OO3

Terwijl ik overeind kom en me dan toch over laat halen naast Blaise te gaan zitten slaat deze ons afkeurend gade. "Ik had zo gehoopt dat dit gedoe tussen jullie onderhand wel overgewaaid zou zijn." Verwijt hij ons. Pansy neemt ondertussen haastig plaats naast Draco op de bank en lijkt even te twijfelen over hoeveel afstand ze moet houden. Haar eeuwige pogingen zijn liefde voor haar te winnen zijn al bijna net zo vermoeiend als ons gebekvecht.

"Ik hoopte hetzelfde bij dat gedoe tussen jullie maar blijkbaar kan niet iedereen krijgen wat hij wil." Luid het antwoord van Draco terwijl hij er voor zorgt dat zijn lichaam geen contact maakt met dat van Pansy. Inwendig moet ik lachen. Zijn comebacks zijn soms razendsnel en ondanks dat ze ten koste zijn van mij kan ik er de humor wel van inzien. Ik laat er echter niets van zien op mijn gezicht en snuif schamper terwijl ik me tegen Blaise aan nestel.

In het uur er na word alle gekkigheid even aan de kant geplaatst en kletsen we bij over van alles en nog wat. Blaise en ik hebben elkaar in de vakantie ook maar een weekje gezien dus ook wij hebben elkaars verhalen nog niet gehoord. Voor we er erg in hebben is het half twaalf. Met het vooruitzicht op de eerste lessen morgen besluit ik dat ik het laat genoeg vind en ik sta op om naar bed te gaan. Ook Blaise komt overeind en zoent me onbeschaamd uitgebreid goede nacht. "Gatverdamme jongens. Hoe moet ik nu ooit nog slapen." Hoor ik Draco spottend opmerken. Hoe voorspelbaar is die jongen precies. We besluiten stilzwijgend er beide niet op in te gaan en Blaise trekt me nog even in een warme omhelzing. Ik snuif zijn vertrouwde geur diep op en voel de prettige warmte van geluk los komen in mijn buik. "Slaaplekker." Fluistert hij in mijn oor en dan laat hij me los en loodst me naar de trap richting de meidenslaapzalen.

Ik zwaai nog even achteloos in de richting van de rest en loop dan de trap op. "Krijgen wij geen kus Cortney!?" Hoor ik de stem van Draco nog achter me aanzweven. De korte ademteug die volgt duidt op de plagende stomp in zijn maag van Blaise. Onbewust heb ik een glimlach om mijn lippen. Het ondertussen laatste jaar hier op school voelt eigenlijk nog net zo vertrouwd als het eerste jaar.

Ik kan me niet anders herinneren of we waren vanaf het begin met zijn zevenen. Blaise, Draco, Pansy, Crabbe, Goyle, Terence en ik. Waar het gevit tussen mij en Draco vandaan komt weet ik allang niet meer, maar zelfs dat is ondertussen vertrouwd. Terwijl ik me klaar maak voor bed zweven mijn gedachten weer terug naar mijn eerdere discussie met Blaise. Als hij denkt dat hij me kan weerhouden om weer te proberen bij het team te komen dan heeft hij het mis. Quidditch is mijn favoriete sport en ik laat me niet door mijn vriend tegenhouden er met volle teugen van te genieten.