Uitschakelen

Ik werd wakker en ik keek meteen in de paarse ogen van Bram. "Heey topper!" Zei hij. Ik kwam overeind en keek hem slaperig aan. "Goedemorgen Magn... Brammiebram!" Ik sprong mijn bed uit. Bram duwde me tegen hem aan. "Ik hou van je!" Zei ik snel om mijn magneet fout op te lossen. Bram is letterlijk een magneet, en ik een ijzeren stikker! Ha-HA!
"Ik ook van jou." Zei Bram. Chris' woorden schoten me binnen over Bram. Hij vermoorde een elf genaamd Artesia, omdat hij nooit meer alleen was... Maar ze pestte hem ook... "Wat is er? Je kijkt zo ernstig plots. Raak ik je schouders?" Bram liet mij los. "Ehh, nee, er is niets, ik denk alleen plots aan een van de geruchten die ik hoorde over je..." Zei ik zachtjes. "Welke van de duizenden?" Vroeg Bram met rollenden ogen. "Artesia." Zei ik. Bram's gezicht betrok. "Wat is er over Artesia?" Vroeg hij. "Klopt het dat jij Artesia het elfje vermoordt hebt omdat ze je niet alleen liet?" Vroeg ik zachtjes. "Ja, maar wees niet bang dat ik jou vermoordt, Bloeme, jij redde mij, jij begrijpt mij en zo kan ik blijven doorgaan. Artesia zette me voor schut bij iedereen. Ze noemde me Vloekkie of Chupabramma omdat ze bang was dat iedereen zou ontdekken dat ze een vervloekte jongen leuk vond." Zei Bram. "Was je echt bang voor me?" Vroeg Bram. "Nee, maar ik was bang dat je meer alleen wou zijn."
Bram grijnsde. "Ik ben dan wel een jongen die graag met rust gelaten wordt, maar met jou wil ik wel samen zijn." Ik glimlachte. "Goed dan, dan ben ik lekker bij je!" Want ik ben een ijzeren sticker dat niet ontsnappen kan van magneten. Dat laatste dacht ik, natuurlijk.
Er werd op de deur geklopt en Bram deed open. Het was Chris.
"Er is iets vreselijks gebeurd!" Zei Chris. Ik kwam naast Bram staan. "Wat is er?" Vroeg ik. "Iemand heeft een huis in de fik gezet en er wordt gezegd dat jullie het hebben gedaan!"
"Wat?!" Riep Bram boos. "We zijn de hele nacht hier geweest! We sliepen zelfs!" Chris knikte. "Weet ik! En het alarm stond aan bij de ramen, en die is niet afgegaan dus jullie zijn echt niet weggeweest! Dat is onmogelijk!"
Zei Chris. "Iemand in deze stad haat jullie heel erg! Vandaag gaan we ze dat vertellen." Zei Chris. "Oké." Zei Bram en ik knikte. "Ik was eigenlijk van plan nu te gaan." Zei Chris.
"Wacht, ik wil Bloeme nog even bij me hebben." Venusa stond achter Chris. Chris ging aan de kant. "Natuurlijk Venusa, kom Bram." Bram stapte de kamer uit en keek nog even naar mij. Ik glimlachte en zwaaide even. Bram knipoogde nog even voordat hij het hoekje om gesleurd werd door Chris.
Venusa sloot de deur en ze zuchtte. "Ik ga je haren even kammen." Zei ze. Ze pakte een borstel en begon mijn rossige haren te kammen. "Bloeme, ben je verliefd op die jongen?" Ik zuchtte. "Ja, ik weet niet hoe het kan, zo snel al, liefde is echt bijzonder, mam." Zei ik. "Pas goed op hoor, ik weet het, hij is heel lief voor je, maar hij blijft vervloekt." Zei Venusa.
"Maar Venusa, hij heeft nog niemand onterecht pijn gedaan." "Nóg niemand."
Venusa legde de borstel weg en keek me aan. "Ik wil dat je goed oppast, misschien is hij niet wie je denkt dat hij is." Zei Venusa streng. "Ga nu maar naar Chris en Bram toe." Ik knikte en liep de deur uit.
Ik liep de trap af en zag Chris en Bram aan de tafel zitten. "Wat was er?" Vroeg Bram. "Niets bijzonders hoor, ze ging mijn haren kammen en we hebben wat geklets, je weet wel, moeder en dochter verhaaltjes." Zei ik terug. Ik zag aan Chris' gezicht dat hij goed wist waar we over haddgepraat. en "Laten we gaan." Zei Chris. Bram en ik knikten en we liepen de deur uit.

Met een super snelheid vlogen we naar het plein. We landden op het plein en Chris schreeuwde: "Wezens! Ik had jullie gezegd KALM te blijven!" Chris keek boos op hun neer. De meeste wezens stopten met herrie schoppen en boos te klagen.
"Daar zijn ze! Verraders!" Riep de omgeving boos. Iedereen begon weer te klagen.
"STILTE!
Bente en Bram hebben dit NIET gedaan! Het is een leugen! Ze sliepen de hele nacht in het kasteel van Venusa!" Riep Chris. "Wie dan?!" Riep een blauwe poes met roze oren en een roze staart. "Dat vinden we wel uit! Maar jullie moeten niet wezens gaan vals beschuldigen." Antwoordde Chris.
"Ik weet zeker dat ik een zwarte engel zag! Het is de vervloekte jongen!" Riep een tijger met een wolvenkop boos. Hij wees naar Bram die zijn armen over elkaar deed. "Oh ja? Ooit geweten dat er wel meerdere engelen zijn met zwarte vleugels?" Zei Bram boos. "Bijeenkomst afgelopen." Zei Chris snel. De omgeving mompelde nog wat en ze verlieten het plein.
Chris keek ons aan. "Vandaag ga ik naar Magnus met Venusa. Ik vroeg me af of het goed was als jullie meegaan, wel met bescherming, natuurlijk." Zei Chris. "Waarvoor wou je naar Magnus?" Vroeg Bram. "We moeten hem uitschakelen, maar hij is heel erg sterk! We hebben dus mensen met veel krachten nodig. En ik geloof dat jullie gewerkt hebben aan jullie krachten?" Chris keek ons vragend aan. "Yep, ik ben zelfs bijna net zo sterk als Bloeme. We hebben het hele Griekse Krachtenboek uit ons hoofd geleerd." Zei Bram. Ik, die al een tijd niets gezegd had, deed mijn mond open om wat te zeggen, maar precies op dat moment begon de grond in de wolken te rommelen. "Hier vinden normaal geen wolkbevingen plaats...." Zei Chris zachtjes. "En er vliegen echt geen vuurballen in de lucht!" Riep ik en ik wees naar enorme vuurballen die op ons afkwamen. We doken opzij. Toen kwam er een enorme ontploffing en we zagen Magnus' hoofd. Hij was reusachtig! "Jullie braken een belofte met mij... Dat kun je beter niet doen!" Zei hij en zijn stem galmde door het dorp. "Oh ja? Wij braken een belofte? Jij deed ons toch nog pijn!" Protesteerde Bram. "Jammer dan!" Magnus pakte Bram op. "Nu kun je niet ontsnappen." Hij grijnsde. "Bram!!" Schreeuwde ik en ik maakte een grote laser en richtte hem op Magnus' hand. Magnus liet Bram los die meteen naar beneden viel. Chris vloog in actie om hem op te vangen. Magnus keek me boos aan. "Wow man, teleurstellend als dat het beste is wat je kan." Zei hij droogjes.
Ik negeerde zijn reactie en volgde de stappen voor een zandstorm, daarna maakte ik een paar kleine tornado's zodat Magnus minder kon zien en schoot ik op hem. Bram, die onderhand netjes op de grond gezet was door Chris, kwam naar me toe gerend. "Hou hem bezig met jou!" Commandeerde hij. Ik knikte en keek wel vanuit mijn ooghoeken naar wat Bram van plan was. Hij creëerde een Godenzwaard maar liet hem updaten door zijn vloek! Het vervloekte zwaard vergrootte en deelde zichzelf in twee delen, dus voor elk hand een. Bram pakte het beet.
"Wat?" Vroeg ik. "Wat deed je?"
"Geen tijd voor vragen! Schakel hem uit!" Commandeerde Bram. Ik knikte en richtte me weer op Magnus die een vuurbal africhtte. Ik kaatste hem terug en grijnsde naar hem. "Slimme actie!" Zei Chris. De vuurbal knalde tegen Magnus' schouder. Bram richtte de vervloekte zwaarden op zijn keel en gooide hem. Doordat ze klein waren om goed te zien voor Magnus zag hij de zwaarden niet en ze knalden tegen zijn nek. "Op de grond! Nu!" Schreeuwde Bram alsof hij wist wat er ging gebeuren en ik dook naar de grond. De vervloeking wat in de zwaarden zat kwam vrij en het was een enorme klap. "Je vecht niet echt terug Magnus!" Zei Chris die het omgekeerde deed van op de grond liggen. Hij vloog omhoog en een gouden kracht dat om hem heen zweefde beschermde hem tegen de vloek. "Je maakt het ons vrij makkelijk voor een koning van de Onderwereld. "
Magnus die bijna helemaal uitschakelt was keek hem woedend aan. "Als Bram jou mishandeld had op dezelfde manier was je allang dood, spijtig voor je, dat een jongen van zichzelf al zo sterk is..."
"Van zichzelf?" Antwoordde Magnus boos. "De vervloeking heeft hem versterkt, dat is de reden waarom ik hem dood wou, maar ik wou hem pas laten sterven als Bente meer kon dat dit, daarvoor dat ik hem pijn deed was een straf. Zonder die vervloeking was hij nu een braaf jongetje van de Bovenwereld die zich nu in een huisje verstopte voor dit gevecht. Dat hoor je te weten, commandantje."
De vervloeking die Magnus flink belast had keerde terug naar Bram.
"Dus, ik ben sterk door deze vervloeking? Lang leven de Chupalosta's!" Grijnsde Bram. "Zeg Bloeme, wil je echt de krachtigste worden van beide werelden....?"
Bram pakte me beet en zonder dat ik kon antwoorden deed hij zijn hand op mijn hart en deelde zijn vervloeking met mij, maar dat kon toch niet? Ik kon er niet langer over nadenken want het deed pijn, heel veel pijn, ik voelde het door mijn lichaam stromen en het belastte mijn hart.
Magnus lachte. "Doe dat vooral Bram! Dan wordt mijn dochter super krachtig!" Er klonk sarcasme in zijn stem.
"Nee! Dat zou haar vermoorden! Ze is een dochter van een koning en een koningin, vervloekingen en bloedverlies zijn een van de weinige manieren om haar te vermoorden!" Riep Chris. "Wat?" Bram liet mij los en compleet verzwakt viel ik op de grond. "Had me dat eerder uitgelegd!" Bram knielde bij mij neer. "Hallo! Ik dacht dat je dat wist! Je loopt nu al een tijd met die vervloeking rond!" Chris kwam naar ons toe. "Haha! Dit eindigt prachtig!"
Juichte Magnus. Ik voelde Bram me op zijn schoot leggen. "Haar ogen zien dof..." Zei hij zachtjes tegen Chris. "Haal alsjeblieft Venusa, misschien kan zij wat doen! Snel!"
Chris vloog snel richting het kasteel van Venusa. "Sorry..." Zei Bram tegen me. "Sorry, alweer.." Ik kon niets zeggen, zo zwak was ik. Ik kon hem bijna niet eens aankijken.
Bram gaf me een knuffel. "Jij redt mij... En ik vermoord jou... Ik vind dit verschrikkelijk van mezelf, ik zal het mezelf nooit vergeven." Het allerliefste zou ik hem nu gerust stellen, maar dat kon ik niet. Dit was vreselijk! Toen werd ik meer verzwakt en ik sloot mijn ogen.
Ik hoorde Venusa's stem. "Niet mijn meisje..." Zei ze verdrietig en ik voelde dat ik weggehaald werd van Bram. "Handel het alsjeblieft met Magnus af, schakel hem uit." Beval ze en ik voelde de wind door mijn haren, en toen, toen voelde ik en hoorde ik helemaal niets meer. De meeste zintuigen waren uitgeschakeld, ik was niet meer bij het bewust zijn.