Foto bij O1O - It's over

It's Over

Allerlei geluiden gaan door mijn hoofd, niets is duidelijk genoeg om er iets uit op te maken. Mijn hoofd voelt raar, mijn mond doet zeer en mijn keel doet enorm veel pijn…
Na veel moeite krijg ik het voorelkaar mijn tong te bewegen, mijn mond voelt zo droog. Echter word mijn tong belemmert door iets wat in mijn mond zit, niet veel later komt al het gevoel terug in mijn lichaam. Een zachtjes, regelmatig gepiep klinkt in mijn oren en een steriele, medicijnlucht vult mijn neus… Waar ben ik? En Wat gebeurt er met me? Met moeite open ik mijn ogen, maar een vel licht zorgt ervoor dat ik ze meteen weer sluit. Ik wil mijn hand voor mijn ogen doen om ze langzaam te laten wennen aan het licht maar iets zorgt dat ik mijn hand niet kan bewegen. Paniek overvloeit mijn lichaam, geen idee hebbende wat er met mij gebeurt probeer ik me los te trekken.
“Rose?” klinkt het zachtjes van naast me. De stem klinkt bekend, iets wat me weer kalmeerd.
“Oh mijn… Rose! Iemand! Haal een dokter!” word er dan ineens door de ruimte geroepen.
Een dokter? Ben ik… ben ik in een ziekenhuis? Voor een tweede keer open ik mijn ogen, dit keer met meer succes. Doordat de kamer helemaal wit is en het licht van buiten nog niet helemaal fijn aan mijn ogen voelt is een groot deel om me heen wazig, maar ik zie schimmen. Er staat een man in de deuropening, twee mannen in witte jassen komen de kamer binnen stormen en buigen zich over me heen. Eén van de twee schijnt met een lichtje in mijn ogen, wat niet fijn voelt waardoor ik mijn ogen demonstratief sluit.
“Ze reageert, dat is al goed. Hou de beademing bij de hand” klinkt het in mijn oren. Mijn zicht verscherpt en ik zie wat de twee doen, hoe ze eruit zien. Op de achtergrond staat mijn vader wanhopig toe te kijken.
“Hou je hoofd even stil, oke?” één van de twee mannen kijkt me doordringend aan. Ik geef een geluidje wat laat horen dat ik het snap, bang mijn hoofd te bewegen vanwege de buis in mijn keel.
“Oke” ze halen een buis los en ineens worden mijn longen niet meer gevuld met lucht, maar moet ik zelf weer gaan ademen. Even kort lijkt het alsof mijn lichaam geen idee heeft wat te doen, maar na een paar seconde begin ik haperend adem te halen. De dokters kijken me glimlachend aan wanneer ik redelijk normaal ademhaal.
“Is dit normaal?” vraagt mijn vader ongerust.
“Volkomen, na twee en een halve week lang aan de beademing liggen moet je lichaam even wennen om het weer zelf te doen” zegt één van de twee mannen naast mijn bed.
De andere pakt de buis vast die nog in mijn keel zit en kijkt me even aan “Dit gaat niet fijn voelen” zegt hij. Het volgende moment haalt hij de buis voorzichtig uit mijn keel. Kokhals reflexen beginnen in mijn keel te dringen, snel probeer ik door mijn neus te ademen voor het fout gaat. Toen ik moest happen voor een beugel begon ik ook te kokhalzen, kon er moeilijk weer mee stoppen…
Als die buis uit mijn keel en mond verwijdert is haal ik opgelucht adem.
“Wat is er gebeurt?” vraag ik dan, mijn stem kraakt en het doet zeer in mijn keel.
“Je bent door een auto geraakt, de afgelopen twee weken heb je daardoor in een coma gelegen” zegt de dokter tegen me. De man glimlacht naar me, waarom weet ik niet precies.
“Oh…” mompel ik zachtjes.
De deur gaat open, twee jongens komen naar binnen lopen.
“O my.. ROSE!” gillen beide jongens vrolijk waarna ze op me af stormen. De andere dokter, een jongeman van ongeveer dertig jaar kijkt de twee waarschuwend aan.
“Ze is net wakker, mevrouw Maverick heeft rust nodig” zucht de jongeman.
“Oh, sorry” mompelt de ene jongen onschuldig.
Mijn ogen worden groot als het tot me door dringt wie het zijn, Niall Horan en Louis Tomlinson. Twee bandleden uit mijn favoriete boyband… holy shit.

~×××~
Ugh, veel te kort :c
Voel me niet bepaalt lekker, en ik wilde iets uploaden.
Morgen ga ik proberen nog een stukje te schrijven! -iets wat langer is dan de normale stukjes natuurlijk!-
Maar ik had echt geen inspiratie meer om dit stukje langer te maken, heb wel inspiratie voor het verdere verhaal, maar gewoon niks om dit stukje niet langdradig te gaan maken x'd

Hope u like it!
Love you all<3
Leave a comment below(flower)
××Roww

Reageer (2)

  • Amica

    Leuk hoofdstukje!
    Snel verder.

    8 jaar geleden
  • Hansen

    Oh my, toen ik de titel van dit hoofdstuk las was ik even bang dat ze dood ging. Gelukkig gebeurde dat niet! Maar wel een leuk hoofdstuk, snel verder!

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen