Season 6 Chapter 15

Sebastian

De rode sterren waren binnen no time met erg veel gekomen en het zag ernaar uit dat we zouden verliezen.
Het schild rondom Lilly’s City was langzaam aan het scheuren en met alle kracht die ik in me had probeerde ik de rode sterren te bevechten, maar er was geen beginnen aan.
Recht voor mijn ogen lieten Marcus en Tyler een rode ster tot sterrenstof gegaan, maar dit was slechts de eerste die vermoord werd waarbij wij al honderden zo niet duizenden wachters waren verloren.
Youval en Tamandra sloten Marcus en Tyler in en ik zag dat hun vlees rondom hun lichaam weg schroeiden door het rode felle licht afkomstig van de lichamen van de rode sterren.
Eveline probeerde nog op te staan maar zakte vervolgens door haar verwondde knie.
Ze werd gestoken door haar eigen wapens en bloed vloeide uit haar verwondingen.
Haar laatste knie begaf het ook waardoor haar rug dubbel klapte en haar leven aan het einde was.
Ik was als laatste over aangezien Jersey nergens meer te bekennen was, waardoor ik ingesloten werd door alle rode sterren tegelijkertijd.
‘Fabian, dit doe ik voor jou!’ schreeuwde ik. ‘LANG LEVEN DE GEVALLEN STER!’
En met die woorden zag ik de tientallen rode lichtstralen op me afkomen en met een glimlach op mijn gezicht, werd het zwart voor mij ogen.

Nivada

‘We moeten naar boven’ zei ik rustig. ‘Het zal niet lang duren voordat ze door het schild heen komen’.
‘Als dat niet al gebeurd is’ zei Ferdinand met een ernstige blik.
Steeds meer wachters kwamen onze bunker binnen gerend en plotseling was er een oorverdovend kabaal te horen.
In de opening van de bunker verscheen Jersey met een flinke brandwond in zijn gezicht.
‘Ze zijn hier’ zei hij. ‘De rode sterren zijn door het schild heen en volgens mij weten ze dat jullie hier beneden zitten’.
‘Waar is de rest?’ vroeg Sandra meteen.
Jersey sloeg zijn ogen neer en staarde naar zijn koningin.
‘Er was niets meer wat ik kon doen’ zuchtte hij. ‘Marcus, Tyler, Eveline en Sebastian hebben het niet gehaald’.
Sandra sloeg haar hand voor haar mond en Ingrids adem stokte.
‘Dan zijn Jersey en ik de enige leiders van de districten die over zijn’ zuchtte Ingrid.
‘We gaan er allemaal aan’ zuchtte Sarah. ‘Deze oorlog betekent het einde van deze planeet’.
Op dat moment was de eerste inslag te horen en de grond boven ons trilde.
Stofwolken en rots deeltjes brokkelde naar beneden en vielen neer op de grond.
Een tweede inslag was te horen en iedereen dook op de grond.
Boven ons was het geschreeuw van mensen te horen en het leek erop alsof iedereen afgeslacht werd.
Een derde en vierde inslag waren te horen en een dikke scheur verscheen boven ons hoofd.
Ferdinand, Amira en Sabrina probeerde de scheur te repareren met ijs, maar bij de vijfde inslag brak het plafond en zonlicht scheen de bunker in.
De eerste rode ster sprong tussen ons in en Sergio viel direct aan met zijn zwaard.
Verschillende wolven stormde de kamer binnen en Sandra openden samen met Sarah het vuur.
Ik sprong samen met Yvette, Robyn en Colix beschermend voor de lichamen die in het verleden waren en Margaery die zich probeerde te concentreren op de lichamen.
Steeds meer rode sterren sprongen onze bunker in, met als laatste Tamandra en Youval.

‘Jullie dachten misschien dat jullie veilig zouden zitten hier, ondergedoken in de diepste bunker, maar jammer genoeg hadden we jullie direct in de gaten’ sprak Youval.
‘Grijp Fabian en Nivada en zorg ervoor dat we direct weer weg kunnen’ zei Tamandra.
Ik zond een krachtige lichtgolf uit, maar werd belaagd door verschillende rode sterren.
Het werd zwart voor mijn ogen en het enige wat ik zag was fel rood licht wat heet aanvoelde aan mijn huid.
Toen het felle rode licht weg was, sprong ik direct op en mijn adem stokte toen ik Fabian over de schouder van Youval zag liggen.
‘Laat Nivada, ze komt toch wel voor Fabian’ zei hij.
Tamandra zond nog één lichtgolf uit waardoor wij allemaal naar achteren geblazen werden.
Daarna verdwenen de rode sterren en waren wij Fabian misschien wel voorgoed kwijt.

Fabian

Net vlak voordat we ons kamp wilden opzetten, voelde ik een lichte tinteling in mijn hoofd en zakte in door mijn knieën.
‘Fabian!’ hoorde ik Vera nog schreeuwen maar mijn hoofd voelde aan alsof ik ieder moment kon flauwvallen.
Het beeld voor mijn ogen draaide enorm en ik zag de gezichten van Melodie, Tanja, Lilly en Vera voorbij schieten.
Op dat moment leek het alsof ik droomde, aangezien ik mezelf zag liggen tussen ingestorte gebouwen en omsingeld door rode sterren.
Toen hapte ik naar adem en schoot ik rechtovereind tussen Vera en Lilly in.
‘Ze hebben mijn lichaam’ zei ik met grote ogen. ‘De rode sterren hebben mijn lichaam!’

Nivada.

‘Ik heb de controle weer!’ riep Margaery.
Ik kneep hard in de hand van Yvette die ik al een tijdje vast had.
Vera, Melodie, Lilly en Tanja lagen nog vredig in een diepe slaap terwijl het bed van Fabian er maar leeg bij lag.
‘Ik heb weer contact met zijn geest’ zei Margaery. ‘Als het goed is kan hij zijn zoektocht afmaken in het verleden, tenzij hij vermoord wordt door de rode sterren’.
‘Dan weet ik al direct waar wij heen gaan’ zei ik terwijl steeds meer witte sterren onze bunker in gerend kwamen.
‘We halen Fabian direct weg van de rode sterren’.