Regen doet geen pijn

Ik pak de arm van May vast. Het regent en ze is kletsnat. Ze is maar 6 Katy is 8 en ik ben 10. Dus wij moeten samen met May verstoppen.Ik trek haar mee maar opeens stopt ze. Ze kijkt me eigenwijs aan. ,,Ik wil alleen verstoppen. Niet met jouw!'' Ze kijkt me kwaad aan en rukt haar arm los. ,,Als je niet met me wil verstoppen dan moet je thuis zitten!'' Ze kijkt heel even geschrokken en daarna heel kwaad. ,,IK HAAT JE!'' gilt ze. Ze geeft me een schop tegen me scheen en rent weg. Ik klap dubbel op de grond. Op de plek waar ze schopte had ik een blauwe plek door voetbal. Het doet echt pijn. Ik knijp me ogen dicht en probeer op te staan. Ik hou me sterk en ren achter haar aan. Alleen waar is ze? Ik zoek op het hele boerderijtje alleen ze is nergens. Dan kom ik Katy tegen.,,Waar is May?'' Ze kijkt me geschrokken aan.In haar ogen glinsteren tranen. Ik vertel wat er was gebeurt. Bij elke zin die ik vertel zie ik dat haar ogen groter worden. Ze pakt me arm beet en zegt:,, We MOETEN haar vinden!!'' We hebben het hele boerderijtje onderzocht. Maar geen spoor van May. Misschien is ze naar het bos gerent. Alleen dat kan toch niet. De hekken zijn veel te hoog. Ik ga naar de hekken. En tot mijn verbazing zie ik dat er een gat onder het hek is gegraven. op het plantje zie ik het rode lint dat ze in haar haren had.