Foto bij the orphan girl hoofdstuk 33

Sorry, ik heb het een beetje druk op school en ik ben verslaaft geraakt aan een spelletje, jullie krijgen meteen twee hoofdstukjes!
mijn hoofdstukjes zijn de laatste tijd redelijk lang

Al vechtend baande ze zich een weg richting de witte ork die op het punt stond Bilbo te doden. Ze sloeg een aanval van opzij af en weerde nog juist op tijd een aanval van achter haar af. Ze keek weer op Azog stond met geheven wapen voor de hobbit, die nooit de kracht van het monster zou kunnen afweren. Dit keer lette Helena niet op de aanvallende orks en rende ze voor dBilbo’s leven. De witte ork zijn arm ging naar beneden en net voor het Bilbo raakte werd het naar opzij afgeleid en raakte het de grond. De ogen van Azog keken Helena vol verbazing en woede aan. Zijn wapen ging eerder omhoog dan Helena en schampte haar hand vlak voor hij werd omhoog getrokken door een reusachtige adelaar waarna hij niet veel verder niet al te zachtzinnig werd gedropt. Tot haar en Bilbo’s grote schrik had de volgende adelaar het op hen gemunt. Hij hief hen beiden voorzichtig in zijn poten omhoog. Ze schrok zich een ongeluk toen de arend haar en de hobbit plots losliet. Geluidloos, met niet eens de kracht om te schreeuwen stortte ze de diepte in om nog net op tijd opgevangen te worden door een andere vogel. Voor haar probeerde Bilbo grip te krijgen op de veren en legde zich uiteindelijk plat op het beest terwijl Helena zich juist ontspande. Op de zachte veren besefte ze dat het lang geleden was dat ze nog geslapen had. Ze installeerde zich rustig op de veren en dommelde in. Bij het eerste ochtendlicht werd ze wakker. Geschokt keek ze naar Thorin, die levenloos in de klauwen van een adelaar hing. Het dier legde hem zachtjes op de grond terwijl de anderen rond het bergje cirkelden en hen een voor een afzetten. Zodra ze weer met beide voeten op de aarde stond rende Helena naar Thorin. Ze was opgelucht toen hij zijn ogen opendeed.
“Bilbo?”
“Veilig en wel, al was het wel op het nippertje. Je zou kunnen zeggen dat een elf jou leven heeft gered.” Thorin fronste zijn wenkbrauwen terwijl de dwergen hem recht hielpen. Hij schudde ze af en keek Bilbo aan.
“Had ik niet gezegd dat jij niet zou overleven? Dat je geen held was en ongeschikt voor avontuur?” Helena keek hem verontwaardigd aan en deed haar mond open voor protest maar Thorin deed teken om te wachten.
“Ik ben nog nooit zo fout geweest.” Hij stapte op de hobbit af en omhelsde hem hartelijk. Daarna omhelsde alle andere dwergen elkaar en gaven elkaar schouderklopjes. Helena keek lachend toe.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen