‘Ging je niet weg met de anderen?’ Ik stond op en hij pakte mijn hand vast. ‘Ik ga even wat te eten pakken en weer naar boven.’ Glimlachend keek hij mij aan. ‘We zagen je lachend buiten zitten met hem. We dachten dat jullie nog wel wat bij te kletsen hadden. Zorg goed voor jezelf en vermaak je vandaag. Tot vanavond! Kus, Christina.‘ Glimlachend keek ik naar het briefje. Ik pakte wat eten en liep naar boven. Hij zal vanzelf wel wat laten weten. Ik hoorde geklop en wist dat hij het was. ‘Je kamer is echt mooi.’ Ik knikte en zat op het randje van mijn bed.
‘Iedereen is weg, weet jij waar heen?’ Ik knikte van niet. ‘Er lag een briefje, dat ik mij moest vermaken omdat ze dachten dat wij bij moesten praten.’ Hij knikte en ging op mijn bed liggen. Vragend keek ik hem aan. ‘The Notebook, Titanic, welke word het dit keer?’ Lachend keek ik hem aan. ‘Jij mag dit keek kiezen!’ Twijfelend keek hij mij aan. ‘Ogen dicht houden, ik ga je verassen.’ Met mijn ogen dicht lag ik op bed en voelde ik hoe hij naast mij kwam liggen. Ik opende mijn ogen. ‘Je mag je ogen nog niet openen.’ Streng werd ik aan gekeken. Ik hoorde het geluid. Ik wist precies welke film hij had uitgekozen, een van mijn best bekeken films. ‘Alice in Wonderland.’ Zei ik zonder mijn ogen te openen.
Er zijn nog geen reacties.