08

De week ging snel maar was vermoeiend en op vrijdag was ik blij dat ik morgen uit kon slapen. Vanavond was de dubbel date en Mila was net zo zenuwachtig als ik, al deed ik meer mijn best om het te verbergen. 'Heb je je slaapspullen mee?' vroeg Mila terwijl we door de gang liepen, onderweg naar Anne's kantoor om de week door te nemen. 'Ja, ze staan op kantoor. Echt lief dat ik mag blijven slapen, Mil!' ze haakte haar arm door de mijne heen. 'Gek om te bedenken dat ik je een week geleden nog helemaal niet kende, he? En nu blijf je bij me slapen! Super gezellig!' Ik glimlachte. Ze had gelijk, het leek alsof we elkaar al tijden kende. We waren aangekomen bij het kantoor van Anne, en ze was al op ons aan het wachten. 'Dames, kom zitten!' ze wenkte ons. 'Hoe ging je eerste week, Feline? Wel goed geloof ik he? Ik hoorde van Frank dat Nicolai en Viktor vandaag tijdens de training alleen maar plannetjes aan het smeden waren voor vanavond, en dat hij een aantal keren jullie namen heeft horen vallen...' Mila en ik wisselden een betrapte blik, en Anne zag het ook. Ze glimlachte. 'Geeft niet hoor, ze zijn ook hartstikke leuk! Maar jullie moeten wel geconcentreerd bezig blijven met jullie taken...' ze keek naar wat papieren die op haar bureau lagen. '...Maar volgens mij gaat alles goed. Ik hoor alleen maar goede dingen over jullie en dat promotieplan ziet er strak uit. Volgende week kunnen we beginnen met het uitvoeren daarvan.' Ik kon het niet laten om even opgelucht adem te halen. Ze vond het dus niet erg dat Viktor en Nicolai de afgelopen week vaak in ons kantoor te vinden waren.
Toen we even later weer onderweg waren naar ons kantoor, begon Mila weer over vanavond. 'Wat zullen we gaan eten? Ik dacht aan pizza, of misschien kunnen we sushi bestellen.' 'Pizza!' riep ik gelijk, 'Ik hou niet zo van sushi.' Mila keek me verbaast aan. 'Jij bent echt raar. Wie houdt er nou niet van sushi? Maar oke, pizza dus!' We waren nog maar net in ons kantoor toen ik mijn telefoon voelde trillen. Toen ik hem uit mijn broekzak haalde, zag ik dat het Lieke was. 'Hoi Liek!' zei ik toen ik opnam. 'Heee! Bijna weekend!' klonk Liekes stem door de telefoon. 'Ik ben vanavond om acht uur bij jou, goed?' Ik voelde mijn maag een beetje samenkrimpen. Oeps, vergeten. Wat nu? 'Eh.. Ja, Liek, ik ben niet zo lekker en echt moe. Zullen we morgen gaan?' Ik kon het niet over mijn hart krijgen om haar te vertellen dat ik haar vergeten was. Ze zou vast en zeker boos worden en ik wou niet dat mijn humeur verpest werd. Het was even stil aan de andere kant. 'Oh, ja natuurlijk, zal ik anders gewoon langs komen zodat we film kunnen kijken?' Shit. 'Nee Liek hoeft niet, ik ga vroeg slapen en dan voel ik me morgen vast weer top. Ik bel je morgen, ja?' Mila wierp me een vragende blik toe. 'Ja, tuurlijk! Bel maar als je wilt dat ik langskom!' zei Lieke. Lieverd was het ook, waarom loog ik ook alweer? 'Doe ik lieverd! Je bent een topper!' we namen afscheid en ik hing op. 'Ik was vergeten dat ik eigenlijk met Lieke had afgesproken.' beantwoordde ik Mila's blik. Ze knikte. 'Ik had het niet anders opgelost. En je had ons niet meer af kunnen zeggen, want anders zit Viktor vanavond huilend op de bank omdat hij denkt dat jij hem niet leuk vindt!' Ik lachte om Mila, ze had echt leuke humor. 'Je hebt weer helemaal gelijk!'

We hadden Nicolai en Viktor de hele dag niet gezien, want ze waren met de rest van het team op pad met de Ajax Foundation. Toen Mila en ik het terrein afliepen en Mila naar haar schattige Fiat Panda wees, ging mijn mobiel weer. Een appje van Viktor. We zijn om 9 uur bij Mila! Mila las over mijn schouder mee en klapte in haar handen. 'Ik ben zenuwachtig!'
Mila woonde in de stad, vlak naast het centraal station. Het was klein maar gezellig en op dit moment wilde ik ook heel graag op mezelf wonen. Doen wat je wilt, elke avond uitgaan... Ik zag alleen op tegen alle kosten en het afwassen elke avond. We bestelde pizza's en ik haalde mijn blauwe jurkje uit mijn tas. 'Wat vind je? Ik denk dat het misschien iets te net is, dus ik heb ook gewoon een broek en shirt mee.' Mila bekeek het jurkje. 'Nee, het is perfect. Nu mag ik ook een jurk aan!' ze trok me mee naar haar kast en haalde er een donkergroen cocktail-jurkje uit. 'Wauw, we gaan er zo prachtig uitzien!' riep ik terwijl Mila de jurk aantrok en er een rondje in draaide. Ik trok de mijne ook aan. 'We zijn fabulous!' zei Mila terwijl ze overdreven poseerde voor de spiegel. Ik keek lachend naar haar en de deurbel ging. 'Pizzaaaaaa!!!!' Mila veranderde in minder dan één seconde van 'fabulous' model in een hongerige kannibaal en ze rende naar de deur alsof haar leven ervan afhing. 'Pizzaaaaa!!!' riep ze nog een keer toen ze de deur open deed en de pizza bezorger keek haar geschrokken aan. 'Sorry, ze heeft een date vanavond, ze is een beetje zenuwachtig!' zei ik tegen de pizza man en ik nam de dozen over en gaf hem het geld. Ik zei hem gedag en deed de deur dicht. Mila maakte rare apen bewegingen en ik zette de pizza's neer. Ik maakte snel een filmpje met mijn telefoon van Mila die nu ook een liedje over pizza's aan het zingen was en stuurde hem naar Viktor. Ze is een beetje zenuwachtig!! Al snel kreeg ik een antwoord terug. Een foto van Nicolai, die met een fles drank op een grijze bank zat. Hij ook! Ik liet hem lachend aan Mila zien, die al bijna de halve pizza naar binnen had gepropt, en ze sloeg me tegen mijn arm. 'Je moet hem niet filmpjes sturen! Straks schrik ik ze af!' Ik pakte ook een punt pizza en haalde mijn schouders op. Mila sprong op. 'Wij moeten ook aan de champagne!' Ze rende naar haar koelkast en trok hem open. Ze zuchtte diep. 'Ik was even vergeten dat ik niet zo rijk ben en dus geen champagne heb. Ik heb wel wijn van de Jumbo. Is dat ook goed?' Ze pakte twee wijnglazen en de wijnfles en liep terug de kamer in. 'We gaan helemaal naar de klote vanavond!' riep ze en ze schonk onze glazen tot de rand vol.