A ranger/traitor EPILOOG

Ze waren bijna op de plaats van hun bestemming aangekomen. Miko’s gedachten gingen terug naar zijn afscheid van Tyr nog maar enkele dagen geleden. Het was lastig geweest. Ze hadden samen zoveel meegemaakt en het kon lang duren voor ze elkaar weerzagen. Tyr was voor hem de broer geworden die hij nooit gehad had.
“Zoveel halve Skandiërs, halve Araluenen, zijn er niet, dus ik denk dat we elkaar zeker broers mogen noemen”, had Tyr gezegd toen hij hem omhelsde. “We zien elkaar zeker nog terug.” Het zou alleen fijn geweest zijn als ze hadden geweten wanneer.

Ze hadden hun bestemming bereikt.
“Wil je dat ik meega? Of doe je het liever alleen?” vroeg Will.
Miko schudde zijn hoofd.
“Ik denk dat ze het leuk zouden vinden je te ontmoeten.” Will knikte.
“Goed dan.”
Miko haalde diep adem. Het was ondertussen een jaar geleden dat hij hier geweest was. Wat was er ondertussen veel gebeurd.
“Ik ben in Skandia geweest. Ik ben een Grijze Jager nu. Ik heb Nowell ontmoet. Ik…” Miko liet zich op zijn knieën in het gras zakken, tranen rolden over zijn wangen. “Er is zoveel dat ik jullie heb te vertellen, vader, moeder.” Er was zoveel gebeurd, maar nu hij hier aan de graven van zijn ouders geknield zat, voelde hij zich weer een klein kind. Will legde een hand op zijn schouder.
“Ik hoop dat jullie trots op me zijn. Het spijt me dat ik een dief ben geweest. Ik mis jullie.”
“Ze zijn trots op je, dat voel je toch?” Miko veegde de tranen weg.
“Ja, ik voel het.”
“En ik weet zeker dat je nog veel meer zal doen om hen trots te maken.”
“Dat ben ik ook van plan.”

WORDT VERVOLGD



Zoals als aangegeven in hoofdstuk 250 komt er een vervolg.
Hoe graag ik het ook anders zou zien, dit vervolg zal niet volgende week beginnen.
Het idee is momenteel nog te vaag en onuitgewerkt.
Als ik begin te schrijven, wil ik het ook goed doen.
Dus laat zeker je abo staan, want het volgende hoofdstukje dat ik activeer, zal het begin van het vervolg aankondigen!

Voor mensen beginnen te hyperventileren of wat dan ook, heb ik nog iets kleins om de pijn te verzachten.
Een tijd terug hebben mijn beste vriendin katl1 (die jullie allemaal wel kennen van de reacties) en ik samen een verhaal geschreven voor een verhalenwedstrijd.
Nu de uitslag bekend is (98 van 200+) kunnen we het online zetten. Wat we ook gedaan hebben:
Elaimet

Ik wil van deze gelegenheid ook gebruik maken van om al mijn lezers te bedanken.
Of je er nu van het begin bij was en al drie jaar lang volgt of je vorige week door 250+ deeltjes hebt heengeworsteld.
Jullie zijn allemaal geweldig!!!!
En zonder jullie enthousiasme en aanmoedigingen (en gevloek op mijn cliffhangers ) zou ik het misschien nooit zo lang volgehouden hebben.
Bij Gorglogs pimpelpaarse snorharen, ik heb de beste lezers ooit