We gaan bijna dood en ik omschrijf tartarus als irritant?

De grond trilt hevig onder mijn voeten. Zonder erbij na te denken grijp ik Argus vast. 'Verdomme!' Schreeuw ik. Ik voel de blaren op mijn huid open gaan en Jazz's ogen rollen weg in hun kassen. Net voor ze valt grijpt Argus haar bij haar arm en trekt hij haar overeind. 'What the f*ck is er nu weer aan de hand?' Vraagt Argus. 'Wéét ik veel.' Roep ik uit.
'Misschien moeten we rennen.' De wereld om me heen begint te draaien..Nou de wereld..Tartarus. 'Lyra wakker blijven,' Zegt Argus wanhopig. 'Alsjeblieft.'
Ik MOET wakker blijven. Ik knipper heftig met mijn ogen maar alles blijft vaag en draaierig. 'Kom mee.' Zeg ik met schorre stem. Ik en Argus pakken allebei een arm van Jazz. Ik sla haar arm om mijn nek en Argus doet het zelfde. De aarde stopt niet met trillen waardoor het voor mij en Argus nog moeilijker is om zelf overeind te blijven.
Mijn voeten komen keer op keer neer op het trillende oppervlak maar er veranderd niets, dit blijft tartarus, het blijft eng, het blijft gevaarlijk, het blijft dodelijk ik kijk naar Jazz, ik zou het me niet voor kunnen stellen dat zij dood zou gaan. Ze heeft keer op keer mijn leven gered. Argus ziet er nog slechter uit dan eerst. Ik wijs met mijn trillende hand naar de rotsen. 'D-daar heen.' Zeg ik.

Helaas had ik er niet op gerekend dat Argus halverwege over zijn nek gaat...'We hebben al geen voedsel, dat gene dat je nog in je maag hebt moet je daar laten zitten.' Zeg ik.
Als Argus door zijn knieën zakt neem ik Jazz- die overigens best zwaar is - op mijn rug en ren ik..Nou ehmm loop..Ik kan beter zeggen val ik naar de rotsen.
Mijn knieën lijken inmiddels meer op tomatensoep dan op knieën. 'Jazz wordt verdomme wakker!' Schreeuw ik wanhopig. Ik kijk om en Argus zit daar nog steeds alleen in zijn eigen kots, hij kan zich niet verweren..Maar Jazz ook niet. 'Jazz!' Schreeuw ik opnieuw. Weer reageert ze niet. Ik leg haar achter de eerste rots die we tegen komen. Ik trek Jazz aan haar kleren omhoog en ik zet haar tegen het harde oppervlak van de enorme steen aan. 'Nectar.' Mompel ik. "Schiet op Lyra, Argus is daar nog" zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik laat wat nectar in Jazz's mond druppelen maar nog steeds wordt ze niet wakker, is ze me aan het zieken of zo? Hoestend kom ik overeind. Dit is ongelofelijk irritant..Ik ben echt gestoord, we gaan bijna dood en omschrijf tartarus als irritant? Met wankele passen loop ik weer op Argus af maar na ongeveer tien passen moet ik alweer op adem komen. Piepend haal ik adem. 'F*ck deze lucht!' Schreeuw ik. Argus probeert op te staan en als hij weer omvalt en met zijn gezicht in de gorigheid valt wil ik schreeuwen en huilen tegelijk. Ik háát het wanneer ik niets kan doen. 'Argus!' Schreeuw ik. 'Nu moet jij wakker blijven!' Ik strompel op hem af. Waar is Jazz als je haar het hardst nodig hebt? Als ik nog maar een paar passen van Argus verwijderd ben moet ik natuurlijk vallen, hoe is het mogelijk!? Zelfs in tartarus weigert het geluk me een handje te helpen! Ik val half óp Argus waardoor hij dus bijna omvalt. 'Sorry.' Zeg ik. De grond begint nog heviger te trillen. 'Help me overeind, ik weet dat er iets aan komt maar ik wil niet weten wát het is.' Ik knik en ik trek hem overeind. 'Als je nou wat kleiner en minder zwaar was kon ik je op mijn rug nemen.' Zei ik. Ik sla mijn arm om zijn middel. 'Haal je het tot de rots want anders moeten we een plan B-'' Nee ik red het wel.' Zegt Argus. Ik kijk hem aan. Hij is zo irritant en koppig! 'Het is maar de vraag of jij het red blue eyes.'
Ik trek een grimas. 'Natuurlijk red ík het.' Roep ik uit. Hij gebruikt omgekeerde psychologie. Weer verbaasd het me hoe slim hij eigenlijk is.

Als we eindelijk bij de rots aankomen zit Jazz al alle spullen te checken. 'Waar waren jullie nou?' Roept ze uit. 'Nou,' Begin ik 'Ik was Argus aan het redden, zonder mij was hij waarschijnlijk verdronken in zijn eigen kots.' Argus geeft me een stomp. 'Kun jij hem even n..na kijken?' Vraag ik Jazz. 'Natuurlijk.' Zegt ze grijnzend. 'Ik zal wel even doktertje spelen.' Ik knik en ik laat me op de nog steeds trillende grond vallen. 'Ga anders even slapen.' Zegt Argus tegen mij. Ik wil wel protesteren maar mijn oogleden worden zwaar en voor ik het weet ben ik al in dromenland