Koffers inpakken voor Zweden

~Jennifer~
'Waar is die nieuwe tandenborstel die ik heb gekocht?' schreeuwde Amy vanuit de badkamer.
'Geen idee! Wat interesseert mij die tandenborstel nou? Mijn stijltang is weg!' gilde ik hysterisch vanuit mijn slaapkamer.
'Waar heb ik mijn lijstje gelaten?' hoorde ik Amy roepen, waarna ik ze wild door de woonkamer hoorde denderen.
'Welk lijstje?' riep ik.
'Waarop staat wat we meenemen op vakantie natuurlijk!' was het boze antwoord dat ik kreeg.
'Weet ik veel,' riep ik gestresst. 'Volgens mij in de keuken.
Amy denderde door de hal heen naar mijn slaapkamer, waar ze in de deuropening bleef staan. 'Jij hebt hem kwijt gemaakt hè! Jij hebt gewoon een hekel aan mijn "ditjes en datjes", dat is het gewoon!'
'Wat is dat nou voor een beschuldiging?' schreeuwde ik kwaad. 'Ik heb er inderdaad een hekel aan maar dat wil niet persé zeggen dat ik het dan kwijt maak!'
Amy rende naar haar eigen slaapkamer. 'Shit!' Hoorde ik haar roepen, waarna ze weer naar mijn slaapkamer toekwam, waar ik net mijn matras binnenste buiten keerde om te kijken of mijn dierbare stijltang daar misschien verstopt was.
'Oké, sorry. Ik moet mijn excuses aanbieden,' zei Amy, en ze wapperde met haar lijstje heen en weer, die ze zo te zien had gevonden in haar eigen slaapkamer.
Ik keek haar woedend aan.
Amy ontweek mijn blik. 'Waar blijven Lia en Joris trouwens? Ze zouden hier om half twee zijn, en dat is nu al tien minuten geleden! Ik wil graag om twee uur vertrekken, want het is hier vanuit Vlissingen, als we een beetje heel erg door rijden, twee uur rijden naar Schiphol, maar aangezien er waarschijnlijk file is in de randstad, zoals altijd, doen we er waarschijnlijk wel drie uur over, en we moeten twee uur vantevoren aanwezig zijn op schiphol want we moeten ook nog inchecken, en ons vliegtuig gaat al om zeven uur!' riep Amy in één adem.
Ik keek haar even ontsteld en met open mond aan, voordat ik verder ging met mijn verwoede pogingen om mijn stijltang te vinden.
Op dat moment werd er gebeld, door waarschijnlijk Lia en Joris.
Amy beende gelijk in hoog tempo naar de intercom toe om Lia en Joris binnen te laten in het flatgebouw.
Vijf minuten later stonden Lia en Joris in de kleine hal van ons twee verdiepingen hoog appartement. Ondertussen had ik gelukkig mijn stijltang gevonden. Hij was van mijn kaptafel gevallen en onder mijn nachtkastje gerold. Ik moest nu heel mijn koffer weer leeg maken om mijn tweede toilettas te pakken (waarin ik altijd mijn haarspullen en make-up spullen stopte wegens het gebrek aan ruimte in mijn andere twee toilettassen), en stopte mijn stijltang erin, waarna ik alles weer opnieuw in mijn XXXL knalroze koffer moest proppen.
'Als jullie willen kunnen we met z'n vieren in onze auto, dan hoeven jullie niet ook nog jullie eigen auto mee te nemen,' hoorde ik Joris zeggen.
Amy moest gelijk lachen. 'Dat hoeft niet hoor. Trouwens, dat past niet eens met onze bagage er ook nog eens bij.'
'Oh, maar we hebben een redelijk grote auto hoor. Zo'n hele grote witte bestelbus. Soms moeten we de honden van onze kennel er in vervoeren. Met een kennel ben je gewoon gedwongen om een grote auto te nemen,' antwoorde Lia lachend.
'Ik weet welke bus je bedoeld Lia, ik heb hem ook wel eens gezien toen je een keertje Jennifer op kwam halen,' hoorde ik Amy weer zeggen. 'Geloof me, zelfs in die bus is niet genoeg ruimte.'
Een half uurtje later begrepen Lia en Joris waarom, toen ze de vele koffers die ik meenam zagen staan. Ik neem altijd super veel mee, ook als ik maar heel kort weg ga, in tegenstelling tot Amy. Het enige wat zij mee heeft is een middelgrote donkerblauwe koffer, een afschuwelijk lelijke ('Dat is niet waar Jennifer, het is een hele praktische en handige rugzak' zei Amy), vaaloranje rugzak als handbagage en een grasgroene reistas.
Ikzelf heb veel meer koffers. Maar dan ook véél meer! Ik heb natuurlijk mijn XXXL knalroze koffer, mijn bruine handtas van Prada, een lichtgrijze rolkoffer en nog twee (veel mooiere dan Amy!) reistassen in dezelfde rode kleur.
Lia en Joris hun monden vielen open.
'Wow,' was het enige wat Lia zei.
We liepen, met behulp van Lia en Joris waarvan de tassen en koffers al in hun auto lagen, over de gallerij van ons vertrouwde flatgebouw richting de lift. Daar kwamen we erachter dat (uitgerekend NU!) de lift kapot was. Dat betekende dat we in totaal VIER trappen (iedere etage had twee trappen) voor ons hadden liggen, die dolgraag wilden dat iemand hun een keer zou gebruiken aangezien iedereen bijna altijd de lift pakten (tenzij iemand te ongeduldig was om erop te wachten).
De grootste uitdaging was nog om mijn XXXL koffer naar beneden te krijgen!
Toen we de trap hadden gehad, kregen we nog het kleine zwarte volkswagentje van Amy. Alle koffers moesten erin! Uiteindelijk besloten we de XXXL koffer van mij in de witte bestelauto van Lia en Joris te proppen.
Uiteindelijk was het al half drie toen we in de auto zaten, tot ergernis van Amy. 'Een half uur te laat,' mompelde ze, en ze gaf gas.