Remember the deal?

Valerien pov.: Mijn ogen gaan open. Stillaan worden de gezichten van Tom en Bill duidelijker. "Wa..Waar ben ik.." Ik wrijf over mijn hoofd. "We zijn terug thuis. Je was bijna verdronken. Ik heb nog nooit zoveel schrik gehad!" zegt Bill. Ik glimlach, dat is wel lief gezegt. Ik doe een poging om recht te gaan zitten, Bill helpt me en Tom reikt van over de leuning een arm achter m'n rug. Nu doet m'n rug weer pijn door die duw. Ik zit recht met mijn voeten in de zetel. Tom en Bill...
komen naast me zitten. "Valerien..?" Bill kijkt me aan. "Ja? Wat is er?" Even is het stil. "Euhm, ik weet niet of ik het wel vragen mag, maar wrm weten we zo weinig van jou?" "Omdat jullie me nog niets gevraagd hebben." Ik glimlach. "Vertel dan eens hoe oud ben je dan eigelijk?" "Ik ben 16 jaar, of toch ik moet nog 16 worden." "Je bent maar één jaar jonger als ons?! Cool" roept Tom. We lachen.
Bill pov.: Waauw eindelijk gaan we eens wat meer over haar weten. "Als het onze zaak is, wat doe je dan hier in Duitsland?" "Wel omdat ik fan ben van Tokio Hotel, wilde k ze wel eens live zien aangezien ze nog niet in België zijn gekomen." Even is het stil. België? Ze is van België? Zo komt van zover om ons aan't werk te zien en dan deden we zo gemeen tegen haar. Ze gaapt. Wrs zal ze moe zijn. "Kom ga ja maar douche als dat gaat dan kan je gaan slapen." We helpen haar naar boven en ik leid haar naar de badkamer. Ik geef haar een handdoek, washand en lag alles klaar. Ze heeft haar bikini nog aan. "Euhm, ik heb nogal pijn aan m'n rug dus krijg ik eigelijk m'n binini niet los...kan iemand me helpen." Tom antwoordt "Oh, ik zal wel helpen!" en hij doet een move naar voren. Ik staak een arm uit en laat hem niet bij Valerien komen. "Nee, Tom, ga jij maar haar bed opmaken." Met tegenzin loopt hij de badkamer uit. "Ik vertrouw m'n broer niet voor dit werkje." Ik geef Valerien een handdoek dat ze voor haar kan houden en maak dan voorzichtig haar bikini los. Ze kijkt me aan en dankt me, ik glimlach verlegen.
Ai, die wonde op haar rug ziet er niet zo goed uit. Wat heb ik toch gedaan? "Bill scheelt er iets?" "Euhm, nee, ga maar douchen, als er iets is roep je maar." Ik loop de deur uit en sluit deze achter me.
Tom pov.: Weer typisch van m'n broertje. 'Ga jij haar bed maar opmaken' tsssss. Voila! Bed opgemaakt!! Ik gooi het kussen op bed. Ik ga de kamer uit en loop langs de badkamer door naar de trap. Ik blijf staan. Ik hoor gezang. En nee dat is niet Bill zijn stem. Aan de deur van de badkamer blijf ik staan en druk m'n oor ertegen. Waauw....ik ben er stil van. Valerien kan echt prachtig zingen! "Tom!! Ben je nog niet klaar met dat bed!? Kom naar onder! En euh, laat Val met rust." roept Bill van onder aan de trap. Die doet altijd alsof hij de baas is als onze ouders weg zijn. Ik loop naar onder.
Valerien pov.: Hoe heerlijk zo onder een warme douch! Ik begin een liedje te zingen, een gewoonte van mij. 'Komm und rette mich, ich verbräne innerlich..' Snel stop ik wnr ik Bill hoor roepen. Tom stond voor de deur SH** Hopelijk zegt hij er niets van.

Ik stap uit de douche en probeer zo goed mogelijk af te drogen. Dan zet ik me op een stoel en met moeite krijg ik mijn ondergoed en broek aan maar met m'n bloes lukt het niet zo goed want mij uitrekken gaat niet echt. Mijn BH laat ik ook uit want straks ga ik toch al slapen. Er zit niets anders op dan Bill te roepen. Ik neem een handdoek van de stoel en hou deze voor me terwijl ik de deur open. Even kijken of Tom niet in de buurt is. Iedereen kent zijn reputatie. "BILLLL!!!" roep ik. Ik hoor voetstappen de trap oplopen. Hijgend vraagt hij "Wat..scheelt er?" "Euhm, kan je me helpen? Ik krijg m'n bloes niet aan.." Hij lacht "Tuurlijk help ik wel." Hij komt binnen. Ik hou m'n handdoek nog voor me en geef hem mijn bloes. Ik draai me met m'n rug naar hem toe. Er steek ik m'n hoofd in de bloes, dan één arm. Ik laat m'n handdoek vallen. Dan de andere arm. "Voorzichtig hè." zegt Bill. Als m'n arm erdoor is trekt Bill m'n bloes omlaag.

Ik draai me om en kijk naar hem. Hij strijkt zijn hand door m'n haar "Je hebt krullen?". Ik lach. Dan gaan we naar onder.

Tom pov.: Ik zit in de zetel en drink iets, Bill is naar Valerien. Ze vertrouwt me niet. Ach veel voel ik toch niet voor haar, maar ik hoop dat ze mij kiest en dat Bill nog altijd meedoet...

Ze komen naar onder. "Bill kan ik je even spreken." Hij zegt ja, en helpt Valerien de zetel in.

We lopen even de keuken in. Ik neem Bill zijn arm vast, kijk hem aan en zeg "We hebben toch nog altijd een afspraak, of niet?"