Foto bij Prologue

Het was diep in de nacht, een jonge vrouw liep in het licht van de maan. Ze hield iets in haar armen, een klein bundeltje en een brief. Zwerfend door de straten, zocht ze naar iets. Ze vond het, in het midden van alle kleine oude huisjes, een boom, waarvan ze wist dat hij er vaak zat. Het was een holle boom met een klein gat, waardoor niet eens een baby kon. Ze wist dat deze boom een soort opslagplaats was voor hem. Ze haalde met een hand, terwijl ze het bundeltje met haar andere hand stevig vasthield, een dunne stok tevoorschijn. Ze tikte ermee op het kleine gat, het gat werd groter en ze zag een boek liggen, ze haalde het eruit en las in het maanlicht een naam. Severus Snape.
Ze legde het boek terug in de boom en ook het bundeltje, een straal maanlicht scheen erop. Het was een baby, ze was klein en pasgeboren. Ze tikte weer op de rand met het dunne stokje, het gat kromp en er bleef een klein gat over. Daarna spoedde ze zich in de duisternis.

Reageer (1)

  • Considerable

    Aahww zielig baby'tje ^^.
    Mooi geschreven, ben benieuwd !

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen