Super blij

~Jennifer~
Nee, ik had inderdaad niet verwacht dat Amy ja zou zeggen. Dat had ik ábsoluut niet verwacht.
De afgelopen paar dagen hebben Amy en ik niks anders gedaan dan informatie opzoeken op internet over een sledetocht met husky's. Ik kon ook aan Amy's gezicht zien dat ze met de minuut enthousiaster werd.
Ondertussen was het oktober geworden, en was de zomer overgegaan in de herfst. Het was nu een stukje kouder met veel wind en mooie gekleurde bladeren. Het was geweldig om met de honden van de kennel te wandelen.
Het was nu vrijdag. Ik nodigde Lia uit om vanavond bij ons te komen eten. Joris was ook welkom, maar die zou wat later komen vanwege zijn werk.
Daarom stond ik nu druk in de keuken te koken samen met Amy. We wilden Lia en Joris vanavond de verrassing vertellen.
Het was precies zeven uur toen we aan tafel zaten, en begonnen met ons avondmaal.
'Hmm, het is heerlijk,' complimenteerde Joris mij en mijn zus.
Amy lachtte. 'Nou, Jennifer heeft het meeste werk gedaan. Ze heeft een groot talent wat koken betreft.'
'Maar zonder mijn assistent had ik het natuurlijk nooit zo goed gedaan,' slijmde ik overdreven terug. Amy schoot in de lach.

Twee uurtjes later zaten we op de bank met allemaal nog een kopje koffie. Amy en ik wierpen een blik naar elkaar. Dit was het perfecte moment om de verrassing te vertellen. Amy knikte onopgemerkt dat ze het begrepen had. Vanmiddag had Amy erop aangedrongen dat ík het moest vertellen aan Lia en Joris, het was tenslotte mijn idee. Maar ik wilde het graag samen vertellen. Zonder Amy had ik nooit al die informatie op internet kunnen vinden. Zij heeft gewoon een radar in haar hoofd als je het mij vraagt.
Ik kuchte even. 'Ik uh,' begon ik aarzelend. 'Ik, ik bedoel wij, willen jullie eigenlijk wat vertellen. Een verrassing. Voor jullie.' Ik keek Lia en Joris aan, die verbaasd terug keken.
'Voor ons?' vroeg Lia verbaasd. 'Wat dan? Weet jij hier iets van?' vroeg ze aan Joris, die zijn hoofd schudde.
'Je had het afgelopen maandag over jou droom die je al je hele leven hebt.'
'Je bedoelt de honden? De husky's?' vroeg Lia, die er niks meer van begreep.
'En de sledetocht,' voegde ik eraan toe.
Lia keek me vragend aan. Ik zag aan Joris zijn gezicht dat het bij hem begon te dagen, maar dat hij het nog niet helemaal geloofde (of wílde geloven).
Amy schraapte ook even haar keel. 'We hebben je nog geen cadeautje gegeven voor je verjaardag.'
Lia's ogen werden groot.
'We willen voor een deel je reis naar Zweden boeken,' zei Amy vlug.
'Op voorwaarde dat wij ook meemogen!' voegde ik er breed lachend aan toe.
Lia was even sprakeloos. 'Jullie maken een grapje...'
'Nee, echt niet,' ik hield twee vingers omhoog. 'Ik zweer het!' En ik tufte tussen mijn twee vingers door.
'Hè gadver, Jenn!' mopperde Amy. 'Moest dat nou?'
'Oeps! Sorry! Ik was even vergeten dat ik binnen ben.' Ik veegde vlug mijn tuf van de grond.
Amy had gelukkig geen tijd om lang boos te blijven, want Lia was zo'n beetje over haar shock heengekomen, en vloog mij en Amy enthousiast gillend om de hals. 'Jullie zijn te gek! Gestoord gewoon!' brulde ze overenthousiast in onze oren.
Amy duwde haar van ons af. 'Oké, we willen je het ook wel niet geven hoor,' grapte ze.
'Nee, nee, nee!' riep Lia gelijk. 'Jullie zijn juist super duper lief! Honderd, nee wacht, duizend keer bedankt! Ik ben er super blij mee.'