38.

Oh mijn god Selma!!' Roep ik geschrokken wanneer we plaats nemen op de stoelen en de modeshow van start gaat. 'Ssst.' Sist ze me geïrriteerd toe en focust zich op de modellen die op de catwalk lopen. Nerveus laat ik mijn handen over mijn gekrulde haar glijden. Mijn hart voel ik letterlijk in mijn keel kloppen. Ik ben bang dat de andere het ook zullen horen. Wanneer ik mijn naam hoor begint de spanning te stijgen. Mijn trillende handen vouw ik in mekaar zodat het niemand zal opvallen. 'Ja, ja dames en heren. De Ziani's hebben alweer een geweldige ontwerpster te pakken! Een nieuwe talent die ons vandaag voor het eerst laat genieten van haar prachtige ontwerpen die ze helemaal zelf met behulp van haar collega's in elkaar heeft gezet. Hier zijn ze dan, de ontwerpen en modellen van Rania Farhanna!!' De hele zaal begint te klappen en te fluiten. Mijn hart lijkt het te willen begeven. 'Het komt goed.' Stelt Amal me zonder me aan te kijken gerust. 'Laten we dat hopen.' Fluister ik met een trillend stem. 

Met een stralende glimlach staar ik naar mijn prachtige modellen die over de catwalk lopen. De spotlights word op elke model die voorin komt te staan gericht. Zo glimmen de kleding die ze aan hebben meer dan ze al deden. Amal slaakt een kreet bij het zien van de laatste model. Ze heeft exact dezelfde jurk aan als ik. Deze jurk heb ik met alle liefde ontworpen. Ik wou er één voor mezelf en natuurlijk één voor de model. De zwarte avondjurk met geboudeerde diamantjes in de hals waarvan je één van haar getinte benen ziet straalt op de catwalk. Tevreden, dat ben ik. Erg tevreden. 

Met een tevreden blik in mijn ogen verlaat ik het gebouw waar de modeshow werd gehouden. De drukte vlak voor mij zorgt ervoor dat ik het warm krijg. Ik probeer me door de mensen heen te wurmen. Wat me aardig lijkt te lukken. Wanneer ik mijn naam hoor vallen sta ik gelijk stil. 'Yes Rania Farhanna right? I think she is amazing. The clothes where beautiful.' Met een glimlach die zich verbreedt bij het horen van die woorden loop ik door. Als ik de limo zie staan loop ik er op een snelle tempo naartoe. Tot mijn verbazing ben ik de enige die het gebouw zo snel verlaten heeft. 'Wauw Rania. Jou kleding heeft me echt stil gekregen. En geloof me, dat komt niet vaak voor. Ik val nooit stil maar dit was gewoon adembenemend.' Verschrikt draai ik me naar hem om. De oprechte glimlach op zijn gezicht zorgt ervoor dat ik een verwarde blik in mijn ogen krijg. Hij geeft me een compliment terwijl ik hem allerlei woorden toe wierp in de limo. Hij heeft me wel zitten negeren maar dat met een diepe frons tussen zijn ogen. 'Wat is er? Verbaasd dat ik je complimenteer?' Het sarcasme druipt er vanaf. 'Ja als ik eerlijk moet zijn wel ja maar bedankt. Ik ga even opzoek naar Reda.' Zonder hem aan te kijken loop ik weg. 

In het hotel schop ik mijn hakken uit, trek mijn jurk uit en laat de bad vol lopen. Terwijl ik mijn haar een beetje uitkam en al het make-up op mijn gezicht verwijder zing ik een liedje. Niet wetend wat ik allemaal zeg grijp ik naar mijn mobiele telefoon om sam even te smsen. Oh wat mis ik hem.

Heey schatje, wat ben je aan het doen? Hou je het nog vol zonder mij?

XxRania

Ik gooi mijn telefoon op het bed en loop naar de badkamer waar ik me even kan relaxen. Over een paar dagen zal ik sam weer zien. Ik verheug me er echt op. Maar toch zal ik het hier missen. Het strand en de zon. Het is heerlijk.