Komm und rette mich
Tom pov.: Ik grijp naar m'n wang en zie Valerien weglopen naar haar kamer, Bill roept haar na. We lopen naar haar kamer. Op slot. 'Val.. Val doe open!' Geen antwoord. Ik klop met m'n vuist tege de deur. 'Tom sry.' 'Daar zijn we nu niks mee Bill.' Na een tijdje zette we ons neer op de grond. We wachten...
Valerien pov.: Ik sluit de deur. Hoor ze bonken op de deur. Ik draai me met mijn rug tegen de deur en zak door mijn knieen. De tranen van ongeloof lopen over mijn wangen. Waarom? Deze vraag blijft in mijn gedachten spelen.
Ik sta op, grijp m'n spullen bij elkaar. Ik kijk nog eens rond. Alles was dus opgezet spel. Hoe konden ze! Langs de deur kan ik niet gaan want daar zitten Tom en Bill...Dan maar langs het raam. Ik open het raam, gooi mijn net naar beneden, zet een voet erdoor en dan de andere zodat ik zit. Ik kijk naar beneden, niet zo diep maar springen zal toch niet gaan. De regenpijp...
Eindelijk vaste bodem. Hier kan ik niet meer blijven. Snel neem ik de bus. Een buskotje vlakbij het huis. Terug naar België. Ik was nooit mogen komen. Ik heb me verschrikkelijk hard vergist in de jongens. Straten lijken te huilen, wolken lijken te vluchten. Ik stap de bus in. Mensen lijken te kijken maar ik wil ze ontwijken voordat ze mij zien. (tekst van Abel, onderweg)
Bill pov.: We zitten hier nu al meer dan een half uur. Wanneer komt ze er nu uit. Ik sta op, Tom doet hetzelfde. Ik klop nog eens op de deur. Geen antwoord. 'Kom aan Valerien!! Doe open!' Ook Tom roept. 'Ik sla de deur in' zegt Tom. Beter dan niets.....Open.....Wat? Waar is ze? Het raam staat open. Ik loop er naartoe. Tranen komen op. 'Nee! Valerien!!! Valerien alsjeblieft!!' Ik kan het niet meer aan en stort in. 'Kom Bill, zo erg is het niet er zijn nog andere meisjes.' 'Nee, Tom, jij met je geweldig idee, zij was alles voor mij. Ik heb niet eens haar gsmnummer, of adres!' Ik huil in Toms armen. Ik kan het niet aan..haar verliezen.
Reageer (1)
1 decennium geledendat liedje moest ik een paar jaar terug met school zingen.