De boete/afscheid

Ik zit aan een beekje met een konijn en een hert naast me, ons avondeten. Eigenlijk is een konijn EN een hert voor Fabienne en mij (Fabienne is mijn zusje) een beetje veel. Ik raak helemaal in gedachten.De boete, alweer de 57ste hongerspelen! Wat als ik getrokken word? Wat als Fabienne getrokken wordt? Ze kan niet jagen! Ik kan wel jagen. Het is mijn tweelingzus! Wij zijn 12! (ik ben een paar minuten eerder geboren). Ik schrik op uit mijn gedachten als er een dennenappel in het water valt, shit! Het wordt al donker!

TIME SWITCH!!!

Ik stap in bed en probeer mijn gedachte op orde te krijgen. Oké, mijn naam is Bianca Purdy. Ik ben 12 jaar. Ik heb een tweelingzus. Mijn ouders zijn overleden door de 25ste hongerspelen (mensen van alle leeftijden moesten mee doen). Morgen is de boete van de 57ste hongerspelen. Dan val ik (half huilend) in slaap.

TIME SWITCH!!!

Shit, het is al 9 uur! Ik sprint naar de kamer van Fabienne (ik had haar beloofd wakker te maken). “Fabienne, ik heb me verslapen! Schiet op!” We sprinten allebei naar beneden en eten de restjes op van gisteravond. Dan schieten we naar boven om onze boete kleren aan te trekken en dan rennen we naar het plein. We kijken op de klok, één voor tien, net op tijd! We gaan in de rij staan (er staan twee mensen voor ons) en later gaan we in ons blok staan.

Effie komt het podium op en zegt: “Welkom, welkom, laten de kansen ímmers in je voordeel zijn! Eerst de meiden!” Niet ik of Fabienne, spookt er door mijn hoofd. “De vrouwelijke tribuut is:” Niet ik of Fabienne “Fabienne Purdy!” Poeh, wacht wat? Fabienne? Ik zie Fabienne op het podium staan, met een bleek gezicht. “Zijn er nog vrijwilligers?” zegt Effie. “Ik bied me aan als vrijwilliger!” Ik zie het gezicht van Fabienne nog bleker worden. Ze loopt verdoofd terug. Ik word door vredebewakers naar het podium ‘gebracht’ (gesleurd). Daarna wordt de mannelijke tribuut getrokken, ik hoor vaag wat en zie een gespierde onbekende jongen, ik schat een jaar of achttien.

Ik word naar het ‘gemeentehuis’ gebracht, daar mag ik afscheid nemen van Fabienne. “Je hebt mijn plek ingenomen? Succes! Je kunt winnen, echt waar!” Een vredebewaker komt haar ophalen. Het laatste wat ze zegt is: “Je kunt winnen, doe het voor mij!” Zou dit de laatste keer zijn dat ik haar zie?