The Last 24 Hours - Story Finale - Part 2

Fabian

Het felle rode licht in de horizon werd alsmaar helderder en helderder en langzaam kleurde de hele lucht rood.
De rode sterren kwamen sierlijk op ons af waarbij hun rode licht ons langzaam begon te verblinden.
We moesten onze blik afwenden en wachten totdat ze allemaal tot stilstand zouden komen, om vervolgens hun rode licht te dimmen.
Het bleef een lange tijd stil en langzaam kregen wij weer zicht op de rode sterren.
Youval vloog voorop met schuin achter hem Tamandra, gevolgd door ongeveer 25 rode sterren.
‘Zoveel dappere mannen en vrouwen’ zei Youval terwijl hij zijn hoofd schudde. ‘Zoveel levens die binnenkort zullen eindigen. Ik moet toegeven dat het erg indrukwekkend was van jullie om alle rode sterren in de sterrenhemel in één keer uit te schakelen, maar gelukkig zijn wij hier met genoeg om deze planeet geheel te vernietigen’.
‘Bespaar jezelf de praatjes Youval’ zei ik. ‘Wij zijn hier niet gekomen om te luisteren naar jouw woorden die niets waard zijn. Wij staan hier samen zo sterk als deze planeet voor je om jullie voor eens en voor altijd te vernietigen en helemaal niets of niemand zal ons daarin tegenhouden’.
‘Tik, tak, tik tak, de tijd dringt Fabian. Jullie hebben iets meer dan slechts één uur om ons uit te schakelen. Daarna zullen jullie tot sterrenstof vergaan en zullen wij iedere man, vrouw of kind martelen tot in de dood’.
Ik keek naast me en knikte naar Robyn.
Robyn vuurde samen met Yvette en Colix de eerste lichtstralen af, gevolgd door de lichtstralen van de andere witte sterren.
Youval creëerde een groot schild waartegen de lichtstralen opbotsten en vanaf dat moment was het laatste gevecht begonnen.

Sarah

Terwijl de eerste lichtstralen werden afgevuurd, greep ik mijn kans en viel samen met Ingrid en Jersey de rode sterren aan, gevolgd door het kleinschalige vuurleger wat er nog over was.
De eerste rode stralen werden onze kant op gevuurd, maar werden vervolgens geblokkeerd door een wit schild afkomstig van Colix die boven ons vloog.
De rode sterren verspreidden zich als een vervelende plaag en omsingelde onze hele groep.
Ingrid opende het vuur en vanuit haar vuisten spoten twee krachtige vuurstralen.
Jersey sprong bovenop een rode ster die net wilde uithalen naar Melodie, waardoor Vera een pijl kon afschieten die recht in het hart van de rode ster vloog.
De rode ster schreeuwde het uit en binnen een paar seconde bleef er niets over dan slechts sterrenstof.
De euforie was zo groot in mijn lichaam dat ik niet in de gaten had dat er inmiddels twee andere rode sterren boven mij vlogen.
Ik voelde langzaam de hitte van hun rode licht op mij afkomen en kon niets anders doen dan kijken hoe de lichtstralen op mij afschoten.
Op dat moment werd ik opzij gebeukt door Ingrid die mij in haar laatste seconde van haar leven nog een glimlach schonk.
Daarna sloegen de lichtstralen in op haar lichaam en schroeide haar huid langzaam weg.
Ik gilde het uit en keek naar het verbrandde lichaam van mijn dierbaarste leider van de districten.
Opnieuw voelde ik een hitte achter me ontstaan en toen ik me omdraaide keek ik recht in drie nieuwe rode lichtstralen die mijn kant opschoten.
Ditmaal was er helaas niemand die mij nog kon redden en met grote ogen, voelde ik de hitte steeds dichterbij komen en kon ik alleen maar met een glimlach afscheid nemen van deze planeet.
‘Maltras, Sandra, ik kom eraan’.
En met die woorden werd het zwart voor mijn ogen.

Amira

Met alle kracht die ik in me had bestreed ik de ene naar de andere rode ster, waarbij ik hulp kreeg van drie witte sterren.
Tanja stond naast mij en samen met haar, als de laatste twee leidsters van het ijsrijk, bestreden we de rode sterren.
Zweet parelde op mijn voorhoofd en ik had al snel in de gaten dat ons ijs niets uithaalde tegen de extreme hitte wat afkwam van de lichtstralen van de rode sterren.
Ik stopte met het sturen van ijs en pakte mijn zwaard die ik als extra wapen in mijn riem had gestoken.
Christopher leerde mij altijd hoe ik mezelf kon verdedigen als ik even geen ijs kon sturen en ondanks mijn grote haat voor hem, was ik hem toch een klein beetje dankbaar.
Ik schoot op een rode ster af die niet aan het opletten was en stak mijn zwaard gevuld met sterrenstof recht in zijn rug waarbij mijn zwaard er aan de voorkant van zijn lichaam uitkwam.
De rode ster ging gelijk op in sterrenstof waarna ik naar de volgende rende.
Plotseling zag ik een rode lichtstraal op mezelf afkomen en keek ik toe hoe drie wolven van Sergio de rode ster waarvan de lichtstraal afkomstig was, aanvielen.
Ik ontweek de lichtstraal en rende naar de toegetakelde rode ster en onthoofde hem met een soepele beweging.
De wolven renden terug naar Sergio die omsingeld was door drie rode sterren.
Zijn wolven, waarvan er nog maar 6 over waren, huilde hoog en vielen de rode sterren nog aan, maar het was al te laat.
De rode sterren maakte met een ongelofelijke snelheid een einde aan het leven van Sergio en met hem zijn laatste 6 wolven.
Ik gooide mijn zwaard als boemerang om hem af waardoor ik er 2 tegelijkertijd onthoofde.
De laatste rode ster keek mij woest aan en ik probeerde hem tegen te houden met mijn ijs terwijl hij op mij af kwam.
Ik riep hard om hulp waarbij ik zag dat Tanja mij in de gaten had.
Alle witte sterren waren aan het vechten en ik keek toe hoe Tanja nog een poging deed om mij te redden, maar er was geen beginnen aan.
Ik voelde de pijn van het rode licht steeds scherper en mijn laatste herinnering was het gezicht van Tanja.

Fabian

Colix, Robyn en Yvette namen het alle drie tegelijkertijd op tegen Tamandra, terwijl ik oog in oog stond met Youval.
Ik had in dit gevecht al vele vrienden zien sterven en tot mijn grote schrik was de zon steeds verder aan het zakken.
Ik schoot op Youval af en gooide alle kracht die ik in me had in de strijd.
Energie borrelde op in mijn lichaam en mijn lichtstralen waren krachtiger dan ooit.
Jammer genoeg blokkeerde Youval met gemak elke aanval die ik deed.
Onder mij zag ik dat Melodie, Tanja, Vera en Jersey het opnamen tegen drie rode sterren waarbij de hulp kregen van witte sterren die nog over waren.
Er waren in dit gevecht al veel witte sterren gestorven en dat voelde als mijn verantwoordelijkheid.
Ik greep Youval vast en smeet hem hard tegen de grond, gevold door een aantal lichtstralen.
De zon was steeds verder aan het wegzakken en ik zag dat er nog slechts 3 rode sterren over waren, waaronder Youval en Tamandra.
Youval sprong op en met een ongelofelijke dreun werd ik naar achteren geblazen.
Ik kwam pijnlijk op de grond neer en zag tot mijn grote schrik dat Youval op Vera af dook.
Zo snel als ik kon onderschepte ik zijn aanval en boorde ik mijn boemerang in zijn been.
Ik zag dat Vera een einde maakte aan het leven van de normale rode ster en keek toe hoe Tamandra steeds verder in de problemen raakte.
Toen ik zag dat Vera, Melodie, Tanja en Jersey mij kwamen helpen, hield ik hen tegen.
‘Bevecht Tamandra’ zei ik. ‘Youval is voor mij’.
Vera knikte en samen met de rest rende ze naar de witte sterren.
Ik vloog richting Youval en schrok van de hoeveelheid lijken die verspreid lagen op de grond.
Op het moment dat ik even afgeleid was, vuurde Youval een lichtstraal af die mij frontaal raakte en waardoor ik naar achteren geblazen werd.
Ik zag dat Youval bezig was met een mega lichtstraal die al richting mij aan het gaan was.
In een fractie van een seconde zag ik dat Tamandra’s leven werd beëindigd en met alle kracht die ik in me had wierp ik een schild om me heen en hoopte dat de mega lichtstraal van Youval er niet doorheen zou komen.
Het was even muisstil op het veld maar plotseling werd die stilte doorbroken.
‘FABIAN DE ZON!’ riep Vera naar mij.
Ik keek naar de zon en zag dat hij al voor de helft was weggezakt.
Plotseling leek het alsof mijn lichaam overgenomen werd en hief ik mijn handen.
Een heldere lichtbol schot uit mijn handen die alsmaar groter en groter werd.
De lichtbol nam de witte sterren mee naar boven waardoor ze steeds verder van de planeet verwijderd werden.
‘FABIAN!’ riep Robyn. ‘LAAT ONS JE HELPEN. FABIAN!’
Maar het was te laat. Alle witte sterren werden de sterrenhemel ingeduwd door de lichtbol afkomstig van mij.
Youval stond een einde van mij vandaan en grijnsde naar mij.
‘Fabian, je moet gaan’ zei Vera naast me. ‘De zon is bijna onder, je mag je leven niet riskeren voor ons’.
Ik schreeuwde het uit en een enorm wit schild vormde zich om mijn lichaam.
Youval deed hetzelfde en met een ongelofelijke kracht schoten we op elkaar af.
Achter mij gilde Vera nog dat ik naar de sterrenhemel moest gaan, maar iets binnenin mij vertelde me dat ik het juiste deed.
Onze schilden knalde tegen elkaar op en Youval werd het slachtoffer van de ongelofelijke kracht die vrij kwam doordat we tegen elkaar opbotsten.
Zonder te twijfelde haalde in mijn boemerang tevoorschijn en sneed ik diep op de plek waar zijn hart zat.
Met een ruk trok ik zijn hart eruit en verging zijn lichaam tot sterrenstof.
Ik gooide het hart weg en draaide me om naar Vera, Melodie, Tanja en Jersey die direct op mij afkwamen.

Terwijl ik naar mijn overgebleven vrienden keek, zag ik het laatste stukje van de zon weg zakken achter de horizon en een licht tintelend gevoel kroop mijn hoofd binnen.
‘FABIAN!’ riep Vera in tranen. ‘FABIAN JE MOET MAKEN DAT JE WEG KOMT NU!’
Ik zakte door een knie en keek langzaam op naar mijn vrienden.
‘Te laat’ fluisterde ik.
Vera zakte door mijn knieën en op dat zelfde moment begaf mijn andere knie het en viel mijn hoofd in haar schoot.
‘Fabian je mag me niet verlaten’ zei Vera. ‘Ik heb je nodig, wij hebben je allemaal nodig’.
Ze stopte met praten en huilde hardop.
Tanja zakte door haar knieën en pakte mijn hand vast terwijl Jersey zich ontfermde over Melodie.
Langzaam trok het gevoel weg uit mijn tenen en zag ik dat ik langzaam verging tot sterrenstof.
‘Jullie kunnen het’ fluisterde ik. ‘Jullie hebben jezelf zo ontzettend mooi bewezen de afgelopen jaren. Jullie zijn drie sterke vrouwen en worden daarbij bijgestaan door een fantastische man’.
Ik pakte Tanja’s hand vast en keek haar aan.
‘Ik benoem jou tot ijskoningin van Adrastea en hoop hiermee dat je het ijsrijk zult steunen in deze moeilijke tijd’.
Daarna keek ik moeizaam Melodie en Jersey aan die met betraande ogen mij aanstaarde.
‘Vuurkoning Jersey en Vuurkoningin Melodie’ fluisterde ik. ‘Het klinkt zelfs perfect’.
Daarna keek ik omhoog en voelde ik de tranen van Vera, gemengd met mijn eigen tranen, over mijn gezicht lopen.
‘Vera, koningin der element-loze steden. Ik weet dat je het kunt. Ik zal je altijd leiden vanuit je hart, net zoals jij mij leidde over de paden van deze planeet toen ik hier net aankwam’.
Ik kneep ik haar handen waarmee ze mijn gezicht vasthield en staarde toen in de verte.
Terwijl mijn lichaam langzaam verging tot sterrenstof, flitste alle mooie momenten die ik had beleefd op de planeet voorbij.
De mooie momenten, de verdrietige momenten, de pijnlijke momenten, de euforische momenten, alle momenten die mij waren bijgebleven flitste voorbij.
Ik zag de lachende gezichten van alle dierbaren die ik was verloren voor me, waardoor er ook een glimlach op mijn gezicht verscheen.
Nog voor mijn ogen sloten, zag ik dat de kracht van de opperster zich losmaakte van mijn lichaam en met een hoog tempo de sterrenhemel inschoot.

En met de gedachte dat er een nieuwe Opperster zou komen die zich zou ontfermen over mijn dierbare vrienden, sloot ik met een gerust hart, mijn ogen.

The End

Als je bent bijgekomen van de Finale, kun je beginnen met dit stukje lezen haha.
Er zal nog een epiloog online komen waarbij ik mijn nieuwe story in samenwerking met Arichibi zal bekend maken.
Het zal een verhaal worden, bestaand uit 2 stories, waardoor je het verhaal vanuit twee kanten kunt lezen.
De voorbereidingen worden al getroffen.
Dus in de epiloog snel meer!
Dank je wel voor het lezen van deze story
Ik heb er met plezier aan gewerkt.