|| 39

Toch wat verlegen kom ik de badkamer uit in mijn slaapkleed en zie dat Luke al in bed ligt. Hij is wat aan het doen op zijn gsm en kijkt pas mijn kant op, wanneer ik naast hem op het bed ga zitten.
“Hey. Wil je slapen of nog even iets doen?” Vraagt hij lief. “Ben jij moe?” Terwijl ik dit vraag, ontsnapt er een geeuw, waardoor Luke zacht grinnikt. “Kom we gaan slapen, misschien dat we dan die jetlag wat voor zijn.” Ik zucht “Of we maken hem juist erger?” Luke grinnikt weer, waarna hij het dekbed open slaat.Ik laat me onder het warme deken zakken en voel direct dat ik nog vermoeider was dan ik dacht.
Wanneer ik net bijna in slaap lig, hoor ik de eerste donder en ben direct weer wakker. Oke, stormen hebben wij in Australië ook wel, maar deze donder klonk zo dicht bij. En voor moest je het nog niet weten, ik had het nooit echt zo op donder en bliksem. Ineens zie ik dat onze hele kamer wordt verlicht en daarna direct een donderslag. Tranen springen in mijn ogen.
“Luke?” “Hmm-Ja Jade?” Hoor ik zijn zachte, maar krakerige slaperige stem. “Ik ben bang” mompel ik. Niet graag toe gevend dat een stom onweer mij zo ongemakkelijk laat voelen. “Waarvoor?” Oke hij heeft het onweer nog niet gehoord. Net wanneer ik wou antwoorden, wordt weer onze hele kamer verlicht, waardoor ik zie dat Luke zijn ogen wijd open doet en mij geschrokken aankijkt bij de volgende donder.
“Oke, ik snap waarom. Kom hier.” Luke slaat het dekbed iets verder open met zijn ene arm, zodat ik er onder kan kruipen. Tussen zijn armen in, dicht bij zijn warme lichaam. Wat heb ik dit gemist, maar voor hem is dit net de eerste keer.

“Luke, please Luke doe open.” In mijn slaapkleed op blote voeten sta ik wenend voor zijn deur. Louise lag nou ook al te slapen. Net wanneer ik zacht sta te bonken op Luke zijn deur, hoor ik de volgende donderslag al. Gelukkig zie ik door het licht de bliksem niet. Ook komen ze eigenlijk binnen tien minuten alle lichten uit doen, maar daardoor weet ik dat Luke niet al kan slapen.
“Luke please doe open!” Ineens zie ik hem vanuit de andere kant van de gang, hij komt net uit de douches. “Luke please, mag ik bij jou slapen? Ik wil niet alleen zijn in deze storm.” Luke slaat geruststellend zijn armen om me heen en knikt. “Kom lieverd” zegt hij, met zijn arm op mijn onderrug, mij toelatend in zijn kamer. S
amen gaan we in zijn bed liggen, Luke had enkel al een boxer aan. Luke slaat zijn armen om me heen en ik verstop mijn gezicht in het putje in zijn nek. Veilig in zijn armen, veilig voor die storm en de rest van de buitenwereld.