Hoofdstuk 11. [Elena]

‘Dat is onmogelijk,’ snoof Emma. Haar stemming veranderde onmiddellijk. Elena fronste haar wenkbrauwen en draaide naar de blondine toe. ‘Er word altijd gezegd dat niks onmogelijk is, waarom is het onmogelijk dat Baelfire me niet kan helpen?’
      ‘Eleanor, lieverd-’
Elena onderbrak hem. ‘Noem me geen Eleanor en al helemaal geen “lieverd”’ Regina zuchtte diep. ‘Vertel haar gewoon wat er allemaal is gebeurt sinds ik haar de slaapdrank heb toegediend Jones.’
‘Als ik dat doe, word ze gek. Ik kan haar het verleden niet vertellen als ze niet zelf weet wat er gebeurd is.’
      ‘Ze kan er niet zelf achter komen.’ Regina knikte naar Fox die nog steeds bewusteloos was. ‘Die daar zal alles vertellen als hij on dekt dat ze nog leeft.’
‘Waarom zullen mijn vrienden denken dat ik dood ben’ kwam Elena er weer tussen. Ze staarde haar vader met een kille blik aan – er was ongetwijfeld iets gebeurt nadat Regina haar terug naar Londen had gestuurd. Echter bleef alles leeg in haar hoofd. Ze herinnerde alles wat er voor gebeurt was – haar komst in Neverland en hoe ze er samen met Baelfire er achter kwamen dat ze familie waren. Correctie; zijn. Hij is zijn halfbroer en ze voelde gewoon dat Baelfire nog aanwezig was in Neverland. Net als de vroegere bewoners, ze voelde hen en geloofde.
      ‘Elena, Bealfire is vlak na jou naar Londen gestuurd, waar hij Emma jaren later heeft leren kennen. En het spijt me te zeggen maar-’
‘Neal is dood.’ Emma kwam voor haar staan. ‘Onmogelijk.’ Brieste Elena. ‘Ik voel zijn energie in Neverland, Baelfire leeft nog.’
‘Dan heeft je gevoel het onjuist, ik heb zelf met mijn eigen ogen gezien dat Tamara en Greg hem neer hebben gestoken. Neal verdween door het portal met een shot wond. Er is geen manier dat hij het heeft overleeft. Waarom had je hem sowieso nodig?’
      Elena slikte diep toen ze voelde dat Emma de waarheid sprak. Maar ze voelde Bael- Naels aanwezigheid. Hoe kon het dan zijn dat deze mensen er zeker van waren dat Nael dood was? ‘Hij… hij is mijn halfbroer. Naast Fox is hij de gene wie ik het meest vertrouw…’
‘Ik heb Nael nog nooit over een andere familie horen praten. Eigenlijk praatte hij liever nooit over zijn familie. Waarom had je hem nodig?’
      ‘Hij heeft een belangrijk iets van me. Dat zal me leiden naar het geen wat ik het meest nodig heb. Het i een soort van kompas.’ Probeerde het meisje uit te leggen. Emma fronste haar wenkbrauwen en dacht na terwijl Elena richting Fox liep. ‘Waarom heb je hem bewusteloos geslagen, Killian?’ Nog steeds sprak ze hem niet aan als vader, hij had zich niet genoeg bewezen om er werkelijk één te zijn.
‘Fox praatte te veel.’ Killian haalde zijn schouders op – het boeide hem niet echt.Elena zakte door haar knieën en legde haar hand op zijn voorhoofd. Ze sloot haar ogen, waarna ze enkele dingen begon te mompelen. Na enkele seconden stond Elena weer op en begon te grijnzen toen ze zag dat Fox zijn ogen opende.
      ‘Serieus James, was dat nou echt no-’ Fox hield onmiddellijk op met praatten toen hij haar zag. Zijn blauwe ogen werden groot en snel krabbelde hij over eind. ‘Ik dacht al on hel te ruiken,’ grapte hij. ‘Weet je zeker dt je het niet zelf bent?’
‘Mm, zeker van niet. Het is een familie ding geloof ik,’ zei Fox en hij haalde zijn schouders op. ‘Ik heb je gemist Eleanor.’ Voor het eerst vond Elena het niet erg dat iemand haar bij haar sprookjes figuur noemde, vooral als het een hele oude vriend was, die dicht in de buurt kwam van familie. Fox liep naar haar toe en omhelsde haar stevig.
      ‘Wacht eens even,’ Mary Margaret leek bedenkelijk – alsof ze een som had opgelost die onbeantwoord bleek te zijn. ‘Is je volledige naam Eleanor Hook, ja toch?’
Elena keek op en knikte. ‘Nu weet ik het weer! Henry had je wel een paar keer genoemd. Maar niemand wist van je af… jij bent het meisje waar geen verhaal over is. Toen we net wisten dat we sprookjes figuren waren, had hij een apart boekje gevonden met als titel Een kapiteins dochter. Niemand geloofde het verhaal, behalve Henry. Is het daarom waarom Pan hem gevangen hou?’
      Elena was in de war. Hoe kon er nou een boek over haar zijn? Bijna haar hele leven woonde ze samen met de Lost Boys en Peter hier in Neveland. Er waren maar een aantal mensen die van haar afwisten, een daar van was dood. De andere… en wie was Henry? Mary Margaret had verteld dat Henry in Neverland was. Wat deed hij hier? Hij had nog een moeder, twee zelfs. Waarom zou Peter hem in hemelsnaam hierna toe brengen? Een ongemakkelijke gevoel betrad haar. Elena greep zich vast aan Fox, ‘Oh, nee. Ze heeft een aanval.’
‘Aanval? Sinds wanneer heeft Eleanor aanvallen?’
      ‘Herinneringen,’ bracht Elena uit. ‘Herinneringen uit het verleden…’ Ze zette haar greep op Fox steviger, en zakte door haar knieën. Het was niet dat de herinneringen die ze kreeg haar angst aanjaagde – ze hielpen haar altijd op het juiste moment – het was de pijn dat haar zwak maakte. Mensen uit de herinneringen waren in het echt verdwenen of dood. Ze wit niet of het bij haar het zelfde was, Wendy Darling.