De Zuidelijke Waterstam - 76

Intussen liet ik hen trouwens ook zelf weer gaan vissen en eten gaan kopen in het aarderijk van het geld dat we toegestuurd hadden gekregen. Er was nog lang geen overvloed, maar ze kwamen eindelijk weer toe, ze hoefden niet meer iedere avond met honger te gaan slapen.

Een eindje van de stam vandaan had Thomatio de watersturingsles voor het eerst overgedragen aan iemand van de stam zelf, hoewel hij zelf bleef kijken en assisteerde.
“Het gaat goed”, vond Yue.
“Ja, inderdaad”, zei ik met een glimlach. “Generaal Ylein komt vandaag of morgen terug, maar ik denk niet dat ik hem in de buurt van de stam hoef te houden.”
“Hoe lang denk je hier nog te blijven?”, vroeg Yue aarzelend. Ik keek haar aan.
“Wat denk jij, kunnen we op een week alles regelen?”
“Een week?” Yue keek me verrast aan. “Misschien wel ja, maar dan wordt het wel tijd om alle watersturing weer toe te laten en de avondklok volledig af te schaffen. En om met Sicho te praten.” Ik knikte. Ze had gelijk, het was alweer even geleden dat ik een aantal beperkingen had opgeheven en alles ging goed. De avondklok had ik nog een keer milder gemaakt, minder vroeg binnen ’s avonds, eerder buiten ’s ochtends, en intussen kon ik ook nog maar moeilijk vasthouden aan strikte regels voor het sturen. En inderdaad, het werd dringend tijd dat we Sicho vroegen de stam de leiden volgens onze regels en alles regelden.
“Misschien toch iets meer dan een week”, zei ik met een flauwe grijns. “Eerst die laatste belemmeringen opheffen en daarna kijken hoe de stam reageert als Sicho de leiding neemt en de gevolgen daar van.”
“En hopen dat Sicho akkoord gaat, natuurlijk”, zei Yue. Ik knikte. Dat was belangrijk.
“Misschien moeten we maar meteen met hem gaan praten”, zei ik.
“Goed.” Yue glimlachte en samen liepen we de stam in.

“Prinses!” Jirou sprong meteen recht toen we Sicho’s iglo in kwamen. Sicho zelf kwam wat moeizamer overeind. “Ik heb niets verkeerd gedaan, ik zweer het u, ik…”
“Rustig maar”, zei ik kalm. Ik realiseerde me dat ook zijn twee weken durende belofte van gehoorzaamheid voorbij was. Misschien was iets meer dan een week toch wel goed. “We komen voor je vader.”