Proloog

Waarom moest dit mij overkomen? Eindelijk dacht ik dat ik hém had gevonden, de persoon waar ik mee oud wilde worden, waar ik mijn leven mee zou delen.
Hij verpeste het, waarom? Omdat ik niet goed genoeg was.
Iedereen had me al gewaarschuwd en bij het begin geloofde ik hen, maar als zijn ogen je aankijken, geloof je niemand meer behalve hem.
Hij had me helemaal in zijn macht.

Boos gooide ik mijn potions boek door de slaapzaal en meer tranen ontnapte uit mijn oog hoeken.
Hoe kon ik zo stom zijn? Ik had het kunnen weten

"Wat is er Jamila? Heeft iemand je hart gebroken?" Lachte de vreselijke stem van Pansy Parkinson. Wat had ik nu zin om haar vreselijke gezicht te vervloeken.
"Ga weg Parkinson ik heb hier nu geen zin in." Ik probeerde niet te snikken, want dat maakte me zwak, ik was niet zwak.
"Hij was geweldig." Giechelde ze en verliet de slaapzaal met haar lachende vriendinnen. Meer tranen ontstonden er op mijn gezicht en alles werd wazig.

Het deed zo ontzettend veel pijn.