H 2

Erash liep terug naar de eetzaal. Iedereen was al naar zijn trainingen of op missie, want enkel de schoonmaakploeg was bezig in de eetruimte. Erash liep langs de eetzaal naar de trainingsverdieping in de kelder.
Dit waren hoge ruimtes waar genoeg plek was om geheel nieuwe Cyorm te ontwikkelen. Erash werd vanaf het begin van zijn trainingen verboden om de formulieren die hij kreeg te lezen.
Dit moest hij zelf voor ogen zien. Als Cyberdog was hij een uitblinker van zijn trainingsgroep. Zijn menselijke botten vervormde tot die van de hond, maar Cyber kant vervormde zo dat wij als honden meer konden dan alleen bijten en blaffen.
Erash liep de trainingsruimte binnen. Direct liep hij naar Yuckon, zijn trainer en overhandigde hem de formulieren. Met een groet kwam hij in zijn houding en sprak de volgende zin : 'Sir, grootleider heeft me gestuurd om mijn nieuwe cyberform te trainen.' Waaronder de man met kortgeschoren haar, dat aan zijn linkerkant bedekt was met mechaniek. Zijn volledige mechanische arm pakte de formulieren en las ze zorgvuldig.
Met een korte knik keurde hij de formulieren goed.
'Deze cyberform ga je te gek vinden,' zei hij en ondertekende de formulier.
'Je weet wat je moet doen.'
Erash gebaarde nog eens, maar bleef vervolgens staan. 'Zou ik mijn Cyberdog gedaante mogen gebruiken om sneller te zijn, het lopen kost me moeite,' zei hij en Yuckon keek naar zijn mechanische benen.
Hij wist dat hij zowat de enige persoon was van de hele basis met twee benen gebroken en dat zijn revalidatie niet geheel snel ging. Hij kreeg onder toesteming van de grootleider en zijn trainer de mogelijkheid om zijn cyberdog te gebruiken om makkelijker ergens te komen.
'Vooruit, wees optijd,' zei hij.
Erash ademde eens goed in, en drukte op de knop van zijn halsband. Langzaam begon zijn lichaam te vervormen, waarbij de botten in zijn lichaam begonnen te kraken en al snel stond hij in plaats van twee, maar op vier poten. Zijn hardstoffen kleding wikkelde als stalen bescherming om zijn magere buik. Zijn mechanische
achterpoten waren nu makkelijker te dragen. Zijn zicht was nu zwartwit, Zijn oren spitste zich omhoog om het geluid om hem heen op te vangen. Yuckon stopte de formulieren in een bijbehoorende vak op zijn rechterachterpoot. Deze was om dingen zonder dat het scheurde te vervoeren. Erash rende door de ruimte helemaal naar achteren.
Hard blaffend, wat eerder mechanisch klonk, maakte iedereen plaats voor de aanstormende cyberdog.

Aan de overkant van de ruimte, waren de plekken om geheel nieuwe vormen aan te leren. Erash had nooit begrepen hoe ze dat deden. Zijn enige Cyberform was een hond en nu kreeg hij een nieuwe. De meeste kwamen pas in aanraking als ze minstens twintig jaar Cyberform ervaring hadden en Erash was nog maar dertien jaar in dienst. Cybers werden getraint op hun vierde jaar. Erash eerste missie was twee jaar geleden, daarbij had hij zijn benen gebroken.
Erash vervormde terug in zijn gewoone gedaante en liep naar een van de personen die hem zou helpen.
'Erash, mijn jongen,' sprak hij en klopte met zijn hand ter vriendelijkheid op zijn schouder. 'Formulieren van de grootleider,' sprak hij formeel uit, waarbij de wat jongere persoon de formulieren pakte en ze las.
Hij knikte en wees naar een zijkamer. 'Deze vorm zal flink op je lichaam hameren,' sprak hij. Hij legde de papieren op zijn bureau en liep met Erash mee de ruimte binnen.
'Eerste keer?' vroeg hij.
'Alleereerste keer,' beantwoorde Erash met een zachte stem. Hij begon nu aardig zenuwachtig te worden. Hij had verhalen gehoord over nieuwe vormen, dat het begin een beukend gevoel gaf. Daarna kwam het gevoel dat je geen mogelijkheid had om te ademen. Als laaste de verandering, waarbij je lichaam de nieuwe vorm aanneemt.
'Ga zitten op de kruk, ik wil dat je rustig blijft,' sprak hij zo duidelijk mogelijk. Erash liep naar de kruk in het midden van de kamer en ging erop zitten.
'Ik ben dokter Rev, trouwens. Ik wil dat je geheel ontspant. Dan ga ik je langzaam aansluiten aan de hoofdcomputer. Het zal met deze vorm wat pijnlijk worden, maar zolang je kalm blijft zal de pijn ook minder zijn.'
Erash knikte en Rev pakte de twee draden. De eerste sloot hij aan de uiteinde van de halsband en de ander op de plek waar zijn hart zat. Erash wist dat hij die opening had gehad, maar waar het voor diende was voor hem de vraag.
'Blijf kalm, ik ga de stroom aanzetten.' Rev liep de deur door en direct voelde Erash een tinteling in zijn lichaam.
'De stroom staat aan ik ga de eerste Cyberfase aanzetten. Deze zal pijn doen,' sprak Rev door de luidspiekers en Erash ademde door de stroom heen en consentreerde zich om kalm te blijven.
Erash sloot zijn ogen en direct voelde hij hoe de energie van zijn halsband en hart op hem beukte. Zijn lichaam begon flink te protesteren. Erash wilde stop roepen, maar dan zou hij nog meer pijn voelen.
'Tweede fase,' zei Rev door zijn gedachte heen, waarbij nu de pijn op zijn hart gericht was. Happend naar adem zocht Erash lucht, maar er was geen mogelijkheid om adem te halen. Met elke ademteug deed zijn borst zeer. Hij wist niet hoelang hij hier al zat, of hoelang hij al in deze toestand was. Hij wist dat hij over een aantal minuten zijn nieuwe vorm kon bewonderen.
'Cyberform fase.' Nu kwam de verandering.
Erash voelde hoe zijn lichaam kromp, hoe zijn tien vingers langer werden en hoe het koude metaal over zijn huid gleed. Zijn ogen schoven naar de zijkant en al snel werd zijn mond een scherpe snavel. Zijn kleding wikkelde zich om zijn kleine buik wat warm aanvoelde. Zijn mechanische benen groeide uit elkaar en zijn tenen werden scherpe ijzeren klauwen. Langzaam nam de pijn af en opende Erash zijn ogen. Hij zat op de kruk, maar alles was om hem heen een stuk kleiner geworden. Hij sloeg zijn vleugels open keek naar de scherpe ijzeren vleugels, waarvan er kleine lichtdraadjes naartoe liepen.
Nu keek hij de kamer rond en zag tien keer beter dan eerst.
Zijn nieuwe gedaante was een Cyber eagle, een van de minst gebruikte Cyberformen van de gehele basis.