Jursena - 21

Ik trok de dekens over ons heen. Het duurde uren, maar we waren allebei al te lang wakker en uiteindelijk huilde ze zich diep in de nacht in slaap en kon ik ook mijn ogen sluiten.

De volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Te vroeg, maar ik realiseerde me dat ik moest opstaan. Met tegenzin liet ik Keylina alleen, maar ik had een taak te vervullen. Ik liep naar mijn eigen kamer aan de andere kant van de gang, friste me op en kleedde me aan. Vandaag hadden ze de perfecte prinses Lizzie nodig.
Zodra ik uit mijn kamer kwam, kwamen Yue en mijn vader naar me toe.
“Je bent al wakker”, constateerde mijn vader. Ik knikte.
“Rin is net gaan slapen, Airi is bij Jursena nu”, zei Yue. “Je moeder regelt het grootste deel van de begrafenis, maar ze heeft jou straks ook nodig.”
“Natuurlijk”, zei ik zacht.
“Ik blijf wel bij Keylina”, bood Yue aan. “Dan hoeft ze niet alleen te zijn.”
“Fijn”, zei ik zacht. “Stuur je een dienstmeisje naar me toe als ze wakker is? Dan kom ik even kijken.”
“Doe ik”, beloofde Yue. Ze liep Keylina’s kamer in.
“Ik heb de raad gisterenavond een spoedbericht gestuurd, ze verwachten je over een half uur in de raadszaal”, zei mijn vader. “De bedienden op het paleis zijn op de hoogte, maar de officiële mededeling moet nog gebeuren.”
“Goed”, zei ik zacht. “Dan ga ik eerst iets eten, denk ik.”
“Goed idee”, zei hij. “En maak je geen zorgen, Lizzie. Ik laat je niet alleen vandaag.”
“Bedankt”, zei ik oprecht. Ik had daar wel wat op gerekend, maar het deed me deugd dat hij het uit zichzelf bevestigde. Ik zou zijn steun goed kunnen gebruiken.

“Onze deelneming, prinses”, was het eerste wat ik te horen kreeg in de raad.
“Bedankt”, zei ik zacht.
“De begrafenis wordt geregeld, hebben we begrepen?”
“Jazeker, daar zorgt mijn vrouw voor”, zei mijn vader kalm.
“En vuurvrouw Keylina kondigt straks het overlijden aan naar ons volk toe?”, bromde een van de oudere en striktere raadsleden.
“Nee, dat doe ik”, zei ik kalm.