Hoofdstuk 3

Ik zit samen met Senna in het gras we kijken elkaar aan en praten over huiswerk. We zitten gezellig tot er twee meiden op ons af komen lopen, een ken ik uit duizenden. Ze vraagt dreigend de naam van Senna die ze ook opgeeft maar zij is iets slimmer en zegt het niet. Ik heb geen zin in discussie dus pak ik Senna bij de hand en we lopen weg, als ik de hoek om ga zie ik haar huilen bij de boom met dan drie vriendinnen om haar heen. Ik krijg medelijden met haar maar loop met Senna naar de bibliotheek voor wat huiswerk te maken. Als we klaar zijn lopen we naar de grote zaal gelukkig is dat meisje er niet dus kan ik ongestoord eten. Als ik klaar ben zie ik dat meisje weer haar vriendinnen willen niet dat ze naar mij kijkt dus proberen ze haar bezig te houden dat ook lukt. Ik loop naar leerlingen kamer toe en pak een boek en ga zitten. Na een uurtje komen veel leerlingen binnen ik zie weer dat meisje en trek mij boek wat hoger zodat ik hun kan horen maar niet kan zien en zij mij ook niet. 'Jane hij is het niet waart'. 'Je kent hem net pas'. Ik hoorde Jane zeggen( zo heet ze dus blijkbaar):'maar voor mij was het liefde op het eerste gezicht'. En ze ging door met huilen ik kon nu niet weg gaan anders
weten ze dat ik het was ik besluit te blijven zitten tot ze weg zijn. Het duurde uren voor ze eindelijk weg gingen. Ik loop met een rot gevoel naar de jongens slaapzaal. De volgende ochtend word ik laat wakker ik besluit de hele dag buiten te zijn met wat eten voor de lunch. Als ik buiten zit komt Senna naast me zitten met een kleed waar we op kunnen zitten we liggen en kletsen tot dat het schemer word en we maar beter naar binnen kunnen gaan. Ik heb gelukkig niet meer een schuldgevoel meer voor Jane. Ik besluit nog even snel naar de bibliotheek te gaan voor een nieuwe boek pak er een paar en loop er mee naar de leerlingen kamer. Ik heb iets te veel boeken dus ik liep moeilijk met al die boeken door de gang. Botst opeens vol iemand tegen me aan waardoor al mijn boeken vallen ik begin ze als een gek op te rapen de genen die tegen me aan liep helpt ook met pakken. Als we alle boeken hebben zegt ze:' ik ben Rachel Lupos'. 'Lars Evens'. Ze kijkt me met grote ogen aan ze is een van de vriendinnen van Jane ik loop door en zij gaat de bibliotheek in. Wat zijn meisjes raar denk ik bij mezelf.