Hoofdstuk 20

Liam

'Mackenzie ik moet je iets vertellen...' De voordeur van het appartement vloog open en Mark en Theressa, Mackenzies moeder, liepen de keuken binnen. God, ze moesten echt leren die voordeur te sluiten.
'Mackenzie, waarom ben je uit bed?' vroeg ze met grote ogen. 'Je moet rusten.'
'En dat kan ik ook heel goed op de bank,' zuchtte Mackenzie. Haar moeder gaf haar een strenge blik en Mackenzie draaide met haar ogen. 'Ik ga al. Ik ga al.' Het was even stil. 'Wij gaan al.' Mark's ogen werden groot.
'Nee.'
'Mark!'
'Nee, hij...'
'We moeten rustig zijn voor Kenzie!' Mackenzie gaf me een kleine grijns en trok me mee naar de bank in de woonkamer.
'Ik heb nog niets gegeten vandaag,' riep ze naar de keuken en na enkele tellen kwam haar vader met een kop thee en haar moeder met fruit en yoghurt de woonkamer in. 'Mam, ik ben niet ziek. Ik kan gewoon...'
'Eet je fruit.' Mackenzie zuchtte en begon braaf haar fruit op te eten en ik wachtte rustig tot haar familie weg zou gaan zodat ik het haar kon vertellen. Zodat ik haar kon vertellen wie ik was.
'Zal ik de tv aan zetten?' vroeg Mark toen hij de ongemakkelijke stilte niet meer aan kon.
'Nee, dat is niet goed voor Kenzie.' Kenzie zag er uit alsof ze het liefst door de grond wilde zakken.
'Wel wat moet ze dan doen de hele dag?' vroeg Mark.
'Misschien kan Liam een boek voorlezen?' Het was even doodstil en toen schoot Mackenzie heel hard in de lach.