De hondenkennel

~Jennifer~
Helemaal buiten adem fietste ik het terein van de kennel op. Gelukkig. Ik was op tijd.
Ik parkeerde mijn fiets in de daarvoor bestemde rekken en liep op het oude houten gebouwtje af. Het was rustig, zoals altijd. Het was maar een kleine kennel, die een erg rustige ligging had.
Ik liep het kleine ontvangskamertje in, waar ik mijn jas en tas aan de kapstok hing. Ik had zoals gewoonlijk een oude spijkerbroek aan met een simpel shirt erboven en fijzittende gympen, genaamd werkkleding. Het waren niet de allernieuwste kleren, want je kon met alle zekerheid en zonder twijfel zeggen dat je hier vies werd.
Joris stapte naar binnen. Hij was de vriend van Lia (de baas van de hondenkennel en mijn beste vriendin). Joris runde samen met haar de kennel. Ik geloof dat Joris de enige jongen is die Amy aardig vind.
Ik ben de enige werknemer van Lia en Joris. Ze hadden eigenlijk helemaal geen werknemers nodig want ze redden het prima met z'n tweeën, maar toen ik door de tumor mijn studie niet zou kunnen afmaken en nooit geen dierenarts kon worden, heeft Lia mij aangenomen zodat ik toch nog iets met dieren kon doen. Sindsdien is ze eigenlijk zo'n beetje mijn beste vriendin.
'Goedemorgen Jennifer,' zei Joris vrolijk. Hij ging achter de balie staan. Joris had buiten de kennel ook nog een baan op kantoor, waar hij op woensdag, donderdag en vrijdag werkte. In zijn vrije tijd ging hij achter de balie staan om de telefoon aan te nemen en de klanten te helpen. Verder regelde hij de financiële kant van de kennel, aangezien hij goed met cijfertjes om kan gaan.
'Goedemorgen, jeetje wat waait het hard. Ik moest keihard trappen,' zuchtte ik uitgeput. Ik vertelde er maar niet bij dat ik veel te laat was vanmorgen door mijn droom over Bodi die ik vannacht had gehad.
Joris knikte. 'Ja klopt, het waait hard.'
'Waar is Lia?' vroeg ik.
'Lia heeft al de hekken klaargezet. Ze wacht nu op jou voordat ze de honden uit de hokken laat. Het is de grootste tijd om ze schoon te maken.'
Ik knikte en liep naar buiten. De wind waaide mijn haar naar achteren. De zilte zeelucht prikte in mijn ogen en neus.
Ik hoorde de honden enthousiast blaffen. Ze wilde naar buiten.
Een keer in de drie dagen maakten Lia en ik samen de hokken schoon. Terwijl wij altijd de hokken schoonmaken, spelen de honden in een afgezet deel van het strand dat Lia en Joris mogen gebruiken voor de kennel. Op het afgezette deel van het strand liggen een heleboel afgekauwde knuffeltjes, tennisballetjes en stokjes waarmee de honden kunnen spelen zolang ze daar zijn. Er is ook een afdak waar ze in de schaduw kunnen zitten of wat drinken.
Ik liep richting de hokken. Het waren er een stuk of dertig waarvan er zo'n twintig gevuld waren.
'Hee, goedemorgen Jenn!' begroette Lia me al net zo vrolijk als Joris. 'Zullen we dan maar de honden naar buiten laten? Ik heb met de hekken al een route naar het afgezette deel van het strand uitgezet. Laten we eerst de vrouwtjes naar buiten doen en daarna de mannetjes.'
Ik knikte. Samen met Lia zette ik de deurtjes van de hokken waar de vrouwtjes honden in zaten open. De honden renden enthousiast blaffend naar buiten.

Een uurtje later waren alle hokken schoongemaakt en zaten de honden weer terug in hun hokken.
Samen met Lia en Joris zat ik nu in het kleine keukentje van de kennel wat koffie te drinken en het rooster van vandaag door te nemen.
'Vanmiddag om twee uur komt er een mevrouw die haar husky voor drie weken hier komt onderbrengen,' zei Lia. 'Maak jij voor die tijd een hok op orde, Jennifer?'
'Zal ik voor zorgen.' Ik nam een slok van mijn koffie. 'Auw! Heet.' Ontzet keek ik naar Joris, die verzot was op koffie, en het hele bekertje in een keer leeg dronk.
'Ik snap niet dat jij die zo heet kan drinken,' zei ik.
Joris haalde lachend zijn schouders op, en liep naar het aanrecht om nog een kopje te zetten.
'Ik ben echt benieuwd naar die husky! Dat zijn mijn lievelingshonden,' zei Lia dromerig. 'Weet je wat ik al heel erg lang wil?' Een keertje een sleetocht maken in Zweden met husky's als sleehonden. Dat lijkt me zó vet!'
Ik ga gelijk rechtop zitten. Lia's droom brengt me op een idee...