Loitsche
Ik wordt wakker. Naast mij zit Tom. :Alles goed broertje?: vraagt hij, hij heeft weinig geslapen. That's my bro, altijd klaar staan voor mij. Het is al middag. e dokter komt direct, ik zal je wat te drinken halen: zegt Tom en loopt naar onder.
hij komt terug met drinken en jah ook de dokter. Die is wel de laatste die ik wilde zien. Hij onderzoekt me en stelt een diagnose vast. :Je moet dringend geopereerd worden aan je stembanden: Mijn ogen worden groot, mijn ademhaling sneller ik hoor niets.
Het enige wat door mijn hoofd spookt is :niet meer zingen! Ik staar voor me uit, wat die dokter nog te zeggen heeft maakt me niets uit. Iemand neemt mijn hand vast en ik schrik. :Hey, jongen, gaat het?: :Nee mama, het gaat niet.: Ik begin te huilen en mijn mama omhelst me. Ik huil uit. Deze week nog ga ik onder het mes.
De volgende dag: Ik zit nog steeds op bed en lees enkele fanbrieven. Ze zijn toch zo lief voor ons. De eerste keer dat ik weer lach. Totdat ik lees :ich bin von Belgien: Valerien.
Valerien pov.: Weer zo een saaie lessen op school maarja het is bijna paasvakantie nog een uurtje! Wanneer de bel gaat snel ik naar buiten en neem de bus naar huis. De radio staat hard, toch niet veel volk op de bus. *Showbissnews op Q-music* Bill Kaulitz de zanger van Tokio Hotel moet onder het mes...* Wat? Bill? Nee... Eens af de bus loopt ik het eerste de beste krantenwinkel in en grijp de Joepie van het rek. :Is Bill Kaulitz doodziek?: Er gaat vanalles door mijn gedachten heen. Ik betaal het boekje en loop zo snel mogelijk naar huis. :Mama, ben thuis!: Ik loop naar boven, neem een koffer en smijt deze open op bed. Ik pak mijn gsm en bel Elien...Ik hou de gsm tss mijn schouder en kaak terwijl ik de koffer inpak met kleren en dergelijken. De telefoon gaat over aan de andere kant...
:Hey met Elien: :Hey, met Valerien, ik g op reis, zin om mee te gaan?:
Valerien pov.: Ik sta op het perron en wacht. Elien komt aangelopen. :Valerien meisje, gaat het?: Ik knik. De trein stopt en we stappen in. In een vierzit gaan we zitten, maar houden de andere twee plaatsen bezet voor onze baggage. Ik vertel haar dat mijn ouders weten dat ik voor onbepaalde duur weg ben en vooral over Bill. :Wist je dat hij zelfs bloed hoeste?!: roep ik naar haar. Ik ben helemaal overstuur. Elien komt naast me zitten en smijt mijn koffer op haar plaats. Ze knuffelt me, net wat ik nodig heb.
In Loitsche*
Tom pov.: Bill is in slaap gevallen. Ik zit nog altijd naast hem. Het is al avond half 9. De bel gaat, nu nog? Ik kijk nog even naar Bill en loop dan de trap af. Mijn mama heeft de deur al geopend.
Valerien pov.: De deur gaat open. :Hallo, euhm, is..Bill hier?: vraag ik zenuwachtig. :Ben jij niet Valerien?: vraagt simone :Ja, klopt, euhm ik wilde alleen vragen hoe het met Bill gaat.: :Niet zo goed, maar we geven hem de beste zorgen hè. We doen wat we kunnen.: : Ok, euhm....dat is wat ik wilde weten: :Kom je helemaal naar hier om dat te vragen?: :Euhm, ja (?).: :Kom toch binnen, ze zullen blij zijn je te zien.: Ik vind het inneens toch geen goed idee meer om naar hier te komen. Ik bedank haar en draai me om. :Val!: Die stem ken ik. Ik blijf staan en draai me terug om. :Valerien, het spijt me van wat er gebeurd is maar kom alsjeblieft binnen.: Tom dus.
we gaan naar binnen. :Geef jullie jassen maar.: Tom hangt ze op. Alle herinneringen komen terug boven. De koffers laten we in de hal staan. :Wil je Bill zien?: vraag Tom. Ik knik. We lopen naar boven. Voorzichtig open ik de deur. Ik zie Bill liggen en ik kan de tranen niet houden. Ik slik :Mag ik?: vraag ik. Tom knikt. :Kom we gaan naar onder: hoor ik Tom nog tegen Elien zeggen.
Bill pov.: Een zachte hand strijkt over mijn gezicht heen. Nee, die kunnen niet van mijn ma zijn. Rustig open ik mijn ogen. Ze worden groter wanneer ik Valerien zie. :Val, ik...: Ze legt haar wijsvinger op mijn lippen. Zwijgen wilt ze hiermee aantonen. Ik ben verward maar dolgelukkig.
Valerien pov.: Ik strijk met mijn hand over zijn gezicht. Een frons op zijn voorhoofd en dan openen zijn ogen. Ze worden groter, hij kijkt verschrokken. Ik geef hem geen ongelijk. :Val, ik...: fluistert hij. Ik leg mijn wijsvinger op zijn lippen. :Rustig maar, alles komt goed.:
Bill pov.: Ze vertelt me dat alles goed komt. ze strijkt met haar hand mijn ogen toe. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, nog nooit heb ik me zo zalig gevoeld! En traan van geluk rolt over mijn wang...
Er zijn nog geen reacties.