Chapter #012

Eenmaal alle eindeloos lijkende trappen opgelopen, kwamen we aan bij de slaapkamers. Hermelien en ik gingen samen naar de meisjesslaapzaal. Alle spulletjes stonden al. Ik plofte neer op een zacht hemelbed.
'Ik ben zo moe, ik ga zo meteen slapen.' Hoorde ik Hermelien fluisteren.
Ik wenste haar welterusten, en probeerde te slapen. Ik kon maar niet in slaap komen, ik had zoveel gedachten. Maar op gegeven moment vatte ik slaap.....

'Word je wakker, Jady? De lessen starten zo.' Hoorde ik een stem in mijn oor. Het was Hermelien die me wakker maakte.
'Ja, ja ik kom al.' Zei ik slaperig. Ik stapte uit bed, en borstelde mijn bruine haren. Ik deed mijn Zweinsteinkleren aan en toen ik klaar was, vertrok ik uit de slaapzaal. Iedereen was weg, behalve een meisje. Hermelien wachtte op me bij de deur, ik zou verdwalen als ik alleen ging.
'We hebben toverdranken.'
'oh, oke.' zei ik. Wat was toverdranken?
'Dat is een vak.' Zei Hermelien alsof ze gedachten kon lezen.
'Ja, ik weet dat het een vak is, maar hoe moet je dat doen?' vroeg ik.
'Dat legt professor Sneep je wel uit.
'Professor Sneep?'
Veel tijd om te kletsen hadden we niet, we moesten naar binnen. Zwadderich zat ook binnen. Ik ging naast Draco zitten.
'Hoi Draco.' Zei ik vrolijk.
'Hoi Jady, zin in je eerste dag?' Vroeg hij.
'Ja hoor. Alleen heb ik geen idee wat ik moe..'
'Kan mevrouw Adams ook even stil zijn, dan kunnen we beginnen.' Zei een man met zwart haar, die blijkbaar professor Sneep moest zijn.
'Ja professor.'