OO7

Na de les is Blaise binnen seconden verdwenen om te gaan eten. Hij is duidelijk nog steeds boos en het voorval in de les heeft niet bijgedragen aan een verbetering van zijn humeur. Ik besluit net achter hem aan te gaan als ik tegengehouden word bij mijn schouder. De hardhandige greep ken ik ondertussen wel. Draco probeert wel eens vaker te bemiddelen bij ruzies of wanneer hij me gewoon wil spreken is dit zijn manier om me apart te nemen. Het is vrij arrogant dat hij verwacht dat ik zo makkelijk mee zal lopen en dus schud ik zijn hand af en loop door. Meestal is dat genoeg om hem er aan te herinneren dat het hem eigenlijk geen ruk kan schelen wanneer ik mijn eigen ruiten ingooi door een ruzie met Blaise. Nu is hij echter meer volhoudend en ik word bij mijn pols gepakt en meegesleurd in de andere richting. Iedereen, behalve wij, begeeft zich naar de Great Hall voor het middag eten dus staan we al snel alleen in de duistere gang.

“Wat is je probleem precies? Een simpele ‘hee Cortney kan ik je even spreken’ is over het algemeen genoeg.” Snauw ik hem toe terwijl hij me eindelijk los laat. Zijn wenkbrauwen gaan spottend omhoog. “Alsof je met mij mee zou gaan als ik je dat vroeg.” Zegt hij met de nadruk op mij. Schoorvoetend besef ik dat hij gelijk heeft. “Punt gemaakt.” Geef ik dan ook toe. Hij knikt om zijn gelijk te beamen en gaat dan tegen de muur staan leunen. Dat is voor mij een teken dat het wel even gaat duren dus volg ik zijn voorbeeld tegenover hem en ik ga geduldig staan wachten. “Je weet dat ik en Blaise al heel lang vrienden zijn toch.” Merkt hij na een tijdje op een bloedserieuze toon op. Meteen laat ik mijn gevatte opmerkingen achterwege. Dit is de zeldzame serieuze Draco. De Draco die het ergens over wil hebben zonder dat er gebekvecht word, meestal is dat in het belang van zijn beste vriend. We hebben twee keer eerder zo’n gesprek gehad. Heel , heel, heel diep van binnen moet hij ergens toch een hart hebben want als het op zijn beste vriend aan komt kan hij zelfs normaal doen tegen mij. Ik knik dan ook bevestigend.

“En je weet hoe onuitstaanbaar aantrekkelijk ik ben.” Even die twinkeling in zijn ogen en een korte grijns. Mijn stekels komen al weer overeind maar zo snel als hij terug viel in zijn normale manier van doen is hij ook weer terug naar zijn serieuze kant. “Ik ben een soort van met Eva in bed beland terwijl Blaise en zij nog…” Hij maakt een wazig gebaar met zijn hand en kijkt me veelbetekenend aan. Die zin hoeft inderdaad niet af gemaakt te worden.