Ik ben verliefd op een enorme hond... Toppunt van de dag

POV: Ingrid
'Ik ben niet wie jullie denken dat ik ben. Ik ben een...' Op dat moment vliegt Yue op zijn keel af. We zijn allemaal met stomheid geslagen want dat lieve kleine meisje is nu veranderd in een angstaanjagende demon en ze probeert MIJN Eric te vermoorden! Ik twijfel geen moment en ik pak mijn boog. 'Blijf.met.je.poten.van.hem.af.' Sis ik, maar net als ik de pijl los wil laten draait de demon zich om en veranderd weer in de kleine Yue. 'Alsjeblieft Ingrid, doe me geen pijn.' Ik kijk in haar grote, onschuldige bruine ogen maar ze schitteren kwaadaardig. 'Nooit!' Schreeuw ik, en dan laat ik de pijl los die zich in haar hart boort. Eric ligt op de grond maar hij lijkt oké. Ik hurk bij hem neer. 'Hey, gaat het?' Hij glimlacht flauwtjes. 'Bedankt dat je me gered hebt.' Ik grinnik. 'Jij hebt mij toen toch ook gered.' Wijs ik hem terecht. Hij grijnst en ik help hem overeind.
'Goed, we moeten het lijkt van deze demon zo snel mogelijk verbranden. Anders komt ze weer tot leven.' Zegt hij tegen de anderen. We kijken elkaar aan, we hadden geen spullen. Ik kijk Jake dringend aan en hij zucht. 'Oké... Tessa je moet weten dat ik ook een gave heb.' Legt hij uit. Tessa kijkt hem bevreemd aan. 'Waarom heb je dat nooit verteld?' Haar stem klinkt enigszins verwijtend. 'Omdat de gave die ik heb ook heel gevaarlijk is, en het is heel uitputtend dus gebruik ik het bijna nooit, alleen in noodgevallen.' Legt hij uit. Ze knikt. 'Maar wat is je gave dan?' Ze kijkt nieuwsgierig. 'Ik denk dat ik dat beter kan laten zien. Ingrid kan jij wat planten en hout laten groeien?' Ik sloot geconcentreerd mijn ogen, het was hier veel moeilijker aangezien er amper zonlicht was maar het moest. Helaas kreeg ik alleen wat dode planten en takken tevoorschijn, maar Jake leek meer dan tevreden. We legden de planten en takken rond en op de demon die Yue was geweest en Jake beveelt ons afstand te nemen. Dan krijgt hij een frons van concentratie in zijn voorhoofd. Opeens schieten er vlammen uit zijn vinger toppen en ik zie dat Tessa haar mond openvalt. Jake loopt naar het dode hout en het vat gelijk vlam. Dan blaast hij zijn vingers uit. 'Mijn gave is vuur.'

POV: Eric
Ik zie het lijk van de demon langzaam tot as vergaan. 'Dat was cool.' Zeg ik oprecht tegen Jake. Hij grijnst maar dat veranderd gelijk ik een vragend gezicht. 'Voor Yue, of nou ja die demon, je aanviel wilde je nog wat vertellen. Je zei dat je niet was wie wij dachten.' Ik heb gelijk de aandacht van iedereen. Ik haal diep adem. 'Ik ben een weerwolf.' Gooi ik er dan uit. Tessa struikelt naar achter en Jake kijkt geschokt, maar het gezicht dat ik zie staat alleen vol pijn. 'Dus je hebt ons hier expres heen gebracht, is het niet?' Haar ogen staan zo gekwetst en ik wil het liefst ter plekke dood neervallen, maar dat is natuurlijk te veel gevraagd. 'Alsjeblieft, laat het me uitleggen!' Roep ik smekend maar ze draait zich om. 'We kunnen geen monster vertrouwen.' Snikt ze. Au, dat doet zoveel pijn! Ik was echt van haar gaan houden. Jake heft zijn zwaard en ik krimp in elkaar. 'Ik weet dat ik het verdiend heb, maar ik wil 1 ding zeggen. Jake, je bent als een broer gaan voelen en Tessa als een zus, maar bovenal Ingrid, ik hou van je!' Dan wacht ik op de slag van het zwaard maar blijkbaar word hij tegengehouden. Tot mijn stomme verbazing staat Tessa beschermend voor me. 'Stop, laat hem zijn woord doen. Iedereen verdient een eerlijke kans.' Zegt ze smekend. 'Ook al heeft hij ons verraden.' Jake knikt maar houd zijn zwaard in de aanslag. 'Ik zou niets flikken.' Dreigt hij. Ik knik en haal diep adem en begin.

'Vroeger leefde ik in vrede in het bos van het land van geheimen, we leefden in harmonie met elkaar. Tot die ene verschrikkelijke dag, ik was toen 10. Ik was met de dwergen en saters aan het spelen, we deden boompje stelen. Op een gegeven moment stond ik onder een boom en begon een dwerg te zeggen dat ik vals speelde. Ik zei hem dat dat niet waar was, toen begon hij dat het vast zou komen door het feit dat ik weerwolf was. Op dat moment werd ik zo boos en ik verloor mijn zelfbeheersing, ik veranderde in me ware ik, helaas stond ik onder de boom van de feeën eitjes. Het was compleet vernietigd en ik schaamde me zo erg voor wat er was gebeurt. Ik ben gevlucht en zo kwam ik bij Kronos. Hij vertelde me dat wat ik was juist geweldig was. Hij leerde me dingen over de warriors, dat die slecht zouden zijn. Hij vroeg me om een gunst, als ik alle warriors bij elkaar kreeg zou hij ervoor zorgen dat ik me niet schuldig meer hoefde te voelen. Dus ik deed wat hij vroeg, maar op deze reis leerde ik jullie kennen, ik leerde dat jullie juist geweldig zijn, dat jullie voor elkaar opkomen. En ik leerde voor het eerst wat liefde is.' Eindig ik. Ondertussen heeft Jake zijn zwaard laten zakken en de tranen rollen over mijn wangen, het boeit me niet. 'Doe het alsjeblieft snel.' Smeek ik. 'Nog 1 ding, wat had je nu willen doen?' Vraagt Ingrid. 'Ik wil vergeving, ik kan jullie helpen de kroon te krijgen, ik weet waar de vallen zijn.' Zeg ik. Ingrid knielt bij me neer. 'Het was jouw schuld niet, je bent geen monster.' Zegt ze terwijl ze de tranen van mijn wangen veegt. Dan helpt ze me overeind. 'En trouwens, ik denk dat je nog wel van pas kan komen.' Jake en Tessa knikken. 'Zoals Tessa al zei, iedereen verdient een tweede kans.' Mompelt Jake. Ingrid gaat naar Tessa lopen en ik hoor haar dankzij mijn weerwolf gehoor fluisteren. 'Ik ben verliefd op een enorme hond... Toppunt van de dag' En een grijns siert mijn gezicht.