25.

Ik grits mijn huissleutel uit mijn tas en stop hem in de sleutelgat. Voordat ik er nog een draai aan kan geven vliegt de deur open. Daar staat dan een hoofdschuddende sam. 'Waar was je?' Vraagt sam me als ik binnen ben. 'Lang verhaal.' Beantwoord ik zijn vraag kort en loop vermoeiend naar mijn slaapkamer. Ik kleed me vlug om en laat me vervolgens op mijn bed vallen. Denkend aan wat me vandaag allemaal is overkomen tover ik een glimlach op mijn gelaat. Nadat Fouad en ik hebben gegeten, zijn we nog een wandeling op het strand gaan maken. Het was eerlijk gezegd echt gezellig. Ook al is dit een act. Alles wat ik met Fouad zal meemaken heeft geen effect op mij. Ik heb hem enkel en alleen nodig voor mijn plan. Het is hard, maar dat is het leven ook.

'Kom op Rania, doe dat nou niet.' Zeurt sam nadat ik hem mijn plan heb verteld. Ik slaak een diepe zucht en wrijf over mijn ogen. De opkomende tranen hou ik tegen door mijn ogen eventjes te sluiten. 'Begrijp je het dan niet? Ik moet dit doen.' Fluister ik emotioneel. 'Nee dat moet niet Rania. We kunnen het ook anders aanpakken.' 'Nee er bestaat geen 'wij' als het gaat om dit sam. Waar was je al die tijd dat ik je nodig had? Ik had dit eerder kunnen stoppen. Het is gewoon dat ik het niet aan kon. Ik had iemand nodig die me erin zou steunen.' Fluister ik en tegen mijn zin stromen de tranen langs mijn wangen. 'Ik haat het om elke keer weer te huilen.' Snik ik gefrustreerd. 

Sam neemt mij zonder iets te zeggen in zijn armen. 'Het spijt me.' Fluistert hij me toe. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en kijkt me in de ogen aan. 'Neem dit alsjeblieft van me aan Rania. Ik zal je nooit meer in de steek laten. Ik zal er altijd voor je zijn. Wij staan samen sterk, geloof me. Ik ben er voor je.' 'Dat weet ik.' Zeg ik en laat mijn hoofd op zijn borstkas rusten. Ik maak me uit ons omhelzing los en strijk teder over zijn wang. Zijn blauw/grijze ogen nemen me onderzoekend op. 'Jij en die Fouad hé?' Zegt hij plagend. 'Oh begin er niet over.' Smeek ik hem. 'Wie weet wordt het nog eens iets tussen jullie. ' Ik kijk hem waarschuwend aan. 'Oké oké, ik ben al stil.' Hij probeert met moeite een grijns te onderdrukken. Hoofdschuddend loop ik naar de stapel werk die ik op de tafel zie liggen. 'Dit word nog eens een lange avond.' Mompel ik binnensmond. 'Je staat er alleen voor prinsesje. Ik ga zo uit met vrienden.' Geërgerd rol ik met mijn ogen. Diep van binnen zou ik ook wel uit willen gaan. Als ik deze stapel werk niet had zou ik zeker mee gaan. 

Daar zit ik dan te werken achter mijn laptop terwijl sam zich vast heel erg vermaakt met zijn vrienden. Een deal? Daar weet ik niks van. Wat is dit verslag slecht gemaakt zeg. Ik open een word document en tik alles over. Althans ik verbeter alles. Wat erg voor Reda. Een deal met Stefan Diamond die niet door gaat. Dat kwam vast hard aan. 

Zakaria: 

Vermoeiend stap ik mijn huis binnen en kom een vrolijke Amira tegemoet. Ik plant een kus op haar voorhoofd waarna ze me stevig omhelst. 'Waarom blijf jij nou toch altijd zo lang op je werk?' Vraagt ze me en rolt haar lip tot een pruillipje. 'Als baas heb ik veel verantwoordelijkheid. Dus ook veel werk te doen.' 'Werk werk en nog een werk. Ik word echt gek van jullie.' Zegt ze en loos quasi boos weg. Lachend schud ik mijn hoofd en neem naast Fouad plaats. Hij heeft niet eens in de gaten dat ik naast hem zit. Zo in gedachten gezonken is hij dus. 'Aan wat denk je?' Hij kijkt me verschrikt aan. Met zijn hand wrijft hij over zijn slaap. Ik heb zijn ogen in tijden niet zien glinsteren. 'Ik heb een meisje leren kennen Zakaria. Je moet eens weten.' Zucht hij diep. Sinds wanneer meent hij het serieus. Hij heeft duizenden vrouwen gehad en nog nooit heeft hij met mij over één gesproken. Nog nooit hebben zijn ogen staan glinsteren. En bij deze ene meisje ineens wel. Is ze zo bijzonder dat ze zelfs Fouad zo stil krijgt. 

'Vertel!' Hij kijkt me serieus strak aan en begint dan te vertellen hoe ze heet en waar hij haar tegenkwam. 'Interessant.' Is het enige wat ik kan uitbrengen. Ze moet vast heel bijzonder zijn. Fouad staat hier zowat te dromen. Net toen ik weer wat wou zeggen begon me telefoon te trillen ik excuseerde me en liep door naar de gang en nam snel op voordat het telaat was..

'Ik moet u dringend spreken baas.' Brengt mijn persoonlijke detective er uiterst kalm uit en legt meteen neer. Wat zal het zijn?