22

"Fleur? FLEUR!" Hoor ik de stem van Steve dichterbij komen terwijl ik door elkaar geschud word. Vermoeid en met een zwaar hoofd open ik moeilijk mijn ogen waar ik het bezorgde gezicht van Steve zie. Kreunend van pijn kreun ik even terwijl ik over de bult op mijn hoofd wrijf. Die zal ik wel hebben opgelopen met mijn val.
"Hoe lang lig ik hier?" Vraag ik moeilijk.
"geen idee, ik ben pas net terug." Zegt Steve bezorgt terwijl hij me overeind helpt en op de bank neer zet. Ik kijk even naar buiten, het is al donker dus ik moet een paar uur buiten westen geweest zijn.
"Wat doe je hier?" Vraagt Steve als mijn hoofd iets minder draait.
"Ik dnk dat er gevaar aan komt." Zeg ik nog steeds moeilijk.
"Hoe bedoel je? Komt Loki er aan?"
"Nee niet Loki, Adelbarn…"
"Wie?"
"Die jongen waar ik je over vertelde, hij wilde trouwen en toen, shit got bad…." Zeg ik alleen maar. Steve houd me stevig vast als hij ziet dat ik echt ongerust ben en geeft me een zoen die ik gretig ontvang.
"hoe bedoel je, shit got bad?" Vraagt hij uiteindelijk, niet tevreden met mijn uitleg.
"nou, toen ik nee zij veranderde hij in een duister wezen en heeft zo ongeveer alle werelden vervloekt en zo." Stamel ik.
"Waarom?"
"Omdat hij het niet kon hebben dat ik niet met hem wilde trouwen. Hij zij dat iemand hiervoor zou boeten, en toen ben ik meteen gekomen."
"Wat? Komt hij achter mij aan?"
"Ik ben bang van wel, maar ik weet het niet. Thor heeft soldaten naar de andere werelden gestuurd om te kijken of hij daar is, maar ik zou het mezelf nooit vergeven als er iets met jou gebeurt." Stamel ik.
"Hoe weet hij over mij?" Vraagt Steve niet-begrijpend.
"nou, toen hij mij vroeg sloeg ik nogal door en heb ik gezegd dat jij in mijn leven was en ik niet met iemand anders zou kunnen trouwen of zo." Ondanks dat het een uiters serieus onderwerp is begint Steve toch te lachen en geeft hij me nog een kus waarop ik ook begin te lachen.
"Sorry…" Zeg ik stilletjes.
"Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, ik voel me vereerd dan zo'n leuk meisjes als jij zelfs op een andere wereld nog voor mij kiest." Legt hij uit terwijl hij me nog steeds stevig vast houd terwijl er een grote glimlach op mijn gezicht verschijnt door de tranen heen.

"ik denk wel dat we het beste meteen naar S.H.I.E.L.D. kunnen gaan, klaarmaken en zo." Zegt Steve dan, maar zodra ik op wil staan begint alles weer te draaien en lijken mijn benen wel van pudding waar ik doorheen zou zakken als Steve me niet zou opvangen.
"oke, ik denk dat je eerst moet uitrusten." Zegt Steve lief terwijl hij me optilt en naar de slaapkamer draagt. Daar legt hij me op bed neer en slaat de deken over me heen. Ik lig nog niet goed en wel in bed of ik slaap alweer!