Proloog

Nevile zat op haar knieen met haar kind in haar armen geslagen. Ze sprak in zichzelf en bad dat ze hem niet te pakken kreeg. 'Mama,' zei de jongste van de twee kinderen die bij haar knielde en haar aankeek.
'Rez, neem je zusje en vlucht de kamer in. Jullie weten de wet, ik wil niet dat ze jullie meenemen,' riep ze en kwam overeind. Harde voetstappen waren vanuit de trap te horen. Ze waren halverwege het appartementen conplex.
'Nevile, ik ben het Tinus,' riep een mannelijke stem, waarbij Nevile naar de deur toe liep en die van het slot haalde. Met trillende handen trok ze aan de hendel, waarbij de deur opengegooid werd.
Een lange man, met kort donker haar stapte de kamer binnen. 'Nevile, we moeten ons kind verstoppen,' zie hij en nam de baby van haar over. Tranen liepen over haar handen.
'Ik wil hem niet kwijt, vanwege een stome wet,' riep ze naar haar man. Ze liep achter Tinus aan naar beneden. Het mechanische geblaf van honden waren al duidelijk in de gangen te horen.
'Ze komen,' riep Tinus met de baby nog in zijn handen, zoekend naar een plek om hun derde kind te verstoppen.
'Zijn Rez en Elz veilig?' vroeg hij, waarbij Nevil knikte. De twee ouders rende de kelder binnen, maar het geluid van schreeuwende stemmen, klonken nu vanuit de trap.
'Overhadig jullie derde kind, dan zullen er geen maatregelen volgen,' riepen de stemmen. Tinus gaf de baby terug aan zijn vrouw, waarbij die direct naar de achterdeur toe rende.
Helaas was haar ontsnappingspoging mislukt doordat er twee mechanische honden de weg blokkeerde. Met een hoop gekraak en gepiep, vormde de twee honden zich in robotachtige mensen. Hun armen waren naar de twee ouders gestrekt.
'Wacht met vuren,' riep er een donkere stem in de ruimte. De twee mensen lieten hun armen zakken en wachtte geduldig af op hun bevel.
'Jullie hebben de wet overtreden met drie kinderen, wij moeten helaas controleren wat voor een geslacht het is. Is het een meisje, zullen we jullie niet meer lastig vallen. Is het een jongen, zullen we hem mee moeten nemen naar het hoofdgebouw,' sprak de man en de vrouw trok de baby meer tegen haar aan.
'U krijgt mijn kind toch niet,' vuurde ze vol haat naar de man.
De man klikte met zijn tong, waarbij een van de mechanische mensen naar voren kwam en zijn arm op Tinus gericht had. Een roodgloeiend licht, kwam uit zijn handpalm.
'Nee, ik smeek u.' Hoopeloos keek ze toe hoe haar man straks als een brandend lijk op de grond zou liggen. Nevile keek naar haar derde zoon, die zijn ogen dicht had.
'Geef me uw kind,' siste hij nu en hield zijn hand ter bevel om te schieten. Nevile zakte op de grond en verslagen overhandigde ze haar derde kind. De man sloeg de doeken opzij en keek met opgetrokken wenkbrauw naar de twee mensen.
'Hij gaat mee, sorry mevrouw we zullen u niet meer lastig vallen. Jullie zullen hem nog wel eens zien als nieuw lid van het leger.' Daarmee draaide de man zich om en liep de nooddeur door en liet de twee huilende ouders achter.