150.
Twijfelend pakte ik mijn telefoon op, ik zette mijn auto eerst even aan de kant. ‘Het spijt mij Audrey.’ Veel nuttigs kwam er niet uit zijn mond. ‘Wie is dit?’ Vroeg ik. Ik hoorde gezucht op de achtergrond. ‘Tom, ik probeer mijn excuses aan te bieden en je moet terug komen.’ Ik begon hard op te lachen. ‘Lukt je dan niet erg goed. En ik moet niets.’ Nog een zucht hoorde ik. ‘Ik zei toch dat ze er klaar mee was, Tom.’ Ik hoorde Bill wat zachter op de achtergrond. ‘Kunnen we praten Audrey?’ Nu was het mijn beurt om te zuchten. ‘Over?’ Het was even stil en beide wisten we niets nuttigs te zeggen. Hij bleef stil. ‘Nou, Tom. Nadat mijn hart meerdere malen gebroken is geweest en dit niet erg prettig voelt, vraag ik mij af wat voor nuttigs jij nog toe te voegen zou hebben?’ Hij was weer stil. Ik drukte op de rode toets en gelijk werd ik terug gebeld door hem.
‘Bill, nee Tom! Bill! Geef mijn telefoon terug!’ Blijkbaar had ik de telefoon toch aangenomen aangezien ik geschreeuw hoorde. ‘Wat is er toch mis met jullie?’ Het was gelijk stil. Ze wisten niet wat ze moesten zeggen. ‘Ik houd van je!’ Ik hoorde gelijk dat het Tom zijn stem was die verklaarde van mij te houden. ‘Waarom wijs je mij dan de deur en zeg je dat alles anders moet?!’ Snikkend zat ik inmiddels aan de telefoon, ik wist dat deze jongen alles voor mij is, waarom moest hij dan zo doen? Tom bleef stil, ik moest en zou een antwoord hebben. ‘Ga je nog wat zeggen of moet ik naar je huis komen om het er uit te trekken?’ Boos hing ik op en keerde ik mijn auto.
Tom point of view
Nadat ik mijn spullen boven geplaatst had, ging de deur bel. ‘Tom het is voor jou!’ Ik hoorde Bill beneden praten en hoorde iemand stampend naar boven lopen. Woedend keek ze mij aan, ze drukte mij tegen de muur, sneller dan verwacht. ‘Waarom moet alles veranderen, vertel het nu Kaulitz!’ Verbaast en verward keek ik haar aan, normaal zag ik haar nooit zo. Ze was gewoon agressief, al die jaren nooit mee gemaakt bij haar, dit zou toch wel een snaar geraakt hebben. ‘Klootzak die je bent, ik zag alles voor me.’ Ze liet mij rustig los en ging op mijn bed zitten. ‘Ik haat je. Serieus, ik haat je echt. Ik dacht dat we zouden gaan samen wonen, elkaar nooit meer los zouden laten.’ Ik kwam naast haar zitten en gelijk stond ze weer op. ‘Ik wilde trouwen en kinderen met je, Tom.’ Ik stond op en liep naar haar toe. Ze duwde mij gelijk weg. Ik legde mijn beide handen op haar kaak, ze keek mij twijfelend aan, ik drukte mijn lippen op die van haar. Ze trok zich naar achteren, boos keek ze mij aan. ‘Je denkt dat een kusje alles goed maakt?’ Twijfelend wat ik moest zeggen, zodat het juist aankwam begon ik toch maar met praten.
‘Ik weet dat ik het niet goed maak, maar er zijn dingen tussen ons gebeurt, we zijn veel samen. Misschien zouden wij wat moeten minderen, willen we het tot het einde halen.’ Met een arrogante houding stond ze tegenover mij. ‘Zo, meneer we gaan minderen. Jij dacht laten we er gelijk mee stoppen?’ Ik knikte van niet en keek even weg. Ze draaide zich om, en liep naar de deur. Ik pakte haar hand vast en trok haar naar mij toe. Ik drukte haar tegen de deur aan. ‘Ik hou van je.’ Ik kwam dichterbij. Ze draaide haar hoofd weg. Mijn handen lagen op haar heupen. ‘Zeg dat je ook van mij houdt.’ Glimlachend keek ik haar aan. ‘Hoezo denk jij dat het nu opeens goed is?’ Ze bleef maar boos, normaal hadden we al hand in hand buiten gelopen om avond eten te halen, maar dit keer ging het verder, de emotie ging te ver. Ik wilde niet dat dit voorbij ging, ik moest er niet aan denken dat ze met een ander zou zijn. Ik begon met vertellen. ‘Ik heb nagedacht, en ik vindt dat ik misschien overdreven gereageerd heb.’ Het was even stil. ‘Ja nogal.’ Ik ging zitten en pakte haar hand. ‘We zijn elke dag samen en ik ben bang dat het te veel wordt. Dat wij een van die stellen zullen worden die uiteindelijk scheiden. En dat wil ik niet.’ Verbaasd keek ze mij aan. ‘Dat betekend dat wij eerst moeten trouwen.’ Vragend en vol verwachting van mijn antwoord keek ze mij aan. ‘Lieve Audrey..’ De stilte heerste. ‘Ik wil met jou trouwen en mooie kindjes krijgen, maar dan moeten we wel ruimte hebben en ons eigen ding doen! Ik houd van je, snap je dat?’
Reageer (1)
mooi deeltje
9 jaar geledenZe moeten het wel weer goed maken hoor
En dan snel weer verder hoor