Zwart gat

Paniek golf voel ik door me hele lichaam. Me ogen! Ze gaan maar niet open! Het lijkt alsof ik wegval. In een zwart gat. Mama! Ik ben bang mama! Ik huil toch? Maar ik voel geen tranen. Ik val dieper in het gat. Katy! Finn! Help me! Ik val maar dieper. HELP!

Nu val ik niet meer. Ik heb iets vast! Ik kijk omhoog. Finn! Katy! Mama! Ik lach door me tranen heen. Dank je! Maar dan laten ze los. Ik val weer! Mama, Finn en Katy lachen. Ze lachen me uit! Help iemand!

Deze keer kan ik me ogen openen. Ik doe ze langzaam open. Er staat een man voor me. Hij heeft witte kleren aan. ,,Kun je praten?'' Hij klinkt vriendelijk. Ik wil ja zeggen maar het lijkt alsof me mond is dichtgeplakt. Het enige dat ik kan doen is kijken. ,,Rustig maar. Ga maar nog wat slapen.'' Ik wil niet slapen! Maar me ogen gaan vanzelf dicht. Hé ga eens open! Ik wil me hand bewegen alleen die zit vast. Me andere zit aan iets vast. Ik probeer te trekken alleen dat lukt niet. Dan niet! Maar ik heb geen keus. Ik val in slaap.

Dit keer kan ik me ogen goed openen. Me hand zat aan draadjes vast. Ik probeer met me had me gezicht aan te raken. Ik ga er voorzichtig langs. Maar dan voel ik iets. Geen draadje, maar een pleister. Ik ga rechtop zitten. AUW! me rug! Ik voel op me rug. en daar voel ik allemaal kleine pleistertjes. De dokter komt binnen. ,,Goed om te zien dat je al rechtop kunt zitten. Weet je wie jij bent.'' Ik denk na. Ik schud voorzichtig mijn hoofd. Mijn hoofd bonkt.,, W-wat gebeurt er?'' ,,Ga maar slapen. We praten later verder.'' Hij drukt me zachtjes naar achter. Ik doe me ogen dicht en ga slapen.