Chapter one

Ik word wakker in de armen van Robin, hij is mijn beste vriend. 'Sorry, ik wilde je niet wakker maken.' Zegt hij verontschuldigend. Mijn ogen zijn nog steeds rood en gezwollen. 'Maakt niets uit, ik heb het idee dat het al best laat is.' Zeg ik terwijl ik vermoeid een kus op zijn voorhoofd druk. 'Wil je ook wat brood?' Vraag ik, ik laat me van de oude bank af glijden. 'Nee, je hebt al weinig gel-'' Jij geeft mij ook zo vaak wat vlees als je op jacht bent geweest, en ik ben het gewent om twee mensen te eten te geven.' Meteen als ik dat gezegd heb wellen er weer tranen op in mijn ogen. 'Slechte woordkeuze.' Zeg ik dan maar met een mismoedige glimlach. 'Misschien moet je maar gewoon niets meer zeggen dat zou voor ons allebei handiger zijn.' Zegt hij grijnzend. Mijn mondhoeken krullen omhoog. 'Ja, ja.' Zeg ik dan maar.
Als ik in de keuken een brood uit de kast pak slaat Robin zijn armen om mijn middel. Ik verstar maar ik stribbel niet tegen. Ik laat mijn hoofd in mijn nek vallen zodat ik hem aan kan kijken. 'Wil je ook wat water?' Vraag ik grijnzend. Robin's groene ogen twinkelen ondeugend. 'Alleen als we zo naar het meertje gaan om daar water te halen.' Hij weet altijd precies hoe hij me vrolijk moet krijgen. Ik grijns. 'Zeker.' Zeg ik dan. Ik scheur een stuk van het brood af en ik draai me in zijn armen om zodat mijn borst tegen de zijne drukt. Net als hij zijn mond open doet om iets te zeggen stop ik het stuk brood in zijn mond. Robin kijkt me raar aan maar dan trekt hij met zijn tanden een stuk van het brood en eet hij het stuk op. Ik maak me los uit zijn armen en ik scheur ook een stuk brood voor mezelf af. Ik prop het in zijn geheel in mijn mond en leg de rest weer terug in de kast. 'Nú kunnen we gaan.' Zeg ik dan. Robin haalt een hand door zijn rode haar en zijn grijns staat in zijn gezicht gegrift. 'Oké, maar voor het geval je van gedachte gaat veranderen.' Robin pakt me bij mijn middel en hij gooit me over zijn schouder. 'Wat ben je nu weer van plan?' Vraag ik terwijl ik met een reeks van rare bewegingen los probeer te komen. 'Au!' Roept Robin uit. 'Dat was mijn schouder.' Ik probeer hem aan te kijken maar het enige dat ik kan zien is zijn rug. 'Ik kan best zelf lopen.' Mopper ik. 'Ja maar dit is leuker.' Ik grinnik. 'Voor jou ja.' Zeg ik. 'Kom op Hope, doe eens wat vrolijker!' Roept Robin uit.
Ik schud mijn hoofd maar Robin tilt me opeens op. 'Wát ben je van plan!?' Roep ik uit. 'Jou leren zwemmen!' Schreeuwt hij terug. 'Nee! Robin, je laat het.' 'Ach, kom op prinses!' Roept hij uit en hij gooit me het water in. Met een smak breek ik door het wateroppervlak heen, ik voel mijn kleren doorweek raken en mijn hoofd gaat onderwater. 'Kom...me..help..helpen.' Roep ik uit terwijl ik wanhopig probeer om boven te blijven. Als een golf van doodsangst me overspoeld voel ik zijn armen om me heen. 'Hey, ik ga je echt niet laten verdrinken.' Zegt hij grijnzend. Ik geef me over en leun tegen hem aan. 'Nou,' Zeg ik dan met gemaakte woede 'Leer het me dan.' Robin pakt me weer vast en hij laat me op het water drijven. 'Zolang je je er niet tegen verzet..' 'Verzet het zich niet tegen jou.' Maak ik zijn zin af. Dan uit het niets duwt hij zijn lippen op de mijne. Ik word met mijn achterhoofd het water in geduwd en ik drijf nu helemaal op het water. Ik leg mijn handen om zijn nek, niet instaat om dit moment te verbreken. Uiteindelijk is hij degene die zich terug trekt. 'Dat wilde ik al zó lang doen.' Zegt hij dan. Ik glimlach. 'Maar Robin, waar we het gister over hadden..Ik wil hem nog steeds vinden.' Zeg ik dan. Robin trekt me tegen zich aan en hij drukt zijn lippen weer op de mijne, als hij zich terug trekt fluistert hij zachtjes. 'Dan ga ik met je mee..'