Vroeg opstaan in Zweden

~Jennifer~
Die avond gingen we pas om één uur naar bed in verband met het uitpakken van de koffers. Vooral ík was er erg lang mee bezig terwijl ik toch meer dan de helft van de spullen in mijn koffer liet. Niet omdat ik dat handig vond of zo (zoals Amy), maar omdat al mijn kleren niet in mijn deel van de kledingkast pasten. Amy wilde persé dat de kledingkast (die toch al niet de grootste van de wereld was!) in tweeën werd gedeeld. Dat vond ze wel zo eerlijk. Ik vond het altijd vervelend als Amy dat wilde omdat zij toch niet alle ruimte gebruikt die zij zo nodig moet opeisen. Uiteindelijk hing mijn kleding wél aan Amy's kant, maar dan alleen omdat Amy de open liggende koffers met kleding heel vervelend vond in onze knusse maar wel kleine slaapkamer.
De volgende ochtend stond ik al om vijf uur in de badkamer een aantal pogingen te doen om mijn dikke donkerblauwe wallen vanwege de maar vier uur korte nacht weg te krijgen. Uiteindelijk gaf ik die pogingen op en besloot ik eerst een douche te nemen. Ik kleedde me uit en stapte onder de douche. Ik duwde mijn hoofd onder de lauw warme kraan. Aah, dat was verfrissend! Ik hield nooit zo van te koude of te warme douches. Het moest een beetje ertussenin zitten. Een te koude douche is namelijk niet lekker en een te warme douche is slecht voor je huid. Dat geldt trouwens ook voor te lang douchen. Dat is ook niet goed.
Na een kleine tien minuutjes stapte ik onder de douche vandaan. Ik trok een kort zwart sportbroekje aan, een roze hemdje en roze badslippers. Tot mijn grote genoegen vond ik een schone witte kimono aan het haakje aan de muur. Ik trok hem aan en ging opnieuw voor de spiegel staan. Mijn wallen waren gelukkig een heel stuk minder.
Ik was net mijn haar in een van de witte handdoeken aan het wikkelen, toen Amy zachtjes naar binnen kwam lopen in haar pyjama en op haar knalblauwe sokjes.
'Goedemorgen,' mompelde ze.
'Goedemorgen,' mompelde ik terug. Tevreden keek ik in de spiegel. De handdoek bleef gelukkig goed op mijn hoofd zitten. Ik keek naar Amy. 'Je haar zit vreselijk.'
'Jenn... ik ben net wakker,' zei ze moe. 'Zou ik nu wat privacy mogen? Dan kan ik ook even gaan douchen.'
Ik knikte. 'Liggen Joris en Lia nog op bed?' vroeg ik.
Amy knikte.
'Ik vind het echt vreselijk om zo vroeg op te staan Amy, je kent me! Vijf uur is echt way too early! Vooral als ik ook zo weinig geslapen heb. Als ik vroeg op moet staan, dan moet ik ook vroeg naar bed anders zie ik eruit als een lijk!'
'Dat zie ik,' zei Amy droogjes.
Ik keek haar boos aan.
'Kun je nu gáán?'
Ik liep de badkamer uit richting de keuken, waar ik een goede bak koffie zette.
Ik leunde tegen het aanrecht met een warme kop koffie in mijn hand. Ik nam voorzichtig een slokje. Het was nog heet.
'Je weet dat koffie in het begin nog warm is hè? Misschien, heel misschien, zelfs heet,' zei Joris sarcastisch. Hij liep door de woonkamer naar mij toe. Hij zag er (net als Amy en ik) vermoeid uit.
'Ja dat weet ik,' zei ik. 'De vraag is; weet jij dat ook?'
Joris lachte. 'Dat gaan we zo ontdekken als ik mijn kopje koffie gezet heb.'
Ik glimlachte. 'Slaapt Lia nog?'
Joris knikte afwezig. Zijn aandacht was helemaal gevestigd op het koffiezetapparaat.
'Echt vervelend dat we de komende paar dagen iedere ochtend om zeven uur al bij de hondenstal moeten zijn. Kan dat niet iets later? Ik bedoel, waarom zo vroeg?'
Joris haalde zijn schouders op. Hij gooide het koffiepoeder in zijn beker. 'Waarschijnlijk omdat de sledetocht de hele dag duurt en als je pas rond tien uur of zo bij die stal bent, dan heb je niks meer aan die dag. Kom op Jennifer, het is maar voor een paar dagen.'
'Ik zie er echt tegenop om de nacht van donderdag op vrijdag door te brengen in de natuur. Ik háát kleine beestjes zoals insecten en zo. En in de natuur zitten er zat van die dingen! Gelukkig ben ik mijn insectenspray niet vergeten mee te nemen.'
'Waarschijnlijk vergas je dan niet alleen de insecten maar ook Amy, Lia, mij, Wilma en de honden. Die verdelgingssprays stinken altijd vreselijk!'
Ik stak mijn tong uit naar Joris. 'Ik haatte het vroeger ook altijd om te gaan kamperen in Frankrijk met mijn ouders en zus.' Ik zweeg even. 'Nu zou ik willen dat ik nog één keertje de kans had om dat te doen. Samen met mijn ouders en Amy...'
Joris sloeg zijn arm om me heen. 'Weet je, we hebben nu het antwoord.'
Ik keek hem niet begrijpend aan.
'Ik weet dat de koffie nog heet is in het begin en dat ik er niet gelijk van moet drinken,' zei Joris, en hij hield zijn net gemaakte kopje koffie omhoog.