Hoofdstuk 4
Er was een week verstreken sinds dat ik mijn opstel had ingeleverd bij Gaius. Ik maakte me nog meer zorgen om het feit dat er nog niks was gebeurd in Camelot. Wie magie verachtte, kreeg het het dubbel zoveel terug. Maar ik wist hoe het ging als ik me ergens druk om maakte, dan zou datgene ook gebeuren. Ik trok gewoon problemen aan. “Wat ben je aan het lachen in jezelf?” Gwendolyn gooide me het uiteinde van het laken toe. “Ach, het is niks.” We klopte het laken uit en vouwde het gezamelijk op. “Laat me raden, Merlin?” Ik lachte. “Waar heb je het over?” Gwen schudde haar hoofd. “Ik weet wat ik zie, Lucia.” “Ja, hetzelfde kan ik ook van jouw zeggen, Gwen.” Gwendolyn’s gezicht werd serieus. “Je weet dat dat nooit gaat gebeuren.” Ik schudde mijn hoofd. “Arthur is voorbestemd voor grootste dingen.” Ik sprak over de voorspellingen die in mijn dorp werden gedaan, maar niemand zou dat ooit komen te weten, helaas. Merlin was tenminste op het goede pad met het beschermen van Arthur. Soms vroeg ik me af hoe hij zijn lot kon weten. Er werd geklopt aan de deur en Merlin stak zijn hoofd achter de deur vandaan. Hij had echt een gave om op te duiken als ik aan hem dacht, hoe doet hij dat toch steeds? “Mijn excuses, om jullie te storen dames, maar Uther heeft gevraagd om bij hem te komen, Lucia.” Gwendolyn zei dat ik maar snel moest gaan, want als je iets niet wou was het problemen met de Koning.
Ik volgde Merlin naar de troonzaal en ik zag dat hij ergens mee zat. “Merlin, wat ligt er op je hart?” Merlin schudde zijn hoofd. “Hoe komen die bloemen die ik twee weken heb geplukt voor Arthur op jouw kamer?” Ik zag dat hij het briefje vasthad. “Ik zie dat jij op mijn kamer bent geweest, Merlin.” Ik hoorde dat mijn stem donkerder werd. “Wat ben jij van plan, Lucia?” Ik kon Merlin niet peilde. Wat bedoelde hij? “Misschien als je opgelet had, lagen de bloemen op de grond, net zoals dat briefje.” Ik liep door naar de troonzaal. Daar aangekomen, werd ik binnengelaten door de bewakers. Uther en Gaius waren diep in gesprek. Morgana zat op haar stoel en lachte naar mij. “Aah, Lucia kom verder.” Arthur had een enorme grijns op zijn gezicht en ik had het gevoel alsof ik moest overgeven. “Ik zou graag eens willen weten waar jij zo goed heb kunnen lezen en schrijven?” Ik knikte. “Ik was van kleins af aan al nieuwsgierig naar heel veel dingen en ook leergierig. Mijn ouders vonden dit zonde en gaven mij les totdat ik hun kennis compleet had opgenomen. Daarna moest ik naar Helena, om mijn kennis te verlengen. Daar werd ik aangeraden aan de stadshouder van mijn dorp om belangrijke brieven te controleren en te corrigeren.” Uther begon te lachen. “Nu snap ik waarom zijn brieven zo goed eruit zagen. Hij was niet de slimste persoon. Mogen god zijn ziel hebben.” Uther begon heen en weer te lopen en was diep aan het nadenken. “Uiteraard vind ik dat zoiets niet verloren mag gaan maar Gaius heeft al een assistent.” Dit ging helemaal de verkeerde kant op. “Sire, ik heb niet gevraagd om assistent te worden van Gaius.” Ik had spijt van deze actie van het eerste moment. “Uther, zij heeft alleen gevraagd om meer van het werk van Gaius te leren.” “Dat klopt maar het is nutteloos als ze het niet kan toepassen.” Het leek erop dat Morgana deze discussie zou verliezen met Uther maar toen gebeurde iets wat ik niet zag aankomen. “Ze kan Merlin vervangen als hij niet beschikbaar is en ik denk dat vrouwen eerder het probleem kunnen zien dan mannen, sorry Gaius.” Het was Arthur. Ondanks dat hij voor me opkwam, wist ik wel zeker waar hij mee bezig was. Uther dacht na. “Ik keur het goed.” Het voelde alsof er een zware last van mijn schouder viel. Ik bedankte me bij iedereen en ik draaide me om met een enorme glimlach op mijn gezicht. Merlin stond in de opening van de troonzaal en keek me verachtten aan. Ik was niet echt slim bezig.
Ik volgde Merlin naar de troonzaal en ik zag dat hij ergens mee zat. “Merlin, wat ligt er op je hart?” Merlin schudde zijn hoofd. “Hoe komen die bloemen die ik twee weken heb geplukt voor Arthur op jouw kamer?” Ik zag dat hij het briefje vasthad. “Ik zie dat jij op mijn kamer bent geweest, Merlin.” Ik hoorde dat mijn stem donkerder werd. “Wat ben jij van plan, Lucia?” Ik kon Merlin niet peilde. Wat bedoelde hij? “Misschien als je opgelet had, lagen de bloemen op de grond, net zoals dat briefje.” Ik liep door naar de troonzaal. Daar aangekomen, werd ik binnengelaten door de bewakers. Uther en Gaius waren diep in gesprek. Morgana zat op haar stoel en lachte naar mij. “Aah, Lucia kom verder.” Arthur had een enorme grijns op zijn gezicht en ik had het gevoel alsof ik moest overgeven. “Ik zou graag eens willen weten waar jij zo goed heb kunnen lezen en schrijven?” Ik knikte. “Ik was van kleins af aan al nieuwsgierig naar heel veel dingen en ook leergierig. Mijn ouders vonden dit zonde en gaven mij les totdat ik hun kennis compleet had opgenomen. Daarna moest ik naar Helena, om mijn kennis te verlengen. Daar werd ik aangeraden aan de stadshouder van mijn dorp om belangrijke brieven te controleren en te corrigeren.” Uther begon te lachen. “Nu snap ik waarom zijn brieven zo goed eruit zagen. Hij was niet de slimste persoon. Mogen god zijn ziel hebben.” Uther begon heen en weer te lopen en was diep aan het nadenken. “Uiteraard vind ik dat zoiets niet verloren mag gaan maar Gaius heeft al een assistent.” Dit ging helemaal de verkeerde kant op. “Sire, ik heb niet gevraagd om assistent te worden van Gaius.” Ik had spijt van deze actie van het eerste moment. “Uther, zij heeft alleen gevraagd om meer van het werk van Gaius te leren.” “Dat klopt maar het is nutteloos als ze het niet kan toepassen.” Het leek erop dat Morgana deze discussie zou verliezen met Uther maar toen gebeurde iets wat ik niet zag aankomen. “Ze kan Merlin vervangen als hij niet beschikbaar is en ik denk dat vrouwen eerder het probleem kunnen zien dan mannen, sorry Gaius.” Het was Arthur. Ondanks dat hij voor me opkwam, wist ik wel zeker waar hij mee bezig was. Uther dacht na. “Ik keur het goed.” Het voelde alsof er een zware last van mijn schouder viel. Ik bedankte me bij iedereen en ik draaide me om met een enorme glimlach op mijn gezicht. Merlin stond in de opening van de troonzaal en keek me verachtten aan. Ik was niet echt slim bezig.
Reageer (2)
Te leuk, hihi
9 jaar geledenLeuk!
9 jaar geledenNu zal het denk ik wel weer een weekje wachten zijn...
Maar dat heb ik er voor over het is zo'n goed verhaal