Valerien pov.: Die glimlach op zijn gezicht, wat heb ik die gemist. Een traan..een traan rolt over zijn wang. Het daalt neer langs zijn kaak en valt neer op het kussen waarin deze verdwijnt. Ik leg voorzichtig mijn hoof neer op zijn borstkas zodat ik zijn hart kan horen kloppen. Tien slagen in een ademhaling. Het maakt me zo rustig. Mijn oogleden zijn zwaar en sluiten, het was me wat vandaag.
*Onder in de living* Elien pov.: WAAAAAAUUW ik zit nu gewoon in het huis van Tom en Bill!! Ok Elien, cool blijven. (sry k kon het niet laten :p) Tom is wat drinken halen in de keuken waneer plots de bel gaat. :Elien bitte, doe je open?: roept Tom. Ik sta op en loop naar de hal waar onze koffers nog steeds staan en open de deur.
De deur gaat open en wie zie ik daar...Oh My Great God!!! Georg AAAAAAA!!! en gustav. Ik laat ze binnen en zeg dat Tom wat in de keuken aan het potteren is. We zetten ons neer. Georg komt direct naast me zitten en we zijn in gesprek verzonken. Gustav kijkt maar wat tv. Na een tijdje schrik ik op. Tom komt aanklungelen met een bord bitterballen en glazen in zijn handen en onder zijn arm een fles cola. Komt kasimir nu net niet zich uitrekken voor de voeten van Tom!! Ik loop zo snel ik kan naar Tom. Net op tijd kan ik de glazen overnemen anders was het crash, boom, bang! Hij grinnikt : Danke: Ik zet alles op het salontafeltje en ga terug tegen Georg aanzitten.
Gustav vraagt :Wie geht es jetz mit Bill?:

Tom pov.: Seg ik ga es kijke of Bill niks nodig heeft.: :Ik kom mee: zegt Gustav. We staan op en lopen de trappen op naar boven. Ik klop op de deru en open deze direct erna omdat ik geen antwoord krijg. Ik blijf staan. Een glimlach verschijnt. Valerien licht te slapen op Bill zijn borstkas. Ik kijk naar Gustav, hij lacht ook. Ik loop naar het bed toe en leg een deken over Valerien heen. Ik ben zo blij dat ze gekomen is.
We lopen terug naar onder en laten ze verder slapen. Eens onder treffen we Elien en Georg aan op de zetel... Gus en ik staan te kijke met grote ogen...

Georg en Elien waren zo hevig aan het kussen dat ze ons niet zagen binnekomen. Ik ga achter de zetel staan, en nee ze hebben nog steeds niks door, en zeg: gezellig zo hè?: Ze verschieten hun verschrikkelijk en Georg valt van de zetel. Ik en Gustav liggen plat van het lachen en komen niet meer bij. Elien en Georg hun wangen kleuren rood uit schaamte.

*Tijdsprong*

Bill pov.: Ik open mijn ogen. Zo goed geslapen! Ik droomde dat Valerien...nee geen droom ze is hier echt. Rustig ademhalend ligt ze op mijn buik te slapen. Ik wrijf met een glimlach door haar haren. Ze herlegt zich een keer en wordt dan langzaam wakker. :Hmm..goeiemorgen *gaapgaap*: Ik lach en begroet ze hetzelfde maar dan wel zonder gaap.

dan realiseer ik me dat ik vandaag onder het mes ga.

:Bill wat is er?: vraagt ze bezorgt. ze ziet het aan mijn gezicht.

Ik vertel het haar. Opnieuw legt ze zich neer op mij en neemt me stevig vast.

*tijdsprong*

middag. Ik amuseer me goed met Valerien. Ik fluister wel de hele tijd want ik denk dat dat het beste is voor mijn stem. :Voila een straat, ze zijn voor mij die kaarten hihi!: Valerien, niet min joh.

Tom komt binnen : Ah, aan het kaarten. wie wint?: :Veel kan ik er niet van dus zeg maar dat Bill wint: Ze geeft me een knipoog. Tom is stil. :Euhm Bill..we moeten vertrekken naar het ziekenhuis: zegt hij stil :Ik heb je tas al gemaakt.: Ik kijk naar onder. ankje Tom.:

Valerien schuifelt de kaarten bij elkaar en steekt ze in het doosje. Dan legt ze deze aan de kant en nestelt zich tegen me aan. Ik leg een arm rond haar en streel haar bovenarm. :Ik heb schrik Val.:

Ze zegt niets maar ik voel haar emotie endat is genoeg.

*Tijdsprong*

In het ziekenhuis. Ik lig op bed. Direct ga ik de operatiekamer binnen. Tom aan de ene kant samen met mijn mama en Gordon. Aan de andere kant Valerien. Gustav, Georg en zijn meisje wachten buiten. Ik zou niet weten wat ik moet doen als de operatie mislukt. Geen Tokio Hotel?

Valerien pov.: Ik hou Bill zijn hand vast. Ik zeg niets. Ik kan niets zeggen, alleen denken. Denken dat alles goed gaat komen. Een knijp in mijn hand. Bill. Hij kijkt me aan. Die blik. een blik van angst. De verpleegster komt binnen. Ik kijk in Bill zijn ogen, kom dichterbij en fluister in zijn oor :het komt allemaal goed.: Hij glimlacht. En knijpt in mijn hand wanneer masker zijn neus en mond verbergt. Langzaam sluiten zijn ogen en vermindert de druk die hij op mijn hand legt.

De operatie is bezig en ik zit naast Tom in de wachtzaal...

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen