OO1

"Ik weet best dat je het niet leuk vind als ik me weer wil kwalificeren maar even serieus, wat heb jij daar over te zeggen?" Snauw ik op gedempte toon. Zijn boze frons word zo mogelijk nog dieper. "Moet ik dit echt weer hardop uitspreken? Ik dacht dat we dit vorig jaar al kortgesloten hadden. Het is gewoon niet chill als je vriendin beter kan vliegen als jezelf. De jongens kunnen hun kop er niet over houden en drie keer raden wie het hardst lacht."

Ik rol met mijn ogen en buig me nog wat dichter naar hem toe om hem verder onder druk te zetten. "Dus jij vind het belangrijker hoe de jongens zich voelen tegenover jou dan dat je wil dat je vriendin iets doet wat ze leuk vind. Van hèm zou ik me trouwens al helemaal niks aantrekken als ik jou was. Heb je er ooit over nagedacht om dan meer te trainen en beter te worden?" Bits ik verder. Het word drukker om ons heen en ik praat ondertussen zo zacht dat ik me afvraag of hij me nog kan horen. Mijn laatste opmerking had misschien niet gehoeven en ik zie dan ook hoe hij woedend zijn gevoelens voor me afsluit en meteen zijn houding aanpast. "Niet weer dichtklappen! Dat was misschien gemeen maar niet zo lullig als wat jij me probeert te flikken. Ik ga me gewoon weer proberen te kwalificeren als Chaser net als jou."

"Waarom moet je zo verdomde koppig zijn!" Bijt hij me nu luider toe. Meteen word er nieuwsgierig onze kant op gekeken. Ik slik en kijk even chagrijnig in de richting van degenen die teveel interesse tonen in ons gesprek. Deze kijken meteen weg wanneer ze mijn ogen ontmoeten. "Rustig aan driftkikker. Ik ben niet koppig. Jij maakt een probleem van iets belachelijks. Je zou ook gewoon trots op me kunnen zijn. Mede dankzij mij hebben we vorig jaar eindelijk de Cup weer in handen van Slytherin gezien." Mompel ik, daadwerkelijk gekwetst door het feit dat het hem blijkbaar niets doet.

"Ja kom op man. Beetje credit voor je bonbonnetje. Heerlijk om jullie weer als vanouds te horen kibbelen." Klinkt een bekende stem vlak achter me. Ik verstijf even onbewust en doe moeite mijn ergernis te verbergen terwijl ik me omdraai naar de spreker. "Kijk aan. Toen ik je in de trein niet zag had ik even gehoopt dat je misschien van school was gewisseld. Wensputten zijn tegenwoordig ook niet meer wat ze geweest zijn." Begroet ik hem.

Draco Malfoy trekt zijn rechter wenkbrauw verveeld omhoog en snuift afkeurend terwijl hij relaxt tegen de muur geleund staat. "Je hebt haar dus nog steeds geen manieren geleerd. Teleurstellend." Richt hij verveeld tot degene die nu ondertussen achter me staat. "Ach je kent haar toch." Is Blaise Zabini zijn reactie terwijl hij naast me komt staan. Hij en Draco schudden elkaar met een grijns de hand ter begroeting. Dan richt Draco zijn blik weer op mij. "Altijd weer een genoegen Cortney." En ik zou willen dat ik hetzelfde kon zeggen.