Een onverwachte gast

"Ah nee, pap!" smeekt Roos. "Ik móét even naar Sunshine Valley toe voordat meneer de Waard, Sanne en Lorena komen!"
Haar vader houd haar stevig aan haar arm vast. Ze staan in de hal. Roos had haar stalkleding al aangetrokken om te laten lijken alsof ze na school nog even naar Sunshine Valley ging.
"Roos! Waarom moet je daar persé naar toe?" vraagt haar vader niet begrijpend. "Je kan toch ook even wachten en dan met je vriendinnen gaan?"
"Maar pap, je begrijpt het niet! Ik..." Roos rukt haar arm los. "Ach laat ook maar!" roept ze boos. Ze stampt langs haar vader, de trap op.
"Breek je de boel niet af!" waarschuwt haar vader.
Roos gaat expres nog harder stampen. Boven slaat ze met de nodige dramatiek haar slaapkamerdeur dicht. Te hard.
Waarom laat haar vader haar ook niet gewoon gaan? Ze kan nog makkelijk terug zijn voordat ze er zijn. Of niet? En wat dan nog? Toch niet erg als ze ietsje te laat is?
Kwaad trekt ze haar vest en shirt uit en gooit het met een boog in de wasmand in de badkamer. Ze trekt haar ene been uit haar nu al te kleine rijbroek, en probeert tegelijkertijd haar paardenstaart los te maken. Dat gaat natuurlijk niet goed.
Haar haarstiekje schiet kapot waardoor haar haren gelijk als een gordijn voor haar ogen valt. Hierdoor ziet ze vrij weinig. Op de tast probeert ze haar andere been uit de te krappe rijbroek te wringen. Doordat ze op maar één been staat verliest ze haar evenwicht. Ze hinkelt nog een paar keer door de badkamer voordat ze finaal tegen de grond slaat. Ze stoot haar hoofd hard tegen de wc klep. Roos geeft een woedende schreeuw.
Woedend trekt ze zich aan de wastafel omhoog. Net als ze weer staat, glijd ze uit over een van haar sokken die ze gisteravond heeft laten slingeren na het douchen.
Roos begint te huilen. Ze is moe, heeft een mooie rode buil op haar achterhoofd door haar aanvaring met de wc, is hierdoor ook duizelig, de kudde is weg en haar vader wil haar niet laten gaan. Ze heeft het gehad!
Opeens hoort ze buiten luid getoeter. Roos komt voorzichtig overeind en bevrijd haar been uit haar rijbroek.
In haar ondergoed, met verwarde haren en een rood gezicht van het huilen loopt ze naar haar kamer toe. Voorzichtig gluurt ze langs de gordijnen naar buiten. Help! Ze zijn er! Ze ziet hoe haar twee besties uit de auto stappen met meneer de Waard.
Jeffrey heeft de voordeur al open gegooid en rent naar buiten. Oma Bettie volgt op een iets rustiger tempo. Jeffrey wil meneer de Waard een hand geven maar die schud zijn hoofd, duwt de hand weg en geeft de verbaasde Jeffrey een knuffel. Bettie geeft de twee meiden dezelfde behandeling.
Roos vist vlug haar joggingbroek en een leuk rood truitje met driekwartmouwen onder haar beddengoed vandaan en trekt het aan. Ze schiet haar voeten in haar roze badslippers en dendert de trap af. Ze rent over de veranda naar buiten, struikelt en valt recht in een modderplas. Geweldig.
Ze krabbelt overeind. Sanne, Lorena, meneer de Waard, oma en haar vader lachen zich kapot.
"Gekke Roos!" roept Lorena. "Je moet ook niet zo enthousiast naar beneden rennen, haha!"
Roos moet ook lachen. Ze kan niet boos blijven. Haar besties zijn hier!
Roos wil haar vriendinnen een knuffel geven maar die deinzen achteruit.
"Wowwowow, niet zo snel Roos!" lacht Sanne. "Na zo'n hevige bootrit wil ik niet óók nog eens aangevallen worden door een moddermonster!"
Iedereen begint te lachen. Nu pas ziet Roos de trailer. Meneer de Waard ziet haar kijken. "Ja ja, we hebben een verrassing voor je meegenomen over de zee."
Roos kijkt hem niet begrijpend aan. Lorena staat als een gek te grijnzen. Sanne kijkt met een beetje een wit gezicht (ongetwijfeld nog een beetje zeeziek), naar de trailer.
"Voor mij?" vraagt Roos verbaasd. De anderen knikken. Verbaasd loopt ze naar de trailer. Samen met meneer de Waard laat ze de klep naar beneden zakken. Haar mond valt open. "BELLA!"