Schrijfwedstrijd xxHermionexx // Opdracht 1
Het is onbeschrijfelijk. Het doen van iets wat niet mag en wat ik toch doe. Het voelt goed, het voelt slecht, misschien beiden. Misschien geen van die twee. De straten zijn verlaten. Verlaten door angst. Op mij na zijn ze leeg. Vanavond had de zware stem van de presentator door de televisie heen gegalmd. Het was zeer verboden om nu nog op straat te zijn vanwege mysterieuze sterfgevallen die de afgelopen dagen hadden plaatsgevonden. Stemmen komen op me af. Lachend, waarschijnlijk dronken. Mijn adem houdt op en is niet meer, voor even. Voor even lijkt alle tijd en ruimte stil te staan. Snel tikken mijn hakken weg, op weg naar de hoek van een gebouw. Ik verschuil me onder de schaduw die het maanlicht heeft gecreëerd, mijn lichaam staat tegen de koude bakstenen aan. Mijn hoofd verplaatst zich een tikkeltje naar rechts. Een seconde lang richten mijn ogen zich om de hoek van het bouwvallige pakhuis en op mijn netvlies staat het beeld van de jongens. Zelfs als mijn hoofd al is omgedraaid zie ik hun nog, ergens in mijn geheugen. Absoluut zeker weet ik dat ik dat beeld nooit meer zal vergeten. Mijn knieën zakken naar beneden, waarna de rest van mijn lichaam volgt. Als een hoopje kleren zit ik ingezakt op de grond, mijn hoofd naar beneden, ogen die langzaam dichtvallen en zich enorm snel weer openen.
Als een pop trekt mijn ruggengraat zich recht. De schok komt langzaam mijn lichaam binnen, maar het voelt niet oprecht. De angst kan mij niet grijpen. Mijn handen glijden vanaf de onderkant van de bakstenen naar boven. Mijn vingers klemmen zich om een voorwerp van metaal, het voelt koud aan en even weet ik niet meer hoe ik daar aan kom. Het lijkt me dat ik ben vergeten dat ik het heb. Stemmen komen dichterbij. Lachend, waarschijnlijk dronken. Voeten komen geluidloos in bewegen, verschijnen van achter de muur. Ze staan voor me. Hun hart klopt, van de mijne ben ik niet zeker. Een luid geluid overstemt de stilte van de nacht. Ik buk naast ze neer en voel de kou die uit hun lichaam vloeit. Mijn handen zijn rood.
Er zijn nog geen reacties.