Achtergelaten met een hellehond van wie wij de broer hebben vermoord... nou van je vrienden moet je het hebben

Ik droom iets heel raars. De vliegende scooter van Argus vliegt boven me en verdwijnt dan uit het zicht. Er zitten 2 mensen op en van de gene die achterop zit zie ik lang zwart haar wapperen.

Langzaam word ik wakker. Dat was wel heel vreemd, ik bedoel, Argus en Lyra zouden me nooit alleen, onbeschermd en slapend achterhouden. Toch? Het gevoel van onzekerheid overspoelt me maar ik schud het van me af dat zouden ze nooit doen.Ik ga rechtop zitten en Skyfall hinnikt als begroeting. Ik rek met nog wat pijnlijk uit. De sneeën zijn genezen maar mijn spieren zijn helemaal stijf. Zoekend kijk ik om me heen. 'Argus? Lyra?' Ik zie ze nergens. Snel sta ik op en loop naar de plek waar ooit ons vuur was. Nu ligt er alleen nog een hoop as. Ik ril. Ugh, hadden ze het vuur niet even aan kunnen laten. Waar zijn de 2 trouwens? Ach, die staan vast ergens elkaars haren te vlechten ofzo. Ik zucht geïrriteerd terwijl ik het vuur weer probeer aan te wakkeren. Waar is Argus als je hem nodig hebt? Ik loop richting de scooter, misschien zit er daar nog lucifers in. Maar de scooter is weg! Een angstig voorgevoel bekruipt me. Waar zijn ze?

Ik kam het hele bos uit op de voet gevolgd door Skyfall en Midnight Angel, opzoek naar Argus en Lyra maar ik vind ze niet. Nee, ik vind iets veel ergers. Als ik de struiken doorloop sta ik oog in oog met nog een hellehond, die identiek was aan de vorige wat best appart is bij hellehonden. 'Oeps, lief hondje, ga maar weer slapen.' Zeg ik sussend. Hij gromt woest. 'Wacht, was het je broer die we vermoord hebben?' Ondanks alles ben ik toch verbaasd dat het me zo snel opvalt. De hellehond vat het niet heel goed op en staat op het punt boven op me te springen. Ik wil mijn boog van mijn schouder pakken maar hij word gelijk uit mijn handen geslagen. Denk Jazz, denk, wat heeft Chiron je allemaal geleerd over hellehonden tijdens monster geschiedenis? Wacht, ze vallen in slaap door muziek! Met trillende stem begin ik het eerste lied dat in me op komt te zingen, safe and sound:

"Just close your eyes
The sun is going down
You’ll be alright
No one can hurt you now
Come morning light
You and I’ll be safe and sound"

De ogen van de hellehond worden zwaar 1 voor 1 gaan ze dicht. Nu heeft hij bij nog maar 1 kop zijn ogen open. Mijn stem klinkt steeds zelfverzekerder.

"Just close your eyes
You’ll be alright
Come morning light,
You and I’ll be safe and sound"

Dan valt de hellehond met een bonk op de grond en begint hij te snurken. Ik haast me naar mijn boog en richt mijn pijl op zijn hart. Waarom trilt mijn hand nou zo? Normaal heb ik nooit moeite om een monster te doden. "Maar hij ziet er zo onschuldig uit." Zegt een stemmetje achter in mijn hoofd. Gefrustreerd laat ik mijn boog zakken. 'Kom mee, we gaan.' Fluister ik tegen de pegasussen. Zo zacht mogelijk sluipen we weg.

Opgelucht kan ik weer ademhalen. Ik vervolg mijn weg voorzichtiger. Na een tijdje ga ik mismoedig op een rots zitten. Zouden ze me echt achter gelaten hebben? Nee, Lyra zou Midnight Angel nooit achterlaten, die 2 zijn close geworden. Dan krijg ik een ingeving en begin bij de rots omhoog te klimmen. Misschien zie ik ze vanaf een hoger punt. Ik weet dat ik ook gewoon met Skyfall boven kan komen maar het is de adrealine die ervoor zorgt dat ik niet instort. Ik klim hoger dan slim is. Even glijd mijn hand weg maar dankzij alle oefening op de lavamuur kan ik me met gemak weer vastpakken. Eindelijk sta ik boven. Ik kijk uit over een enorme vallei. Ik houd mijn adem in, het is hier prachtig. Dan hoor ik gepiep. Gealarmeerd draai ik me om. Bijna val ik over de rand maar ik hervind mijn evenwicht. Voor mijn voeten staat/ ligt een magere hond. 'Hey lieverdje.' Zeg ik sussend. Hij duikt weg als ik hem probeer te aaien. 'Rustig maar, ik doe je geen pijn.' Aarzelend kijkt hij naar mijn gezicht. Ik wend mijn blik af om oogcontact te vermijden. Dan voel ik zijn natte neus tegen mijn hand en ik juich inwendig. 'Heb je honger kleintje?' Hij blaft enthousiast en likt mijn gezicht. Ik schiet in de lach en diep een stuk worst uit mijn tas op. Hij schrokt het in 1 keer op. 'Ik noem jou denk ik Buddy.' Hij blaft goedkeurend. 'Kom we moeten mijn vrienden zoeken.' Zeg ik tegen Buddy. Ik laat Buddy en de pegasussen aan elkaar wennen en gelukkig accepteren ze hem. Ik klim op Skyfall en neem Buddy stevig op mijn schoot.

Zo vliegen we best wel een tijdje. Dan zie ik iets wat mijn aandacht trekt. Een klein figuur met zwarte haren die verdoofd over de grond strompelt. 'Lyra!' Roep ik naar beneden. Ik zie het meisje omhoog kijken, haar ogen worden groot. Het is Lyra. Snel zet ik de landing in. Als we veilig op de grond staan spring ik van Skyfall, zet Buddy neer en omhels Lyra. Alle spanning komt er in 1 keer uit. 'Idioot, wat dacht je wel niet? Ik was helemaal alleen, achtergelaten met een hellehond van wie wij de broer hebben vermoord... nou van je vrienden moet je het .' Zeg ik terwijl ik haar nog steviger omhels. Dan merk ik dat ze huilt en trilt. 'Hey, wat is er? Ik ben niet echt boos.' Zeg ik bezorgd. Ze zakt trillend en huilend op de grond. 'Lyra, waar is Argus?' Vraag ik dan met een angstig voorgevoel. 'Er w.. wa..was een... ra.. ravi.. ravijn.' Stottert ze. Ik pak haar bij haar schouders en kijk haar recht aan. 'Lyra! Nee kijk naar me! Haal rustig adem.' Ik dwing haar me aan te kijken. Ze haalt snotterend adem. 'Goed, nu ga je me rustig vertellen wat er is gebeurt.' Ze kijkt me met een betraand gezicht aan. 'Er was een ravijn Jazz, en Argus is...' Ik zie haar blik en vanbinnen word ik ijskoud.