Süße küssen

De hele tijd staar ik voor me uit. Hoe kon het ook anders. Zo een mooi meisje gaat geen heel jaar sigle blijven. Ik heb m'n kans verkeken. Valerien pov.:
Hij begrijpt me waarschijnlijk verkeerd. Ik hou er gewoon niet van dat ze mijn gezicht aanraken. Zeker niet nu hij me al eens gekwetst heeft. Niet opnieuw.
Tom komt naar beneden. :Kom Bill, stemoefeningen doen.: Ik ligt een wenkbrouw op. :Wat?: vraagt Bill niet begrijpend en schudt dan zijn hoofd. Ik moet lachen.
Terwijl Bill en Tom stemoefeningen doen, zonder ik me af om mijn ouders eens op de hoogte te houden. Tom pov.: Haha goed bezig Bill!: Hij kijkt vies naar mij waardoor ik nog harder moet lachen. :Enne, hoe is het nu tussen jou en Valerien?; Hij kijkt naar onder en neemt een blad papier. Ik lees het waneer hij het me laat zien. Mijn gezicht betrekt. Dat kan toch niet. Valerien een lief?
Ik merk dat Bill het er moeilijk mee heeft. Ik neem hem in mijn armen en zeg: ik zal eens uitzoeken hoe de vork aan de steel zit: Op dat moment komt Val naar onder. :Voila; mijn ouders zijn op de hoogte: zegt ze glimlachend. Tuurlijk..haar ouders.
Een betere uitvlucht bestond niet. :Scheelt errrr iets?: vraagt ze. Ik bekijk haar bedenkelijk. :Nee niks hoor.: :Je doet vreemd Tom haha: en dan gaat ze zitten. Ik sta op en zet een film op.........Ik merk dat Bill Valerien in de gaten houdt, ik heb te doen met hem. Eerst ons verwijten en dan zelf zo iets ...ach laat maar. Ik kijk naar Valerien ze zit een beetje krampachtig...

Valerien pov.: Haj toch, het is weer de tijd van de maand. En krampen dat ik heb!! Ook rugpijn en hoofdpijn. Dat moest juist vandaag gebeuren. :Euh, ik ga even naar het toilet, goed?: Zonder antwoord te verwachten sta op en loop er heen.

Bill pov.: Naar het toilet, ok...Met haar gsm?? Jah, nu is het wel overduidelijk hè. Ik had haar nooit zo moeten kwetsen dan was ze misschien mijn geweest...

Valerien pov.: Het gaat niet over, het wordt steeds erger die pijn. Met mijn buik vast probeer ik naar onder te lopen. (ok heel overdreven maar een beetje drama mag toch, niet?)

Tom pov.: Ik hoor stappen. Ze komt terug en ik kijk om wanneer ze in de deuropening staat. Mijn ogen groot...:Valerien, wat scheelt er?: Ik loop naar haar toe. :Buikpijn...: zegt ze moeilijk. Ik neem haar op en zet haar bij Bill in de zetel. :Kan ik iets doen??: Ik loop naar de keuken en haal daar een aspirine en ik zet de waterkoker op voor een warmwaterzak.

Ik loop terug. Bill heeft haar vastgenomen en ik geef haar de aspirine, ze slikt deze door.

Bill pov.: Ik hou haar vast..Ik kan niets zeggen, en niets doen. Verschrikkelijk. Ik schuif voorzichtig mijn handen onder de hare door zodat ik haar buik vasthou. Haar handen rusten op de mijne.

Het geluidje van de waterkoker gaat, eindelijk klaar. Tom loopt er heen en komt terug met een warmwaterzak. Ik neem deze aan en leg het op Valeriens buik.

Valerien pov.: Nu heb ik al iets ingenomen, een warmwaterzak op me gelegd en de pijn gaat nog niet over. Bijna ondragelijk....Ik knijp in Bills handen, en rol mijn benen op tot foetushouding. Ik kan niets denken, helemaal niets. Ik draai me half om zodat mijn hoofd op Bills schouder rust. *auw*

Plots....een verlichting van pijn, alsof ik niets meer voel, alleen liefde sijpeld door mijn lichaam heen...zachte, tedere lippen drukken zich vast op de mijne........